Suchergebnisse

Naturalną konsekwencją wielu chorób przewlekłych jest pojawiająca się z czasem niepełnosprawność. Celem niniejszej pracy była ocena częstości niepełnosprawności osób starszych korzystających z pomocy społecznej.Badanie przeprowadzono w okresie od września 2011 roku do lutego 2012 roku wśród starszych (65 lat i więcej) podopiecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Łódź-Polesie. Narzędziem badania był kwestionariusz wywiadu zawierający m.in. pytania dotyczące sytuacji zdrowotnej osób badanych, w tym niepełnosprawności, jej przyczyn i pytania dotyczące trudności w wykonywaniu wybranych czynności dnia codziennego. W analizie statystycznej danych zastosowano wskaźniki struktury i miary położenia dla cech mierzalnych. Oceny zależności pomiędzy zmiennymi dokonano za pomocą testu niezależności χ2.Podopiecznymi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS) częściej były kobiety (77,9%). Badani najczęściej byli owdowiali (43,7% mężczyzn, 73,9% badanych kobiet). Najczęstszą przyczyną wystąpienia z wnioskiem o pomoc była choroba przewlekła (73,4%). 42,9% wniosków umotywowanych było niepełnosprawnością badanych. 240 osób (51,5 % badanych) miało orzeczony stopień niepełnosprawności. W związku z niepełnosprawnością 191 osób badanych (41,0% ogółu; 79,6% badanych z orzeczoną niepełnosprawnością) wymagało stałej opieki. Najczęściej opiekę nad osobami niepełnosprawnymi sprawowała opiekunka społeczna.Postępująca z wiekiem niesprawność fizyczna osób starszych stwarza częstą konieczność korzystania z pomocy instytucji opiekuńczych i leczniczych, co stwarza potrzebę wdrażania w systemie opieki zdrowotnej i społecznej działań zmierzających do poprawy funkcjonowania osób starszych w domu, jak również w instytucjach opieki długoterminowej zajmujących się opieką nad takimi pacjentami.

Łódź odznacza się najwyższym poziomem zaawansowania procesu starzenia i najwyższymi wartościami negatywnych mierników stanu zdrowia w kraju. Rodzi to konieczność podejmowania intensywnych, wielosektorowych i spójnych działań wobec osób starszych, również w obszarze aktywizacji. Celem artykułu jest ocena opinii mieszkańców województwa łódzkiego na temat potrzeb z zakresu aktywizacji społecznej seniorów. W badaniu przeprowadzonym w 2020 roku wzięło udział 235 mieszkańców województwa łódzkiego. Narzędzie badawcze stanowił anonimowy kwestionariusz ankiety, udostępniony w formie elektronicznej. W analizie statystycznej wykorzystano wskaźniki struktury, miary z zakresu statystyk opisowych i analitycznych – współczynnik korelacji, test niezależności χ2 oraz test U Manna‑Whitneya. Za najatrakcyjniejsze zajęcia skierowane do seniorów ponad jedna trzecia respondentów uznała zajęcia artystyczne, a co czwarty badany wymienił warsztaty z zakresu technologii informacyjnych. Blisko połowa badanych wskazała festyny i imprezy międzypokoleniowe jako najbardziej istotne wydarzenia aktywizujące seniorów. Ośmiu na dziesięciu respondentów widziało potrzebę inicjowania działań z zakresu integracji międzypokoleniowej. Mieszkańcy większych miast częściej niż osoby zamieszkujące wsie i średnie miasta wskazywali na udział seniorów w dedykowanych im wydarzeniach (p < 0,05). Jako bariery korzystania z usług senioralnych mieszkańcy większych miast najczęściej wymieniali brak informacji, a pozostali respondenci problemy z transportem (p < 0,05). Potwierdzono potrzebę inicjowania działań integrujących pokolenia oraz zajęć edukujących seniorów w obszarze nowych technologii. Wzrost kompetencji cyfrowych wśród osób starszych mógłby przyczynić się do zwiększenia ich samodzielności, a tym samym do poprawy komfortu życia seniorów i ich opiekunów.

Celem artykułu jest ocena trendów umieralności z powodu chorób sercowo‑naczyniowych w grupie osób w wieku 65 lat i więcej w Polsce w latach 2000-2014 na podstawie danych o utraconych standardowych oczekiwanych latach życia. W badaniu wykorzystano bazę danych zawierającą 2 148 871 kart zgonów starszych mieszkańców Polski, którzy zmarli w latach 2000-2014 z powodu chorób układu krążenia. Utracone lata życia obliczono, stosując wskaźniki SEYLLp (Standard Expected Years of Life Lost per living person). Do analizy trendów wykorzystano modele joinpoint. Współczynnik SEYLLp (na 10 000 ludności) z powodu chorób sercowo‑naczyniowych w Polsce w populacji osób w wieku 65 lat i więcej zmniejszył się w analizowanym okresie. Wśród mężczyzn z 4619,0 w 2000 roku do 3067,0 w 2014 roku (AAPC = –2,4%, p < 0,05), a w grupie kobiet z 3038,0 do 2065,0 (AAPC = –2,5%, p < 0,05). W 2014 roku największą liczbę utraconych lat życia wśród mężczyzn spowodowała choroba niedokrwienna serca (819,0), natomiast wśród kobiet choroby tętnic, tętniczek i naczyń włosowatych (489,0). Niekorzystne trendy (w grupie mężczyzn i kobiet) odnotowano dla niewydolności serca (AAPC odpowiednio 3,3% i 2,8%; p < 0,05). Mimo pozytywnej tendencji badanego zjawiska należy zwiększyć nacisk na problemy kardiologiczne osób starszych w celu niwelowania nierówności w zdrowiu i niekorzystnych różnic w przeciętnym dalszym trwaniu życia.

We współczesnym świecie obserwuje się coraz większą liczbę osób starszych, przy jednoczesnym spadku możliwości sprawowania nad nimi opieki, na co znaczący wpływ mają zmiany demograficzne rodziny. Celem niniejszego badania była ocena jakości życia osób starszych korzystających z pomocy instytucjonalnej. Badanie przeprowadzono od kwietnia do czerwca 2015 r. po uzyskaniu zgody Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Badaną populację stanowili pensjonariusze 5 losowo dobranych do badania domów pomocy społecznej na terenie województwa łódzkiego Do oceny stanu umysłowego badanych wykorzystano Skrócony Test Sprawności Umysłowej wg Hodgkinsona. Finalnie analizą statystyczną objęto 117 osób. Narzędziem badania był anonimowy kwestionariusz wywiadu (49 pytań dotyczących stylu życia, relacji rodzinnych, samooceny stanu zdrowia i jakości życia). Uzyskane dane wprowadzone zostały do bazy w programie Microsoft Excel i Statistica. W analizie statystycznej wykorzystano miary z zakresu statystyki opisowej i analitycznej. Do oceny zależności pomiędzy analizowanymi zmiennymi a samooceną jakości życia wykorzystano test Chi² (p < 0,05). 62,1% badanych deklarowało złą samoocenę jakości życia – częściej kobiety (Chi² = 0,919). 69,2% seniorów deklarowało niesamodzielne podjęcie decyzji o zamieszkaniu w dps. Czynnikami istotnie związanymi z samooceną jakości życia badanych były: czas pobytu w placówce, częstość spotkań z rodziną, wynik skali ADL i samoocena stanu zdrowia. Pielęgnowanie kontaktów rodzinnych wpływa na poczucie jakości życia seniorów zamieszkujących domy pomocy społecznej. Migracje ludzi młodych ograniczają udzielanie wsparcia seniorom przez rodzinę, prowadząc do wzmożonego zaangażowania placówek instytucjonalnych w pomoc ludziom starszym.

All medicinal products authorized in the European Union are subjects of constant drug-safety monitoring processes. It is organized in a pharmacovigilance system that is designed to protect human health and life by the detection, analysis and prevention of adverse drug reactions (ADRs) and other drug-related problems. The main role of the aforementioned system is to collect and analyze adverse drug reaction reports. Legislation introduced several years ago allowed patients, their legal representatives and caregivers to report adverse drug reactions, which caused them to be an additional source of safety data. This paper presents the analysis of EudraVigilance data related to adverse drug reactions provided by patients, their representatives, as well as those obtained from healthcare professionals related to medicines which belong to M01A anti-inflammatory and antirheumatic products, a non-steroid group. The objective of the study was to identify the changes in the number and structure of adverse reaction reporting after the introduction of pharmacovigilance (PV) obligations in EU. A review of scientific literature was also conducted to assess the differences in adverse reactions reported by patients or their representatives and by healthcare professionals. We also identified other factors which, according to literature review, influenced the number of adverse reaction reports provided by patients. Analysis of data collected from the EudraVigilance showed that from 2011 to 2013 the number of reports made by patients and their caregivers increased by approx. 24 percentage points, and then, from 2014, it constituted around 30% of the total of reported reactions every year, so patient reporting is an important part of pharmacovigilance system and a source of drugs' safety information throughout their use in healthcare practice. Additionally, there was no interrelationship between the seriousness of reported adverse reactions and the overall number of patient reports when compared to reports form healthcare ...