Suchergebnisse

<p>Tematem tekstu jest problematyka przekraczania paradygmatu nowości, niepowtarzalności i oryginalności – a tym samym utrzymywanie swoistej pamięci literatury – we współczesnym polskim reportażu literackim. Niektórzy polscy reportażyści próbują świadomie zastosować poststrukturalistyczne metafory recyklingu, bricolage'u czy montażu w tekstach będących, na pierwszy rzut oka, gatunkowym zaprzeczeniem zarówno stosunkowo szeroko rozumianej intertekstualności, która leży u podstaw wspomnianych metafor, jak i pewnej, wynikającej z takiego podejścia do tekstu, "nieoryginalności". W dzisiejszym reportażu ważną rolę odgrywają jednak także zabiegi intertekstualne polegające na świadomym tworzeniu relacji pomiędzy poszczególnymi tekstami literackimi (np. reportaże Pawła Smoleńskiego, Jacha Hugo-Badera, wcześniej Ryszarda Kapuścińskiego). To wszystko pomaga, przez odniesienia do starszych tekstów, utrzymywać pamięć literatury, ale także pamięć o ważnych dla opisywanego społeczeństwa wydarzeniach relacjonowanych przez reportażystów. Autorka podjęła próbę zbadania nie tylko relacji między światem i tekstem w wybranych reportażach literackich, ale także opisu relacji między jednym a drugim tekstem w szerszym kontekście (po)nowoczesnego podejścia do problematyki oryginalności oraz niepowtarzalności.</p>

Kolektivní monografie Promeny polonistiky. Tradice a výzvy polonistických studií pripomíná již více než devadesátiletou historii a tradici univerzitní polonistiky v ceských zemích. Ta se rozvíjela nejprve na pražské univerzite, pozdeji i v rade dalších vysokých škol (Ostrava, Brno, Olomouc, Pardubice, Opava aj.). V poslední dobe jsme pritom svedky prechodu od tradicního modelu filologických studií ke studiím areálovým (napr. stredoevropská studia). Co tato zmena muže prinést? Kam se polonistická studia posunula? Jak se prístup k polonistice liší v jednotlivých univerzitních centrech v Cesku, a