Suchergebnisse

Avrupa Birliği Soğuk Savaşın sona ermesinden sonra Orta ve Doğu Avrupa ülkelerini üyeliğe kabul ederek genişleme sürecine girdi. Bu süreçte Avrupa Birliği üye ve aday ülkelerin siyasi ve ekonomik yapılarını kendi müktesebatına uygun olarak dönüştürürken, AB'nin bu dönüştürücü etkisi Avrupalılaşma (Europeanization) kavramı ile ifade edilmeye başlanmıştır. Avrupa Birliği aday ülkelerde demokratikleşmeye ne şekilde etkide bulunmaktadır ve bu etki mekanizmasını açıklayan kuramsal yaklaşımlar nelerdir, özellikle adaylık sürecinde Avrupa Birliği etkisiyle ortaya çıkan demokratik değişim hangi kuramsal çerçeve ile açıklanabilir gibi sorulara Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde cevap aranmaktadır. Bu anlamda AB genişleme politikası bağlamında tartışılmaya başlanan Avrupalılaşma kavramı üye veya aday ülkelerde Avrupa Birliği etkisi ile ortaya çıkan iç değişime işaret eder. Avrupalılaşma çalışmalarında ülkelerin demokratik dönüşümünü kuramsal olarak açıklamak üzere kurumsalcı temelde, dış teşvik modeli ve sosyal öğrenme modellerinden faydalanılır. Bu modeller bir dış etken olarak AB'nin özelikle aday ülkelerin demokratik değişimindeki etkisini açıklamak üzere yararlı bir çerçeve sunmaktadır. Bu makalenin amacı Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde sosyal öğrenme ve dış teşvik modellerinin varsayımları doğrultusunda AB'nin aday ülkeler üzerindeki demokratikleştirici etkisini kuramsal açıdan açıklamaktır. ; After the end of the Cold War, the European Union entered the process of enlargement by accepting Central and Eastern European countries membership. In this process, the European Union has transformed the political and economic structures of its member and candidate countries in accordance with its acquis. This transformative effect of the EU has begun to be expressed by the concept of Europeanization. How the European Union is influencing democratization in candidate countries and what are the theoretical approaches that explain this mechanism of influence? Which theoretical framework explain the democratic change that emerged under the influence of the European Union, especially in the process of nomination? The answer to such questions is sought within the framework of the Europeanization approach. In this sense, the notion of Europeanisation, which has begun to be discussed in the context of the EU enlargement policy, points to the internal change resulting from the influence of the European Union in the member or candidate Countries.Europeanization studies use external incentive models and social learning models to explain countries' democratic transformation.These models provides a useful framework for explaining the influence of the EU as an external factor, especially in the democratic transformation of candidate countries.The aim of this article is to theoretically explain the democratizing effect of the EU on the candidate Countries, in the context of Europeanization Approach that is based on social learning and external incentives models

ÖZET 1999 HELSİNKİ ZİRVESİ SONRASI İLERLEME RAPORLARI IŞIĞINDA AB'NİN TÜRKİYE'NİN DEMOKRATİKLEŞME SÜRECİNDEKİ ROLÜYarım asrı aşkındır demokrasi ile yönetilmesine ve AB ile adaylık bağlamında ilişkisi olmasına rağmen Türkiye, demokrasisini şekli veya biçimsel demokrasiler seviyesinden daha ileri taşıyamamıştır. 1999'da aday ülke statüsü verilmesiyle AB sürecinde hızlı ve kapsamlı bir demokratikleşme programı uygulamaya başlamıştır. 1999 öncesi dönemde Türkiye'nin demokratikleşmesinde etkisi zayıf olan Avrupa Birliği, Helsinki Zirvesinin hemen ardından aday ülke statüsü vererek Türkiye'nin üyelik ümidini canlandırmış ve ülkenin demokratikleşme sürecinde önemli bir uluslararası etken olmuştur. Bu süreçte AB tarafından üyelik önkoşulu olarak belirlenen Kopenhag siyasi kriterlerine uyum çerçevesinde Türkiye, önemli ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirmiştir. AB, aday ülkelerin demokratikleşmesinde koşulluluk stratejisi ile etkili olmaktadır. Fayda maliyet temelinde dayanan bu stratejiyle AB, üyelik karşılığında aday ülkelerden, belirlediği demokratik kriterlere uyum sağlamasını beklemektedir. Gerçekçi bir üyelik hedefi ile eşit, adil ve objektif bir AB koşulluluğunun varlığı Türkiye'nin demokratikleşmesinde ve demokrasisinin kurumsallaşmasında itici bir güç olmaktadır. Nitekim AB koşulluluğunun etkin ve iyi işlediği 1999-2005 arası dönemde Türkiye'de hızlı ve kapsamlı demokratik reformlar gerçekleştirilmiştir. Bu dönemde, üyelik kriterlerini karşıladığı takdirde AB'ye tam üye olacağından şüphe duymayan bir Türkiye vardır. Ancak 2005 sonrası dönemde tam üyelik müzakerelerinin başlamasıyla üyeliği konusunda AB'nin tutarsız tavrından dolayı Türkiye'nin üyelik ümidinde azalma görülmüş ve AB'ye karşı Türkiye'de güvensizlik oluşmuştur. Bu durum ise AB koşulluluğunun etkisinin zayıflamasına ve Türkiye'nin demokratik reform sürecinin yavaşlamasına yol açmıştır. Ancak AB kural ve normlarının Türkiye'de tüm kesimlerin yararına olacağına dair toplumsal kabul dolayısıyla demokratikleşme süreci, hızı yavaşlasa da, devam etmiştir. Gerçekçi bir üyelik hedefi varlığı durumunda Türkiye'nin demokratikleşmesinde AB etkisi büyük olmaktadır. Tezin ana amacı Avrupalılaşma yaklaşımı çerçevesinde sosyal öğrenme ve dış teşvik modelinin varsayımları doğrultusunda AB koşulluluğunun Türkiye'nin demokratikleşmesindeki etkisini incelemektir. ABSTRACT Although it is being governed by democracy for half a century and have an intense relationship with the European Union (EU) in the context of the candidacy, Turkey has not been able to further its democracy beyond a formal or electoral democracy. Yet with the EU candidacy status in 1999, Turkey started to apply a comprehensive and fast democratization program. Though the effect of the EU on democratization of Turkey was poor before 1999, right after the Helsinki Summit with which the candidacy status was granted and membership hope was strengthened, the EU become an important international factor in democratization process of the country. Meanwhile, Turkey had succeeded comprehensive democratization reforms that are compatible with the Copenhagen political criteria, which are put forward by the EU as the membership preconditions. The EU is being an effective factor in democratization in the candidate countries with the 'conditionality strategy'. With this strategy - that is based on cost-benefit principle – the EU requests from the candidate countries to accommodate democratic criteria in response to the membership. The existence of a realistic, objective, just and equal conditionality strategy, will be a driving force for democratization and institutionalization of democracy in Turkey. For example, the fast and comprehensive democratic reforms which are realized between 1999-2005 in Turkey, illustrates effectiveness and functionality of the conditionality principle. At that time, there was a belief that there is no doubt Turkey would be a member if it fulfills the membership criteria. Yet, with the start of full membership negotiations after 2005, due to contradictory attitudes of the EU, the hope for full membership has decreased and distrust to the EU has emerged in Turkey. This circumstance led to decline in reform process and weakens the effectiveness of the conditionality in Turkey. Yet, democratization continued despite decline in the process, due to the social admission that the EU norms and principles are in the favor of all the social segments. In case of the existence of a realistic membership target, the effect of the EU in democratization of Turkey is quite considerable. The main aim of this thesis is to analyze, the effect of the EU conditionality on democratization of Turkey, in the context of the Europeanization approach that is based on social learning and external incentive models.