Suchergebnisse

არქიტექტურულ-მოცულობითი და ქალაქგეგმარებითი პრობლემები, არქიტექტურული ძეგლებისა და ანსამბლების შენარჩუნება და დაცვა, წარმოადგენს თანამედროვე საზოგადოების განვითარების ერთერთ უმთავრეს ამოცანას.
ძველი ფონდის რეგენერაცია-რეაბლიტაციის აქტუალობის, ერთი მოტივი და მრავალი საშუალება არსებობს. მათ შორის არქიტექტორების მიერ არჩეულ იქნა კულტურული მემკვიდრეობის ზოგად ფასეულობათა დაცვა, რაც აქტუალურია საქართველოს მცირე ქალაქებისათვის.
ნაშრომში განხილულია ზოგიერთი ასპექტი ქალაქ-მუზეუმ მცხეთის მაგალითზე, ისტორიულ ქალაქებში ტურიზმის განვითარების ქალაქგეგმარებითი და ტიპოლოგიური პრობლემები, რომლებიც მჭიდროდ არიან დაკავშირებული ამ მცირე ქალაქების კულტურულ და სოციალურ-ეკონომიკურ საკითხებთან.
საქართველოს გააჩნია უნიკალური კულტურული, ისტორიული, ბუნებრივი და სხვა ყოველმხრივ განსაკუთრებული ხელ-საყრელი პირობები მრავალსახიანი ტურიზმისათვის.
ძველი ქალაქების ისტორიული უბნების გადარჩენისათვის განზოგადოებული რეკომენდაციები და წინადადებები, რომლებიც შეიმუშავეს პრაქტიკოსმა არქიტექტორებმა, შეიცავს მცირე ქალაქების განაშენიანებისა და ცალკეულ შენობათა სივრცობრვ-კომპოზიციურ ასპექტებს.გამოვლენილია აგრეთვე, ხელობასთან დაკავშირებული ძველი ხალხური ტრადიციის განვითარება.

თანამედროვე ქართული ურბანული პოლიტიკის ერთერთი მახასიათებელი ისტორიული ქართული ქალაქების რეკონსტრუქცია–რესტავრაციის მაღალი ტემპია, რაც ორგანულად ჯდება კულტურული მემკვიდრეობის შენარჩუნებისა და რევიტალიზაციის მსოფლიო ტენდენციაში. ამ მხრივ ერთ-ერთ საინტერესო მაგალითს ქალაქი–მუზეუმი მცხეთა და მისი საერო არქიტექტურა წარმოადგენს, რომლის რეკონსტრუქციის თავისებურებანი ნათლად გამოკვეთს ამ სფეროში არსებულგარკვეულ გამოცდილებას და სირთულეებს. რაც შეეხება უშუალოდ საცხოვრებლის ტიპს, იგი, გამომდინარე მცხეთის ისტო-რიულ-გეოგრაფიული მდებარეობიდან, პრაქტიკულად ყოველთვის ზიანდებოდა მტრის შემოსევებისას. ამდენად აქ მხოლოდარქეოლოგიური გათხრების შედეგად აღმოჩენილი მცირეოდენი მასალაა შემორჩენილი, როელიც გვიქმნის გარკვეულწარმოდგენას საცხოვრებლის არქიტექტურულ დეტალებზე. სარესტავრაციო-სარემონტო ობიექტების კვლევის, პროექ-ტირებისა და ეტაპობრივი მშენებლობის შედეგად, შეირჩა მეთოდი, რომლის ერთერთი პირობა იყო არსებულ ფონდში დამატებით კომფორტული საცხოვრებელი ფართის გამოძებნა. ამდენად არქიტექტორებს მაქსიმალური ძალისხმევა დასჭირ-დათ სასურველი შედეგის მისაღწევად. მცხეთის საცხოვრებელ შენობათა უმრავლესობისათვის აუცილებელი გახდა სერიოზული კონსტრუქციული ჩარევაც, რაც გამოიხატებოდა შენობათა დაზიანებული სახურავის დემონტაჟსა, გასამაგრებელ რკინაბეტონის სარტყელების და კრამიტის გამოყენებით ახალი სახურავის მოწყობაში. ხოლო ზოგიერთ ადგილას კომპოზიციიდან გამომდინარე საჭირო გახდა ოთხქანობიანის მაგივრად ორქანობიანი სახურავის დამონტაჟება. რასაკვირველია ყოველივე ამან გამოიწვია სართულის (სახლის) სიმაღლის უმნიშვნელო გაზრდა და გარკვეული თავისუფალი ორგანიზებული სივრცის გაჩენა. ამდენად ყოველგვარი მინაშენების და პერიმეტრის დაურღვევლად სახლების უმრავლესობას დაემატა საერთო ფართის 30-40 % რაც ამ პირობებში არცთუ ისე ცოტაა. ვფიქრობთ, ასეთი შედარებით მცირე ჩარევებით საცხოვრებელი სახლების ძველი ფონდის შიდა მოდერნიზაციის გამოცდილება, შეიძლება ნაყოფიერი და პერსპექტიული აღმოჩნდეს არა მარტო მცხეთის ძველი უბნების, არამედ საქართველოს სხვა მცირე ქალაქებისა ან თბილისის ცალკეული უბნების რეკონსტრუქცია–რევიტალიზაციის პროცესში.