Suchergebnisse

New Public Management (NPM) and New Social Movement (NSM) theories emerged as a response to socio- political conditions of the 1980s. In order to understand the socio-political and socio-economic transformations in Turkey, it is necessary to focus on NPM and NSM literature together. More importantly, in the age of NPM and NSM it is vital to understand the development process of education, and its importance as a tool which has been used to create social capital in Turkey, since this paper aims to answer the following questions: How is it possible to explain increasing religiosity in education in secular Turkey? How does NPM open up opportunity spaces in the governance of education? How have NSMs become involved in the resourcing of education? How have NSMs redefined educational governance? This paper will attempt to show the importance of education for all governments from the beginning of the Turkish Republic, the Turkish governments used education as a tool for spreading their political ideology. So there have been various implementations from secularist policies to Islamist militarist policies in the Turkish education system. After giving some information about educational policies, which have been shaped around secularism, militarism and Islamism, the second section will show the interaction between education and New Public Management (NPM). By doing a primary and secondary literature review, this paper will first discuss the neoliberal changes that happened between the 1980s and 2000s, and secondly, will indicate how NPM agendas transformed education from a social service to the private service. ; Yeni Kamu İşletmeciliği (NPM) ve Yeni Toplumsal Hareket (NSM) teorileri 1980'lerin sosyo-politik koşullarına tepki olarak ortaya çıktı. Türkiye'de de dönemin sosyo-politik ve sosyo-ekonomik dönüşümleri anlamak için, NPM ve NSM literatürlerine birlikte odaklanmak gerekmektedir. Daha da önemlisi, yeni toplumsal hareketlerin yeni kamu işletmeciliğine entegre olmaya başladığı bir dönemde, eğitimin gelişim sürecini ve önemini, Türkiye'de sosyal sermaye yaratmak için kullanılan bir araç olarak anlamak hayati önem taşımaktadır; bu sebeple bu çalışma aşağıdaki soruları yanıtlamayı amaçlamaktadır: Seküler Türkiye'de eğitimde artan dindarlığı açıklamak mümkün müdür? Yeni Kamu İşletmeciliği ile birlikte, eğitim yönetişiminde fırsat alanları açılmış mıdır? Yeni Sosyal Hareketler eğitim finansmanına nasıl dâhil olurlar? NSM'ler eğitim yönetişimini nasıl yeniden tanımladı? Bu makale, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan bu yana eğitimin tüm hükümetler için önemini göstermeye çalışacak ve eğitimin iktidarların ideolojilerini yaygınlaştırmak için bir araç olarak kullandığına değinecektir. Çalışmada, birincil ve ikincil kaynaklar üzerinden bir literatür incelemesi yapılarak ilk olarak 1980'ler ve 2000'ler arasındaki eğitimde gerçekleşen neoliberal dönüşüme ve bu dönüşümde etkili olan NPM ve NSM teorilerine değinilecektir. Çalışma eğitim ile Yeni Kamu İşletmeciliği ve Yeni Toplumsal Hareketler arasındaki etkileşimi gösterecektir.

In the literature, it is often found that institutional theory is used as the theoretical framework to explain the development and application of accounting. By means of these studies, it becomes easier to understand accounting as a social and political activity within itself and thus to be able to understand the economic, institutional, political and social environment of the turnover of the practices. In this regard, the main aim of this study is to explain the development of the public accounting system in Turkey with the help of institutional theory. Thus, it is aimed to explain all the dynamics that provide the institutionalization of state account in the national sense, together with the economic, political and social processes of the period in question. It is revealed that the regulatory arrangements directly contribute to the institutionalization of a field, and as a result, how the public organizations directly contribute to the institutionalization process.

Bu çalışmapolitik, ekonomik, sosyal, teknolojik, çevresel ve hukuki (PESTEL DRİVERSolarak bilinir) değişiklik ve gelişmelerin 1980'lerden itibaren kamu yönetiminde nasıl göründüğünü değerlendirme çabasının ürünüdür. Dahası, iki farklı örnek karşılaştırılarak, AB, Dünya Bankası ve IMF gibi uluslararası organizasyonlar benzer modelleri önerseler dahi ülkelerde sürecin ve yapısal değişikliklerin farklı olduğu konusunuaydınlatmıştır. Birinci bölümkamuda yaşanan değişiklikleri göstermek için, genelolarak kamu yönetimi reformlarına ve reformların doğasına odaklanmıştır. İkinci bölümde ise İngiltere ve Türkiye'deki yerel yönetim reformları-reformların süreç ve itici etkenlerindeki farklılıkları göstermek üzere-açıklanmıştır. Son bölümde iseher iki ülkenin de gündeminde reform uygulamaları olmasına rağmen deneyimlerinin birbirinden ne kadar farklı olduğu karşılaştırmalı bir perspektifle açıklanacaktır. ; This paper is an attempt to evaluate how political, economic, social, technological, environmental and legal (so called PESTEL drivers), changes or developments have appeared in public administrations since 1980s. Moreover, by comparing two dissimilar examples,this article would explain howdifferent countries have different types of structural and process changes, although International Organizationssuch as EU, IMF and World Bankoffer them similar structures. The first chapter will focus on general public administration reform and its nature in order to show those changes. In the second chapter the case of the United Kingdom and Turkey's Local Government Reforms will be used to illustrate how reform drivers and success factors are different from each other. In the last part the paper will give two different examples from the UK and Turkey. Finally, this paper evaluated that although both countries had a reform agenda, their experiences were quite different from each other and from a comparative view on differences and similarities of the reform processes the paper highlighted some cases about the two countries.

Ülkeler içinde bulundukları koşullara, toplumsal ve siyasi yapıya, siyasilerin tercihlerine göre farklı seçim sistemleri uygulamakta, hatta farklı sistemleri kendilerine göre uyarlayarak yepyeni ve özgün sistemler oluşturabilmektedir. Uygulanan sisteme bağlı olarak seçmenlerin verdikleri oylar dağıtılmakta ve parlamentoda belli bir süre için görev yapacak temsilciler belirlenmektedir. Seçim sistemleri yöneten ve yönetilen arasındaki karşılıklı ilişkiyi ve bu ilişkinin temel prensiplerini ortaya koyan iyi bir yönetişimin kurgulanması için de belirleyicidir. İyi yönetişim anlayışı üzerinde şekillenmiş bir yönetim anlayışı için ise mümkün olan en geniş katılımla yapılan demokratik seçimlere ve seçmen iradesinin çıkan sonuçlara tarafsız şekilde yansıyabildiği seçim sistemlerine ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmada Avustralya'da uygulanan, ülkeye özgü seçim sistemi iyi yönetişim ilkeleri ve özellikle de katılım boyutu doğrultusunda ele alınmıştır. Sistem bir yandan bütün oyların sonucu etkileyebilmesi sebebiyle seçmenlerin demokratik katılımını teşvik ederken, bir yandan da adayların hesap verebilirliğini, etkileşime açık ve etkin politik söylemler geliştirmesini sağlamaktadır. Avustralya'da uygulanan seçim sisteminin seçmen ve aday arasında kurduğu bu karşılıklı etkileşim sayesinde yönetimde katılım, hesap verilebilirlik, sorumluluk, tarafsızlık gibi iyi yönetişim prensipleri de yerine getirilmektedir. Çalışmada iyi yönetişim bağlamında Avustralya seçim sistemi 2 Temmuz 2016 tarihli son Federal seçim sonuçları üzerinden bazı eyalet ve bölgeler örnek verilerek incelenmiştir. ; Countries can implement different electoral systems according to their social structures, political conditions and preferences of politicians. They can even create new and original systems by adapting different systems to themselves. Depending on the system implemented, the votes are distributed and the representatives who will serve in parliament for a certain period of time are determined. The electoral system is also determinative for the creation of a good governance that establishes the mutual relationship between the ruling and the electorate and the basic principles of this relationship. For a political administration shaped on a good governance network, there is a need for a system of elections in which a broad participatory democratic election and the will of voters can be reflected in an impartial manner. In this study, the country-specific electoral system implemented in Australia was addressed in terms of good governance principles, and in particular the dimension of participation. While the system encourages democratic participation of voters because all voters can influence the outcome of the votes on the one hand, it provides the candidates' accountability and the development of clear and effective political discourse. By the mutual interaction between the electorate and the candidate in the electoral system implemented in Australia, good governance principles such as participation, accountability, accountability and impartiality in management are also fulfilled. In this study, in the context of good governance, the Australian electoral system was examined by examining some states and territories over the results of the latest federal elections of 2 July 2016.

"This book explores the concept of multi-level governance, its definitions and applications from a critical perspective of diverse scholars from administrative and management studies. It also illustrates the practical side of multilevel governance by emphasizing on the special policies such as immigration, innovation, climate, local government and construction"--

Alongside climate change, the introduction of non-native species (NNS) is widely recognized as one of the main threats to aquatic biodiversity and human wellbeing. Non-native species and biodiversity are generally low priority issues on the political agendas of many countries, particularly in European countries outside the European Union (EU). The objectives and tasks of this study were to address the policy regulation, education level, education practices, and socioeconomic perceptions of NNS in the Balkans. A questionnairebased survey was conducted in Albania, Bosnia and Herzegovina, Montenegro, North Macedonia and Turkey (Balkan EU candidate and potential candidate members), in Croatia and Greece (Balkan EU Member States) and Italy (non-Balkan EU Member State). The EU Alien Regulation (1143/2014) concerning NNS is implemented in EU Member States and Montenegro, whereas Albania, Bosnia and Herzegovina and Turkey have not reported specific policy regulations for NNS. Permanent monitoring programmes specifically designed for NNS have not yet been established in the EU Member States. Most countries tackle the issue of NNS through educational activities as part of specific projects. Education level is indicative of the implementation of NNS policy regulation, and efforts are needed for the proper development of relative study programmes. Public awareness and educational preparedness concerning NNS in the Balkans were identified as poor. Strong programmes for management and education should be developed to increase public awareness to prevent further biodiversity losses in the Balkan region.