Suchergebnisse

Het proefschrift beschrijft de ontwikkeling van het strafrechtelijke bewijsrecht in Nederland, Frankrijk en Duitsland tussen 1750 en 1870. In deze periode werd het zogeheten systeem van wettelijke bewijsmiddelen afgeschaft en vervangen door de (grotendeels) vrije bewijsbeoordeling. Het systeem van wettelijke bewijsmiddelen, dat sinds de middeleeuwen in continentaal Europa gold, beperkte in belangrijke mate de vrijheid van de rechter in de beoordeling van het bewijs. Het schreef voor dat de rechter iemand slechts mocht veroordelen wanneer er twee ooggetuigen waren of de bekentenis van de verdachte. Bij minder sterk bewijs kon de rechter de tortuur opleggen om alsnog een bekentenis te verkrijgen. De mogelijkheid om te veroordelen werd afhankelijk gemaakt van de overtuiging van de rechter of de juryleden. De centrale these van het proefschrift is dat deze omwenteling in het strafrechtelijke bewijsrecht sterk werd beïnvloed door een verandering in de onderliggende epistemologische en politiek-constitutionele discoursen. Op het epistemologische vlak leidde de opkomst van een probabilistische conceptie van de zekerheid vereist in strafzaken ertoe dat het systeem van wettelijke bewijsmiddelen onhoudbaar werd geacht. Op het politiek-constitutionele vlak werd, onder invloed van nieuwe natuurrechtelijke ideeën, opgeroepen tot het afschaffen van de tortuur wat een ingrijpende verandering in het bewijsrecht nodig maakte. Het proefschrift beschrijft hoe deze veranderingen leidden tot een ingrijpende hervorming van het strafrechtelijke bewijsrecht. ; The thesis describes the development of the criminal law of evidence in the Netherlands, France and Germany between 1750 and 1870. In this period the development occurred that the so-called system of legal proofs was replaced with the (largely) free evaluation of the evidence. The system of legal proofs, which had functioned since the late middle ages, prescribed that a judge could only convict someone when he had the testimony of two eyewitnesses or a confession. When there was less strong evidence he could apply judicial torture to obtain a confession from the suspect. Between 1750 and 1870 the system of legal proofs was replaced with the free evaluation of the evidence. The legal evidentiary rules were abolished and now the possibility to convict someone depended on the internal conviction of the judge or jurors. The thesis of this research is that this transition was induced by a change in the underlying epistemological and political-constitutional discourses. The change in the epistemological discourse consisted of the emergence of a probabilistic conception of the certainty that was required in criminal cases, which made the system of legal proofs seem untenable. The change in the political-constitutional discourse was based on a development in natural law theories which made the use of judicial torture seem unacceptable. Together these two changed discourses provided the underlying ideas which inspired a significant reform of the criminal law of evidence.