Suchergebnisse

Ital. Zsfassung u.d.T.: L'incapacità di contrarre matrimonio come categoria canonica

Celem badawczym w zaprezentowanym opracowaniu stało się określenie przedmiotu klauzuli "wszystko jest już gotowe do zawarcia małżeństwa", występującej w kan. 1045 § 1 CIC/17, 1080 § 1 KPK oraz 797 § 1 KKKW. Autor badając publikacje poświęcone temu zagadnieniu wykazał, iż stanowiska kanonistó1)w łacińskich oraz wschodnich w tej kwestii nie są jednolite. Pierwsi opierając się na dwóch odpowiedziach Papieskiej Komisji do Spraw Autentycznej Interpretacji Kodeksu z 1 marca 1921 roku oraz 27 lipca 1942 roku utrzymują, iż
w tym wypadku można stosować interpretację szeroką; drudzy natomiast nawiązując do zasady interpretacyjnej ujętej w kan. 1500 i 1512 §§ 2 i 4 KKKW uważają. iż kan. 797 § 1 KKKW jest wyjątkiem od zasady generalnej, dlatego opowiadają się za stosowaniem interpretacji ścisłej.
Analizując opisowe definicje komentatorów obu porządków prawnych Autor wykazał, iż przedmiot klauzuli wynika z jednej strony z jej natury, z drugiej zaś z parametru określonego w kan. 1045 § 1 CIC/17, kan. 1080 § 1 KPK i kan. 797 § 1 KKKW, jakimi jest prawdopodobne niebezpieczeństwo powstania wielkiego zła. Jego zdaniem istotne różnice w jego rozumieniu wynikają z odmiennych sposobów interpretacji. W jego opinii od sposobu interpretacji uzależnione jest kryterium minimalne będące wyznacznikiem przedmiotu klauzuli. Dowiódł, iż według kanonistó2)w łacińskich jest nim dotarcie wiadomości o istnieniu przeszkody do władzy kompetentnej do udzielenia dyspensy; według kanonistów wschodnich natomiast jest nim niemożliwość odłożenia zawarcia małżeństwa, bez niebezpieczeństwa powstania poważnego zła.

Recenzja publikacji naukowej

In the study presented, the author points out the dilemmas which arose as a result of his reflection on the clause "except in cases in which minors, on the basis of divine law or canon law, are excluded from the authority of their parents or guardians," included in can. 98 § 2 of the Code of Canon Law, in the context of the problem of autonomous rights to exercise the powers of minors in the canonical legal order. Without questioning the legitimacy of the introduction of the clause, he showed that the reference in it to Divine law generates serious difficulties of interpretation due to the fact that the autonomous matters of minors that result from the positivisation process in the canonical legal order, have not been precisely articulated. He pointed out that it is very difficult to draw clear, precise boundaries between divine law and positive law. He expressed the view that the autonomy of the powers of minors is not absolute in relation to matters of divine law, opting for the possibility for parents or guardians to correct attitudes.
In view of the current scant state of the canonical heritage on this issue, which basically boils down to an exemplary enumeration of powers by the commentators of can. 98 § 2 of the Code of Canon Law (can. 89 CIC/17), the author postulates, suggesting more reliable research on this interesting issue.

W prezentowanym artykule przedmiotem uwagi Autora stał się desygnat zwrotu normatywnego humano modo, występującego w kan. 1061 § 1 Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 roku. Autor jest zdania, że znaczenia tego zwrotu nie można zrozu- mieć bez uwzględnienia szerszego kontekstu związanego z jednej strony z ewoluującym postrzeganiem aktu małżeńskiego w kanonistyce, a z drugiej strony z założeniami teorii czynności prawnej. Wykazał, że skonsumowanie małżeństwa ma charakter dwustronnej czynności prawnej. Jego zdaniem znaczenie zwrotu humano modo pozostaje w ścisłym związku z personalistyczną wizją aktu małżeńskiego, związaną z kategorią aktu ludz- kiego (actus humanus). Wyraził pogląd, że zastosowanie założeń teorii aktu prawnego na temat jego wad (przemoc, bojaźń, złośliwość) stało się impulsem do głębszej refleksji doktryny nad zagadnieniem pożycia małżeńskiego w kanonicznym porządku prawnym.

Publikacja jest recenzją monografii z zakresu prawa kanonicznego.

W zaprezentowanym opracowaniu Autor podjął namysł nad znaczeniem procesowym nowego terminu, jakim jest niedojrzałość noogenna, który pojawił się – jak dotąd – jedynie w siedmiu nieopublikowanych wyrokach rotalnych. Wykazał, iż ta kategoria ma nie tylko znaczenie teoretyczne, ale przede wszystkim jest istotna w stosowaniu prawa. Badając motywy faktyczne trzech wyroków c. Erlebach dowiódł, iż uwzględnienie w wyrokach rotalnych wymiaru noetycznego w dowodzeniu sprawiło, iż orzekania Trybunału Roty Rzymskiej było odmienne od orzekania trybunałów niższego stopnia jurysdykcyjnego. Według Autora, poruszona w opracowaniu tematyka ma charakter rozwojowy. Obecnie bowiem w judykaturze termin niedojrzałość noogenna w nie ma jeszcze trwalej konsystencji. Stąd też w zaprezentowane opracowanie ma charakter przyczynkowy.

In the presented study, the Author made a detailed analysis of can. 64 CCL, which codifies the issue of the influence of subreption on the validity of rescripts issued by dicasteries of the Roman Curia (can. 64 CCL). He showed, firstly, that the principle contained in the canon is an implementation of the interpretative principle contained in can. 63 § 1 CCL concerning the influence of subreption on the validity of a rescript; secondly, can. 64 CCL has the character of an disqualifying law (can. 10 CCL). He has also proved that, even though can. 64 CCL has the character of an disqualifying law, the regulation it lays down is not unconditional; exceptions to it, on the one hand, are connected with the special positions of the Pope and the Apostolic Penitentiary in the canonical legal order, while on the other hand, the impossibility to inform may be due to the nature of things (ex natura rei). According to the Author, this could happen when the faithful repeatedly brought a request for a rescript to the same dicastery, and also when, having brought the request in the meantime, he referred the same request to another dicastery.

Zaprezentowane opracowanie jest komentarzem do afirmatywnego wyroku Roty Rzymskiej c. Ferreira Pena z 30 października 2013 roku. W strukturze opracowania Autor szczegółowo omówił poszczególne segmenty rozstrzygnięcia: przebieg sprawy, motywy prawne oraz faktyczne. W komentarzu wykazał, iż wnioskowanie ponensa polegało na implantacji ratio tytułu bojaźni szacunkowej jaką jest ochrona wolności nupturienta w zawieraniu małżeństwa, jaką była sprawa Lycien. Przyjętą tezę udowodnił za pomocą dowodzenia bezpośredniego oraz pośredniego. Po pierwsze dowiódł, iż oświadczenia powoda zostały poparte zeznaniami świadków oraz okolicznościami sprawy; po drugie, wykazał wystąpienie u powoda poważnej awersji do zawieranego małżeństwa.

In the presented study the Author commented on the judgment of the Roman Rota c. Bottone of 2 February 2010. The analysis shows that the legal part of the rotal judgment was based on the general theory of a legal act. In the factual part ponens accumulated two titles exclusion of the good of the sacrament and exclusion of the good of faith. The invalidity of the marriage was proven using indirect proof. In the present case, it has been shown that what prompted the defendant to take such a step was the fact that even before the marriage she had maintained a relationship with another man. It was also proved that the plaintiff's exclusion of offspring was in close connection with the defendant's change of attitude towards him.