Suchergebnisse

Bu makalede sınırsız genişleme eğilimi gösteren gündelik teknoloji, modern insanın doğum öncesinden başlayarak ölümüne uzanan güncel pratikleri bağlamında ele alınmaktadır. Bu amaçla popüler bilim kurgu dizisi olan Black Mirror'ın Arkangel, Hemen Döneceğim ve San Junipero epizotları üzerinden teknolojinin yaşama ve ölüme nasıl müdahale ettiği irdelenmektedir. Çalışmada dizinin teknik analizi göz ardı edilmeden ama esas olarak anlatılarda belirginleşen güncel sosyal ve beşerî açmazlar öne çıkarılmaktadır. Bu açıdan bedeni yeniden formatlayan gen eksenli tıbbi çalışmalar, dijital kontrol ve gözetime yeni bir boyut katan akıllı ve sentetik teknolojiler, ölüme ve ölümsüzlüğe dair ortaya atılan çağdaş tıbbi ve teknobilimsel varsayımlar tartışılmaktadır. Makalenin teorik çerçevesini Jean Baudrillard, David Le Breton ve Byung Chul Han gibi toplumsal yapı ve ilişkilerdeki değişimin ağırlıkla teknolojinin güdümünde gerçekleştiğini düşünen ve bu önü alınmaz gidişata eleştirel yaklaşan teorisyenler oluşturmaktadır. Araştırmanın ana çıkarımına göre bedenin her noktasına inebilen teknolojiler, artık günlük yaşamın yalnızca konfor ve kolaylık eklentileri olmaktan çıkmakta ve insanın yazgısına eklemlenerek var olma ile yok olma arasındaki hemen tüm ontolojik süreçleri etkilemektedir. Bu, ölüme karşı yürütülen endüstriyel girişimleri de içine almakta ve ivlendirmektedir. Ne var ki söz konusu küresel trend, acı ve ölüm gibi esasında yaşamı kıymetli yapan insanlık hâllerinden mahrum kalan fSetmodern karakterler için aynı zamanda "doğal"ın ve "gerçek"in de yitimidir.

Bu çalışma modern kültürün bir uzantısı ve gündelik yaşamın olağan bir dışavurumuna dönüşen bıkkınlık (blasé attitude) sorunsalına odaklanmaktadır. İlk kez Georg Simmel tarafından daha çok kent yaşamına özgü mekânsal bir durum olarak tanımlanan bıkkınlık, bu makalede ise kentin sınırlarına indirgenemeyen genel bir insanlık durumu olarak ele alınmaktadır. Melankoliye kıyasla yıkıcı doku taşıyan bıkkınlık tavrı, bu çalışmada Türk yönetmen Nuri Bilge Ceylan yönettiği Ahlat Ağacı (2018) filminin karakterleri üzerinden tartışılmaktadır. Bir yöntem olarak bu sinemasal izdüşüm, gri, depresif ve karamsar bir duygulanım olan bıkkınlık meselesini yetkin bir şekilde inceleme imkânı sunmaktadır. Ceylan'ın filmlerinden görüldüğü üzere, modern birey artık yalnızca öteki ile değil; kendi varlıkları, vicdanları ve verili değerlerle karşı karşıyadır. Dahası, taraflar arasında açık bir hesaplaşma da söz konusu değildir. Bıkkınlığı kent ve taşra kültürlerinin ötesinde bireysel düzeyde tecrübe edilen bir toplumsal vakıa olarak inceleyen bu makale, bıkkınlığa temelde bir modern insan katastrofisi olarak yaklaşmaktadır.

If it is claimed that, socially and architecturally, Istanbul has been getting uglier by the day, it should be noted that one of critical breakpoints of the deformation process was the deportation event between Turkey and Greece in the 1960s. That resulted in profound and essential changes in the urban, social and demographical form of Istanbul, and is dealt with in this paper through a film, Politiki Kouzina (A Touch of Spice, 2003). This film that is about a Greek family who were deported from Istanbul and moved to Athens by virtue of some political disagreements during the first years of the 1960s, deals with this change by examining the deportation process which catalysed the large-scale demographic and cultural transformation which has ethnically made Istanbul more homogenous and monophonic. The deportation, which is a reflection of the nation-oriented State, 'disinfected' Constatinople of strangers and destroyed a multi-coloured notion of the city. As a result of the deportation, the ethnic Greek population of Istanbul was reduced from 135,000 to a mere 7,000. This situation can be accepted as being one of the most influential events to affect the urban culture of contemporary Istanbul. ; Eğer İstanbul'un toplumsal ve mimari açıdan gittikçe bozulduğu iddia edilirse, bu çözülme sürecinin en kritik kırılma noktalarından birinin Türkiye ve Yunanistan arasında 1960'larda gerçekleşen mübadele olduğu söylenebilir. İstanbul'un kentsel, sosyal ve demografik dokusunda derin ve esaslı değişimler yol açan bu süreç, bu çalışmada Politiki Kouzina (A Touch of Spice) filmi üzerinden ele alınmaktadır. 1960'ların başlarında belli başlı politik anlaşmazlıklara binaen İstanbul'dan Atina'ya göç etmek zorunda kalan bir Rum ailesi hakkında olan film, İstanbul'u etnik açıdan daha homojen ve tektip yapan geniş ölçekli demografik ve kültürel dönüşüme neden olan bu mübadeleyi sorgulayıcı şekilde işlemektedir. Ulus-merkezli devletin yansıması olan sözkonusu mübadele Konstantinople'un ötekilerini 'dezenfekte ederken', şehrin de ...