Search results

Het boek 'Stadsperspectieven. Europese tradities in de stedenbouw' vertolkt uiteenlopende stemmen en ziet de geschiedenis van de Europese stedenbouw als een verzameling en samenspel van tradities en benaderingen, van ervaringen en disciplines. Twintig still frames geven elk een andere kijk op diverse fragmenten van Europese stadsgeschiedenis. Van de Oost-Europese stad als literair decor tot het via Engelse aristocraten binnensluipen van Nederlandse stadsnatuur, en van een tweespalt in het Italiaanse modernisme tot het Franse projet urbain als opmaat naar de hedendaagse stedenbouw

Eindhoven ontstond in de dertiende eeuw aan de Dommel, waar handelsroutes vanuit Antwerpen, Luik en 's-Hertogenbosch bij elkaar kwamen. In 1232 kreeg Eindhoven stadsrechten, maar het bleef een klein stadje met grote stukken land- en tuinbouwgrond binnen de omwalling.0Pas in de loop van de negentiende eeuw werd Eindhoven een aantrekkelijke vestigingsplaats voor industriële bedrijven. Grond en arbeid waren goedkoop, en de bereikbaarheid werd verbeterd door de aanleg van een kanaal en spoorverbindingen. Met de komst van de gloeilampenfabriek Philips in 1891 kwam de stedelijke ontwikkeling in een stroomversnelling. Eindhoven en omgeving veranderden in een lappendeken van industriële complexen, aan elkaar gegroeide dorpskernen en arbeiderswijken. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de stad door. In het kielzog van Philips werd in 1957 de Technische Hogeschool geopend.0In de jaren 1990 vertrokken veel industriële bedrijven, waaronder Philips. Hightech werd de belangrijkste economische sector. Nieuwe woon- en werkgebieden verrezen op verlaten fabrieksterreinen, zoals Strijp-S. Op het NatLab-terrein verrees de High Tech Campus.0De 'Historische atlas van Eindhoven' vertelt in 35 hoofdstukken de ruimtelijke geschiedenis van stad en omgeving aan de hand van oude en nieuwe kaarten, tekeningen, prenten, schilderijen en foto's. Een speciaal katern is gewijd aan de ontwikkeling van de universiteitscampus

The Deliverable D1.5 initially examines the barriers (political, economic, social, cultural, technical, environmental, legal and administrative) to support the adaptive reuse of cultural heritage in the context of multi-level governance, interlinking city, regional, national and EU levels of decision making. The barrier assessment is derived from the best practice and multiple case study analysis, reflecting the plurality of views from multiple stakeholders. The findings show that the most salient barriers are governance-related, arising from lack of collaboration, cooperation and participation among a wide range of stakeholders, followed closely by economic, social and legislative barriers. The underlying parameters of the identified barriers have also served as an initiative for formulating policy enablers and solutions to tackle these challenges. Following a systematic assessment of solutions suggested by local stakeholders and the usefulness and feasibility of certain policy enablers, a set of policy-related guidelines are deduced at European, national and local policy scales.