Suchergebnisse

The paper researches the influences which consociational democracy institutions have on the processes of pacification and democratization in post conflict societies. The introductory part identifies two approaches to studying consociational democracy: the first, which recommends consociational democracy as a desirable democratic model for deeply divided societies, and the second, which sees consociation exclusively as a successful mechanism for managing conflicts without high democratic potentials. Both approaches are examined in the example of post conflict societies. There is an opinion that the basic function of consociational institutions in post conflict societies is to prevent the reoccurrence of violence, and not the development of democracy. ; Tekst se bavi istraživanjem uticaja koji institucije konsocijativne demokratije imaju na procese pacifikacije i demokratizacije u post-konfliktnim društvima. U uvodnom delu identifikuju se dva pristupa u izučavanju konsocijativne demokratije: prvi, koji konsocijativnu demokratiju preporučuje kao poželjan demokratski model za duboko podeljena društava i drugi koji konsocijaciju posmatra isključivo kao uspešan mehanizam upravljanja konfliktima bez visokih demokratskih potencijala. Oba stanovišta se potom ispituju na primeru post-konfliktnih društava. Zastupa se teza da je osnovna funkcija konsocijativnih institucija u post-konfliktnim društvima sprečavanje obnove nasilja, a ne izgradnja demokratije.

In this text I examine a possible direction of reconciliation of ethno-cultural pluralism and democratic legitimacy, using the case of Serbia. The theory of constitutional patriotism is in the centre of this normative solution. The first part provides a critical review of the most influential liberal modes of political integration in multicultural states: liberal proceduralism, liberal nationalism and liberal multiculturalism. Later on, I explore dynamic of state and nation building in Serbia in historical perspective. In the final chapter I defend the thesis that political identity of Serbia should be embedded in political structures of society, rather then ethno-cultural characteristics of majority. ; U tekstu ispitujem jedan mogući pravac pomirenja etno-kulturnog pluralizma i demokratske legitimnosti na primeru Srbije. Prvi deo teksta posvećen je kritičkom razmatranju najuticajnijih liberalnih modela izgradnje političkog identiteta u multikulturnim državama. U nastavku se bavim analizom dinamike izgradnje države i nacije u Srbiji. U poslednjem poglavlju zastupam tezu da politički identitet Srbije treba da bude utemeljen u političkoj strukturi društva, a ne u etno-kulturnim obeležjima većine. Teorija ustavnog patriotizma nalazi se u središtu predložene normativne solucije.

The paper deals with the issue of the interplay between the principle of autonomy in its comprehensive (moral) and partial (political) version and the theory of liberal multiculturalism. The author points out the deficiencies of Kymlicka's model of liberal multiculturalism and Rawls's model of political liberalism. The author also tried to argue that the model of egalitarian liberalism is most preferable one for ethnoculturally divided societies. ; Tekst se bavi odnosima napetosti između principa autonomije u njegovoj sveobuhvatnoj (moralnoj) i parcijalnoj (političkoj) verziji i teorije liberalnog multikulturalizma. Autor tvrdi da je odnos moralne autonomije i multikulturalizma obeležen inherentnim napetostima koje ne uspeva da prevaziđe ni svedeniji koncept političke autonomije, baš kao ni koncept liberalnog multikulturalizma. To, međutim, ne znači da je neophodno modifikovati ili odbaciti konture liberalnog univerzalizma kako bi se napetosti otklonile. U zaključnom delu rada autor nastoji da ukaže da model egalitarnog liberalizma koji ne insistira na deontološkom razumevanju autonomije nudi adekvatne odgovore na okolnosti etno-kulturnog pluralizma.

The text considers a possible direction of reconciliation of cultural pluralism, on one hand, and imperative of social unity and democratic legitimacy, on the other. The theory of constitutional patriotism is in the centre of this normative solution. The first part of the paper is devoted to positioning of the concept of patriotism within contemporary political theory. Later on, the author confronts the best known theories of constitutional patriotism with demands of policy of recognition. In the final chapter, the author supports the thesis that the concept of constitutional patriotism, in relation to competitive strategies of liberal proceduralism and liberal nationalism, is a more appropriate model of political integration in multicultural societies. ; U tekstu se razmatra jedan mogući pravac pomirenja kulturnog pluralizma, s jedne, i imperativa društvenog jedinstva i demokratske legitimnosti, s druge strane. Teorija ustavnog patriotizma se nalazi u središtu ove normativne solucije. Prvi deo rada posvećen je pozicioniranju koncepta patriotizma unutar savremene političke teorije. U nastavku rada, autor suočava najpoznatije teorije ustavnog patriotizma sa zahtevima politike priznanja. U zaključnom poglavlju, autor zastupa tezu da koncept ustavnog patriotizma, u odnosu na konkurirajuće strategije liberalnog proceduralizma i liberalnog nacionalizma, predstavlja primereniji model političke integracije u multikulturnim društvima.