Suchergebnisse

System prawny II Rzeczypospolitej Polskiej nie posługiwał się pojęciem terroryzmu. Wyrażano jednak już wtedy postulat stworzenia nowego typu przestępstwa terrorystycznego. Artykuł analizuje akty prawne wprowadzane w życie po II wojnie światowej, po przejęciu władzy przez komunistów, rekonstruując chronologiczny porządek języka prawnego, od pojęcia "wystąpienia terrorystycznego" (1945), poprzez "akt terrorystyczny" (1946), "zamach terrorystyczny" (1951) i "działalność terrorystyczną" (1956), dochodząc do konkluzji, że w latach 1952–1970 pojęcie "zamachu terrorystycznego" posiadało w polskim prawie definicję legalną. Istniejąca od 1970 r. luka definicyjna sprawiła, że zakres semantyczny tych pojęć był niejasny i pozbawiony objaśnienia w kodeksach karnych z 1969 r. oraz 1997 r. Dodatkowe czynniki komplikacji stanowiły wprowadzane w dalszych aktach prawnych pojęcia "terroryzmu", "przestępstw terroryzmu" czy "ataku terrorystycznego". Jednocześnie ustawodawca III Rzeczypospolitej Polskiej, po przełomie ustrojowym ostatniej dekady XX w. wrócił do stosowania zdefiniowanego legalnie w czasach stalinowskich pojęcia "zamachu terrorystycznego", nie podejmując wysiłku w zakresie objaśnienia znaczenia tego pojęcia w demokratycznym państwie prawa. Pomimo braku legalnej definicji przestępstwa o charakterze terrorystycznym przez cały bieg XX w., wyrażano w piśmiennictwie przekonanie, że polskie ustawodawstwo jest w wystarczającym stopniu dostosowane do potrzeby zwalczania przejawów terroryzmu. Rzeczpospolita Polska, dostosowując swoje przepisy do wymogów międzynarodowoprawnych i wychodząc naprzeciw postulatom doktryny, ostatecznie wprowadziła w 2004 r. definicję legalną przestępstwa o charakterze terrorystycznym do kodeksu karnego.

Po odzyskaniu przez Polskę w 1918 r. niepodległości podjęto szereg działań legislacyjnych mających na celu unormowanie zagadnień związanych z kąpieliskami. W polskim języku prawnym termin kąpielisko posiadał w okresie międzywojennym dwa znaczenia: sanitarne – zakładów kąpielowych (publicznych łaźni, miejsc utrzymania higieny) oraz miejsc, miejscowości wypoczynku nad wodą. Regulacje prawne miały w szczególności na celu unifikację pięciu pozaborczych systemów prawnych w jeden system. Wyjątkowe opóźnienia cywilizacyjne występowały na obszarze dawnego zaboru rosyjskiego. Szczególne przepisy obowiązywały w zakresie zakładów kąpielowych rytualnych dla ludności żydowskiej. Ustawa o uzdrowiskach z 1922 r. przewidywała szczególny reżim prawny dla kąpielisk morskich. Kolejnym źródłem regulacji było rozporządzenie o urządzeniu i utrzymywaniu zakładów kąpielowych publicznych z 1922 r., które regulowało, w ramach jednego aktu prawnego, tak "kąpieliska" w dzisiejszym znaczeniu tego słowa, jak i zespoły urządzeń sanitarnych służące utrzymaniu higieny. Kolejny ważny krok stanowiła ustawa wodna z 1922 r., która nie zawierała definicji legalnej terminu "kąpielisko", ustanawiając jedynie zasadę powszechnego dostępu do wód publicznych. Ustawa ta wprowadziła, obowiązującą do dziś w kolejnych ustawach Prawo wodne, zasadę uzyskania zgody organów wodnoprawnych na otwarcie kąpieliska. Najpełniejsza w II Rzeczypospolitej regulacja kąpielisk w zbiornikach słodkowodnych i słonowodnych zawarta została w przepisach rozporządzenia o zakładach kąpielowych z 1936 r. Ten akt prawny obowiązywał już na obszarze całego kraju i regulował wszelkie instytucje kąpielowe, przeznaczone do publicznego użytku dla celów higienicznych, sportowych, a także rytualnych. W porządku prawnym Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz III RP kąpielisko występowało jako pojęcie wieloznaczne, odnoszące się zarówno do urządzenia sanitarnego, jak i miejsca do pływania do roku 1998.

One of the sources of financing terrorist organizations described in the literature is taxation. This practice is particularly prevalent in areas controlled by terrorists where the state apparatus is weak. In some cases, terrorist groups and the states supporting them attempt to frame such a "tax system" within normative bounds. The Layha Code, introduced by the Afghan Taliban in the 21st century, reflected their desire to control fiscal practices and contained provisions, based on the norms of the Quran, that could be placed at the border of tax law and public finance law norms. Meanwhile, the Palestine Liberation Organization obtained funding, among other sources, through the "Palestinian tax", imposed on Palestinians by the governments of the Arab countries in which they were employed.

Terrorism is not a new phenomenon but occurred in societies starting from the ancient times and the Middle Ages. A classic example are the sicarii in Palestine in the first century AD; they used first in the history the tactic of murdering randomly selected people in broad daylight – fighting against the "Romanization" as present terrorists fighting against the "Americanization". Islam was split from the beginning into the two main, hostile camps - the Sunni majority and Shiite minority. Among the Shiites was created a sect of assassins, who have used similar methods of operation like the twenty-first – century suicide bombers carrying out acts of terror even at the cost of his own life. That's assassins, citing the words of the Prophet Muhammad, developed the doctrine of taqiyya, sacred lies, "religiously-sanctioned deception" that allows you to "keep beliefs in secret." Today taqiyya is defined as a religiously sanctioned deception made for the purpose of concealing terrorism – and is used by all, not just Shia terrorist groups.

Contemporary international terrorism differs a little from the acts of violence that took place in ancient history. The first known example of the use of political terrorism was Sicarii, a Jewish sect operating in Palestine and Egypt in the years 66–73 CE. Virtually all information about this group comes from Flavius Josephus, a first-century Romano-Jewish historian and military leader. The term sicarii itself has a Latin etymology and means murderers or assassins. It comes from the word sica, meaning dagger. It appeared in legal Latin in 81 BCE together with the Act Lex Cornelia de sicariis et veneficis, which was one of the first legal regulations in the field of serious organized crime. The Sicarii, however, fought in their own country with the intention of liberating it from the rule of a foreign power, Rome. To this day, it remains unresolved whether the Sicarii and Zealots belonged to the same political group that used terrorism for political purposes: killings, arson, poisoning water supplies, and even the seizure of the mountain fortress of Masada, ending in mass suicide. And the myth of the desperate courage of the defenders of Masada became the glue of the national consciousness of the citizens of the modern state of Israel.