Suchergebnisse

The article analyses two dramas by Jarosław Jakubowski: Dożynki and Nowy Legion (New legion), which their author designed as attempts at updating the political frame of Mickiewicz's Dziady (Forefathers' Eve), (especially 'Warsaw salon'), read in the context of the 'Smoleńsk romanticism.' The right-wing approach to Mickiewicz's archdrama offers a diagnosis of the social and political divide ('two Poland') in the aspect of the clash between two worldviews: left-wing and liberal versus right-wing. Mickiewicz's authority is supposed to strengthen the right-wing diagnoses, hence it is easy to spot the numerous attempts at instrumental and anachronic reading of the romantic legacy. At the same time, the analysed dramas show the importance and the textual and ideological productivity of the romantic paradigm. ; The article analyses two dramas by Jarosław Jakubowski: Dożynki and Nowy Legion (New legion), which their author designed as attempts at updating the political frame of Mickiewicz's Dziady (Forefathers' Eve), (especially 'Warsaw salon'), read in the context of the 'Smoleńsk romanticism.' The right-wing approach to Mickiewicz's archdrama offers a diagnosis of the social and political divide ('two Poland') in the aspect of the clash between two worldviews: left-wing and liberal versus right-wing. Mickiewicz's authority is supposed to strengthen the right-wing diagnoses, hence it is easy to spot the numerous attempts at instrumental and anachronic reading of the romantic legacy. At the same time, the analysed dramas show the importance and the textual and ideological productivity of the romantic paradigm.

The article deals with work after the political transformation of 1989 in the light of contemporary literary accounts in the prose of Andrzej Stasiuk, Dawid Bieńkowski, Piotr Siemion, Daniel Odija, and others. The literary works are taken to contain records of personal and social problems, captured as objectivised experience of many individuals. An attempt is made to adapt the methodological proposals characteristic of the poetics of experience to selected approaches to work in contemporary literature. These approaches include: the shortage of work as the key element of social change, part-time work, physical work (often considered inferior and unfulfilling), work on a marketplace (as the release of subdued energy), the work of a small-business entrepreneur (along with bankruptcy as an inalienable element of the experience), and work connected with new forms of capitalist corporate context. The experience of work in the times of transformation, as it appears in literature, is presented in terms of failure, exclusion, exploitation, more than a mirage of careers – although the latter approach is also present, albeit often in the context of irony and parody. In the writers' view, the Polish reality after the transformation reveals a deep social disintegration, while individuals, forced to become self-reliant, do not always win when confronted with the new, capitalist reality. ; Autor zajmuje się doświadczeniem pracy w czasach transformacji ustrojowej po roku 1989 w świetle współczesnych świadectw literackich zawartych w prozie Andrzeja Stasiuka, Dawida Bieńkowskiego, Piotra Siemiona, Daniela Odii i innych. Utwory literackie traktuje jako zapis problemów jednostkowych i społecznych, ujętych w aspekcie obiektywizacji doświadczenia, będącego udziałem wielu jednostek. Propozycje metodologiczne, wypracowywane w ramach poetyki doświadczenia stara się zaadaptować do próby prześledzenia kilku wskazanych ujęć problematyzacji doświadczenia pracy w literaturze najnowszej. Do tych ujęć należą: ukazywanie braku pracy jako kluczowego kontekstu zmiany społecznej, następnie: praca dorywcza, fizyczna, ujmowana często jako praca wstydliwa, nieprzynosząca satysfakcji, praca bazarowa, ukazywana jako wyzwolenie tłumionej energii, praca drobnego biznesmena – wraz z bankructwem jako nieodłącznym elementem tego doświadczenia – oraz praca związana z nowymi formami kapitalistycznego korporacjonizmu.Doświadczenie pracy czasów transformacji w świetle ujęć literackich przedstawiane jest częściej w kategoriach klęski, wykluczenia, wyzysku niż mirażu karier, choć i takie ujęcia pojawiają się – jednak często w konwencjach ironicznoparodystycznych. Zdaniem pisarzy w polskiej rzeczywistości po przełomie ujawnia się głęboka dezintegracja społeczna, zaś jednostki, zdane na siebie, nie zawsze wychodzą zwycięsko w konfrontacji z nową, kapitalistyczną rzeczywistością.