Suchergebnisse

Cover Page -- Title Page -- Copyright Page -- Contents -- List of Abbreviations -- Acknowledgements -- Introduction -- 1 The Ottoman Empire and Minorities -- 1.1 The Millet System -- 1.2 'Organisational Diversity' as a Source of Plurality in the Empire -- 1.3 Emergence of New Concepts in the Ottoman Legal System -- 1.3.1 The Ideal of Egalitarianism -- 1.3.2 Secularization of the Law -- 1.3.3 From Corporate Identities to Individual Citizen: Ottomanism and the Transformation of Identity -- 1.3.4 Emerging Ethno-Religious Boundaries of the Ottoman State and Nation -- 1.4 The İTC Era and the End of Pluralism -- 1.4.1 Linguistic Nationalism -- 1.4.2 Economic Nationalism -- 1.4.3 Settlement Policies -- 2 Transition to the Turkish Nation-State -- 2.1 Muslim and Non-Muslim Minorities in the Discourse of the Independence War -- 2.1.1 Non-Muslims -- 2.1.2 Non-Turkish Muslims -- 2.1.3. Alevis, Nestorians, Chaldeans, Assyrians, Yezidis -- 2.2 The Lausanne Peace Conference and Treaty 1922–23 -- 2.2.1 Population Exchange -- 2.2.2 The Return of Armenian Refugees -- 2.2.3 The Muslim Minorities' Position at Lausanne -- 2.2.4 The Kurds and the Mosul Issue -- 2.2.5 The Lausanne Treaty -- 3 Management of Diversity in the Turkish Nation-State, 1923–60 -- 3.1 Cultural Nationalism: 'Turkification from the Cultural Perspective' -- 3.1.1 Language Policies -- 3.1.2 Reconstruction of the 'Turk' through History -- 3.1.3 Elimination of Traditional, Religious and Social Structures -- 3.1.4 End of Legal Plurality -- 3.2 Turkification of the Economy -- 3.2.1 Economic Turkification through the Law -- 3.2.2 Turkification of Economy through Extra-Legal Means -- 3.3 Assimilation and Turkification Policies -- 3.3.1 Turkification by Resettlement -- 3.3.2 The Inspectorate Generals (Umumi Müfettişlikler) -- 4 The Myth of the Civic State and Turkish Ethnie in Law

Within international law, the concept of self-determination has evolved over the years so as to reveal an external dimension, often associated with secession, and an internal dimension, entailing participatory democracy, minority protection in the context of pluralist co-existence within the territories of a state. An examination of the interpretation of self-determination by the Constitutional Court in Turkey shows, however, that the Court has statically endorsed the former, conservative viewpoint, which reinforces Turkey's militantly nationalist, democracy. This article explains the development of the right of self-determination in international law and examines the Turkish Constitutional Court's case law in that light. In a study of the case law on party closures in Turkey, it evaluates the extent to which the Constitutional Court's archaic and anti-democratic interpretation has created a legality undermining the ethno-cultural and political demands for the rights of Kurds in Turkey.Tirkiye, Kurd û derbenda zagonî ya mafê biryardana çarenûsDi nav dorbenda zagona navnetewî da konsepta mafê biryardana çarenûs piştî gelek salan guheriye. Ev guherîn ji aliyekî ve rehendeka derveyî eşkere dike ku bi cudaxwaziyê ve têkildar e; ji aliyê din ve jî rehendeka hindirîn eşkere dike ku vê yekê rê daye demokrasiya beşdar û parastina kêmaniyan di konteksta pevrejiyaneka piranîgir/pluralîst di nav sînorên dewletê da. Lê belê, hûrnêrîneka li şîrovekirina mafê biryardana çarenûs ji layê Dadgeha Qanûna Bingehîn li Tirkiyeyê nîşan dide ku vê dadgehê herdem nêrîna pêşîn ya kevneparêz pesend kiriye ku vê jî rê daye xurtkirina demokrasiyeka neteweperest a mîlîtan. Ev gotar geşebûna mafê biryardana çarenûs di zagona navnetewî da rave dike û bi vê rêkê hewl dide ku dozeka Dadgeha Qanûna Bingehîn a Tirkan vekole. Bi xebateka li ser dozeka zagonî derbareyê girtina partiyan li Tirkiyeyê, ev gotar dinirxîne bê ta çi astî şîroveyên Dadgeha Zagonî yên kevneparêz û dij-demokratîk têgihiştineka qanûnî ava kiriye ku peşkê li daxwazên etno-çandî yên Kurdên li Tirkiyeyê dixe. تورکیا، کورد، و ڕەهێلە یاساییەکانی ماف و مافی چارەی خۆنووسین لە یاسای نێونەتەوەیی دا، چەمکی مافی چارەی خۆنووسین کە بە درێژایی ساڵان لە گەشەکردن دابووە، لایەنێکی دەرەکی هەیە کە گەلێک جاران لە پەیوەندی لە گەڵ دابڕان و جودایی خۆازی باسی لێکراوە، ولایەنێکی نێوخۆیی کە گوزارە لە دیموکراسی بەشداربووانە و پاراستنی کەمینە لە زەمینەی ژیانی هاوبەشی پلوڕالیستی لە نێو خاکی دەوڵەتێک دا دەکات. پێداچوونەوەیەکی دادگای یاسای بنەڕەتی تورکیا لە سەر خویندنەوەی مافی چارەی خۆنووسین، هەر ڕێگا بە هەمان بۆچوونی کۆنەپارێزانە دەدات کە لە ڕاستی دیموکراسی ناسیۆنالیسمی میلیتان بە هێزدەکات. ئەم نووسراوەیە باس لە گەشەکردنی مافی چارەی خۆنووسین لە یاسای نێونەتەوەیی دا دەکات و هەر لەم پەیوەندییە دا تیشک دەخاتە سەر دادگای یاسای بنەرەتی تورکیا و هەڵس و کەوتی لەم کەیسە یاساییە تایبەتە دا. لیکولینەوەیەک کە لە سەر کەیسی یاسا لە پەیوەندی بە داخستنی پارتە سیاسییەکان لە تورکیا ئەنجام دراوە، نیشانی دەدات کە هەتا چ رادەیەک خویندنەوەی کۆن و دژە دیمۆکراتیکی دادگای یاسای بنەڕەتی تورکیا، بۆتە هۆکاری لەباربردن و بنهڵۆل کردنی زەمینەی یاسایی داواکارییە کولتوری، ئیتنیکی و سیاسییەکانی کورد لە تورکیا. وشە سەرەکییەکان: مافی چارەی خۆنووسین، کورد، دادگای یاسای بنەرەتی تورکیا، ئۆتۆنۆمی، دیمۆکراسی

Although the tensions around Kurdish ethnic identity throughout the history of the Turkish Republic and the extent of human rights violations against Kurds are well documented, little research exists about the role played by the Turkish judiciary in relation to the legal position, demands, and identity of the Kurds. An analysis of the role of the judiciary is demanded, especially given its position as one of the guardians of the foundational values of the Turkish state. This article analyzes how Turkey's judiciary has navigated the demands of Kurdish people, how it has represented Kurds, and to what extent it has accommodated their alterity in its jurisprudence. Adapted from the source document.