Suchergebnisse

Pomnik historii jako pojęcie pojawiło się w ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach. W obecnym akcie prawnym: ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami pomnik historii jest formą ochrony zabytków. Od 1962 r. nie wprowadzono żadnych zasad obejmujących kryteria wyboru zabytków oraz sposoby przygotowywania i procedowania wniosków o uznanie za pomnik historii. Powoduje to, że uznawanie zabytków nieruchomych za pomniki historii jest obarczone dużą uznaniowością. Lista obejmująca 105 pomników historii nie jest reprezentatywna ani ilościowo, ani jakościowo w stosunku do całego zasobu zabytków wpisanych do rejestru zabytków. Konieczne jest wprowadzenie przepisów regulujących ten stan, a także jasne zasady finansowania prac konserwatorskich zabytków uznanych za pomniki historii.

Dziedzictwo przemysłowe jest często traktowane jako gorsza kategoria samego dziedzictwa. Przyczyny takiego stanu rzeczy powinno doszukiwać się w braku niezbędnej wiedzy technicznej ("komponent techniczny") i niezrozumieniu wartości dziedzictwa przemysłowego. Konsekwencją tego jest akceptowane, a nawet celowe przemieszczenie.
Każda próba opisania dziedzictwa przemysłowego przy pomocy podejścia naukowego jest błędem, ponieważ to "komponent techniczny " badań wskazywane jest jako kluczowy dla określenia wartość dziedzictwa przemysłowego.
Pozwala to zrozumieć zależność między kształtem, formą i umiejscowieniem budynków przemysłowych z ich maszynami i urządzeniami technologicznymi, a także związek między układem przestrzennym kompleksu przemysłowego a wymaganiami komunikacyjnymi wewnątrz zakładów przemysłowych i jego połączenie ze światem zewnętrznym.
Dziedzictwo przemysłu regulują cztery podstawowe kierunki zmian:
- Rewitalizacja,
- Restauracja,
- Porzucenie,
- Likwidacja.
Rewitalizacja lub restauracja często odbywa się w sposób najbardziej brutalny – wyburzenie wszystkiego, co jest historyczną pozostałością po fabrycznym układzie i budowa centrum handlowego w tak "wyczyszczonym" miejscu. Ponadto, stara nazwa taka jak "drukarnia", "browar", "manufaktura" jest często zachowywana. Istnieją również pozytywne przykłady rewitalizacji, np. właściwe podejście do autentyczności historycznej konstrukcji przemysłowej.
Porzucenie i likwidacja zaprzeczają prawu istnienia dziedzictwa przemysłowego, zmniejszając jego wartość.

In Poland, protection of historic monuments and sites is nearly one hundred years old and it has got a highly distinctive feature – the more recent the events are, the more frequent and more profound changes can be observed; the most significant ones take place in the 1990s . In general, it can be said that the organisation of historic preservation service remained constant at the turn of the 19th and 20th centuries.Administrative bodies responsible for historic preservation are still organised under the Act of 23 July 2003 on Protection and Guardianship of Monuments and Sites. This organisational system, however, is no longer fully effective in Poland.It is therefore necessary to change legislation under which the vertical organisational structure of conservation administration would be restored - with one General Historic Preservation Officer (being still the secretary or undersecretary of state in the Ministry of Culture and National Heritage) to whom several regional historic preservation officers are directly responsible and subordinate. Members of staff of the Ministry of Culture and National Heritage undertook a legislative initiative aimed at achieving this objective. As a result, on 25 January 2016 the government decided to begin works amending the Act on Protection and Guardianship of Monuments and Sites.

None of the legal acts applied in the Polish monument protection system, ranging from the Regency Council Decree of 1918 to the Act of 2003, allows for transforming historic monuments and sites. This provision applies, paradoxically, unless a competent historic preservation officer approves such transformations. In other words, under the aforementioned acts, it is possible to make any modification to the existing historic monument or site, provided that a historic preservation officer issues an appropriate permit.Each of these legal acts provides framework for classifying historic monuments and sites, e.g. by introducing various forms of protection, classifying monuments and sites under various categories – immovable, movable, archaeological, etc. Therefore, classification is real.There are so many different historic monuments and sites falling under a great number of categories that it is impossible to provide them with real, even diversified protection. It is therefore necessary to implement sucha classification of historic monuments and sites that would allow state and regional historic preservation officers and representatives of local government administration to carry out actions aimed at protecting properties and places of great historical significance.The recommended classification is a starting point for discussing methods, criteria, and rules governing classification of historic monuments and sites. Additionally, it will ensure appropriate protection.

Artykuł zajmuje się zagadnieniami związanymi z ochroną dziedzictwa przemysłowego. Autorzy skupili się na problemie zaniedbanych obiektów przemysłowych w stanie ruiny, które można uznać za historyczne. Omawiany temat został rozstrzygnięty w kontekście historycznym i społeczno-kulturowym. Znaczenie percepcji i tożsamości podkreśla się jako kluczowe czynniki skutecznej ochrony dziedzictwa, w tym dawnych terenów przemysłowych. Sporządzono krytyczną analizę wybranych przypadków fabryk znajdujących się w stanie ruiny. Podano różne podejścia do ruin poprzemysłowych. Lokalizacja oraz podejście społeczności lokalnej do przeszłości przemysłowej to najważniejsze aspekty określające przyjęte scenariusze ochrony dziedzictwa. Rola współczesnej popkultur i cyfryzacji została zidentyfikowana w odniesieniu do autentyczności doświadczenia