Suchergebnisse

Introduction. Postgraduate education for nurses is an integral part of professional development. Currently, in accordance with the legislation in force in Poland, a neurological nurse may improve their profession as part of self-education or as part of organized forms and types of postgraduate education by undergoing various specialized training, acquiring professional skills in the narrower fields of nursing or providing specific health services.Aim. The aim of the research was to analyse the postgraduate education of neurological nurses.Material and Methods. The research was conducted on a group of 128 nurses employed in 9 neurological centres in the Kuyavian-Pomeranian Voivodeship (Bydgoszcz, Toruń, Włocławek, Grudziądz, Świecie, Lipno). Postgraduate education was assessed by means of a diagnostic survey using a questionnaire survey technique.Results. It was shown that there are statistically significant differences between the age, experience and education of the respondents and the preferred form of education (p < 0.05) and awarding educational points for training (p < 0.05). It was also found that age and seniority in the neurology department differentiated the form of financing training (p < 0.05). Additionally, seniority is a factor that significantly differentiates the thematic specificity of the training (p < 0.05).Conclusions. The most popular form of postgraduate education is specialization and a specialist course. An important form of training is also participation in a conference/symposium. The vast majority of respondents stated that their trainings are financed by their own/private funds. It was found that the respondents lacked knowledge about training specific to neurological nurses, with the simultaneous need for such training. Among the difficulties/problems related to professional development, the most frequently indicated were the lack of time for training and difficulties with its financing. Almost half of the respondents expect to receive education/credit points for education. (JNNN 2020;9(2):71–75) ; Wstęp. Kształcenie podyplomowe pielęgniarek jest integralnym elementem doskonalenia zawodowego. Aktualnie zgodnie z obowiązującym w Polsce ustawodawstwem, pielęgniarka neurologiczna może doskonalić swoją profesję w ramach samokształcenia lub w ramach zorganizowanych form i rodzajów kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie różnych szkoleń specjalistycznych, nabywania umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin pielęgniarstwa lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych.Cel. Celem badań była analiza kształcenia podyplomowego pielęgniarek neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 128 pielęgniarek zatrudnionych w 9 ośrodkach neurologicznych na terenie województwa kujawsko-pomorskiego (Bydgoszcz, Toruń, Włocławek, Grudziądz, Świecie, Lipno). Za pomocą sondażu diagnostycznego, techniką ankietową z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety dokonano oceny kształcenie podyplomowego.Wyniki. Wykazano, że istnieją różnice istotne statystycznie pomiędzy wiekiem, stażem i wykształceniem badanych a preferowaną formę kształcenia (p < 0.05) i przyznawaniem punktów edukacyjnych za szkolenie (p < 0.05). Stwierdzono również, że wiek i staż na oddziale neurologii różnicuje formę finansowania szkolenia (p < 0.05). Dodatkowo staż pracy jest czynnikiem istotnie różnicującym specyfikę tematyczną szkolenia (p < 0.05).Wnioski. Najbardziej popularną formą kształcenia podyplomowego jest specjalizacja oraz kurs specjalistyczny. Istotną forma dokształcania jest również udział w konferencji/sympozjum. Zdecydowana większość badanych stwierdziła, że ich szkolenia są finansowane przez środki własne/prywatne. Stwierdzono u badanych brak wiedzy na temat szkoleń specyficznych dla pielęgniarek neurologicznych z jednoczesnym zapotrzebowaniem na takie szkolenia. Wśród trudności/problemów związanych z doskonaleniem zawodowym, najczęściej wskazywano na brak czasu na szkolenie oraz trudności z jego finansowaniem. Prawie połowa przebadanych osób oczekuje na przyznawanie punktów edukacyjnych/kredytowych za kształcenie. (PNN 2020;9(2):71–75)

Introduction. Postgraduate education for nurses is an integral part of professional development. Currently, in accordance with the legislation in force in Poland, a neurological nurse may improve their profession as part of self-education or as part of organized forms and types of postgraduate education by undergoing various specialized training, acquiring professional skills in the narrower fields of nursing or providing specific health services.Aim. The aim of the research was to analyse the postgraduate education of neurological nurses.Material and Methods. The research was conducted on a group of 128 nurses employed in 9 neurological centres in the Kuyavian-Pomeranian Voivodeship (Bydgoszcz, Toruń, Włocławek, Grudziądz, Świecie, Lipno). Postgraduate education was assessed by means of a diagnostic survey using a questionnaire survey technique.Results. It was shown that there are statistically significant differences between the age, experience and education of the respondents and the preferred form of education (p < 0.05) and awarding educational points for training (p < 0.05). It was also found that age and seniority in the neurology department differentiated the form of financing training (p < 0.05). Additionally, seniority is a factor that significantly differentiates the thematic specificity of the training (p < 0.05).Conclusions. The most popular form of postgraduate education is specialization and a specialist course. An important form of training is also participation in a conference/symposium. The vast majority of respondents stated that their trainings are financed by their own/private funds. It was found that the respondents lacked knowledge about training specific to neurological nurses, with the simultaneous need for such training. Among the difficulties/problems related to professional development, the most frequently indicated were the lack of time for training and difficulties with its financing. Almost half of the respondents expect to receive education/credit points for education. (JNNN 2020;9(2):71–75) ; Wstęp. Kształcenie podyplomowe pielęgniarek jest integralnym elementem doskonalenia zawodowego. Aktualnie zgodnie z obowiązującym w Polsce ustawodawstwem, pielęgniarka neurologiczna może doskonalić swoją profesję w ramach samokształcenia lub w ramach zorganizowanych form i rodzajów kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie różnych szkoleń specjalistycznych, nabywania umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin pielęgniarstwa lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych.Cel. Celem badań była analiza kształcenia podyplomowego pielęgniarek neurologicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 128 pielęgniarek zatrudnionych w 9 ośrodkach neurologicznych na terenie województwa kujawsko-pomorskiego (Bydgoszcz, Toruń, Włocławek, Grudziądz, Świecie, Lipno). Za pomocą sondażu diagnostycznego, techniką ankietową z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety dokonano oceny kształcenie podyplomowego.Wyniki. Wykazano, że istnieją różnice istotne statystycznie pomiędzy wiekiem, stażem i wykształceniem badanych a preferowaną formę kształcenia (p < 0.05) i przyznawaniem punktów edukacyjnych za szkolenie (p < 0.05). Stwierdzono również, że wiek i staż na oddziale neurologii różnicuje formę finansowania szkolenia (p < 0.05). Dodatkowo staż pracy jest czynnikiem istotnie różnicującym specyfikę tematyczną szkolenia (p < 0.05).Wnioski. Najbardziej popularną formą kształcenia podyplomowego jest specjalizacja oraz kurs specjalistyczny. Istotną forma dokształcania jest również udział w konferencji/sympozjum. Zdecydowana większość badanych stwierdziła, że ich szkolenia są finansowane przez środki własne/prywatne. Stwierdzono u badanych brak wiedzy na temat szkoleń specyficznych dla pielęgniarek neurologicznych z jednoczesnym zapotrzebowaniem na takie szkolenia. Wśród trudności/problemów związanych z doskonaleniem zawodowym, najczęściej wskazywano na brak czasu na szkolenie oraz trudności z jego finansowaniem. Prawie połowa przebadanych osób oczekuje na przyznawanie punktów edukacyjnych/kredytowych za kształcenie. (PNN 2020;9(2):71–75)

Introduction. The location of intracranial neoplasms and the process of treating these lesions itself can significantly affect the quality of life of patients. Hence, the aim of the study was to investigate the impact of the location of the brain tumour on the quality of life of surgically treated patients.Aim. The aim of the study was to investigate the influence of the location of the brain tumour on the quality of life of surgically treated patients.Material and Methods. The study included 236 patients with brain tumours operated at the Department of Neurosurgery of the 10th Military Clinical Hospital with the SP ZOZ Polyclinic in Bydgoszcz. Patients with different tumour locations were included: in the temporal lobe, in the frontal lobe, in the parietal lobe, in the ventricles of the brain and in the extra-cerebral locations. The following questionnaires were used to assess the quality of life: EORTC QLQ-C30 and EORTC QLQ-BN20, in which the patients were tested three times: on the day of admission to the Clinic, on the fifth day after brain tumour surgery and 30 days after the surgery.Results. Patients' quality of life decreased in the early postoperative period in all groups in terms of tumour location, especially in patients with tumours of the frontal lobe (-0.104) and ventricular neoplasms (-0.109) (p > 0.05). On the 30th day, however, an improvement in the quality of life was achieved in all groups, the highest improvement was obtained in patients with tumours located extra-cerebrally (0.115) and tumours of the temporal lobe (0.097) (p > 0.05).Conclusions. There was no effect of the location of the brain tumour on the quality of life of the studied patients. In the early postoperative period, the quality of life decreased, while it improved 30 days after the surgery. (JNNN 2020;9(3):91–96) ; Wstęp. Umiejscowienie nowotworów wewnątrzczaszkowych a także sam proces leczenia tych zmian mogą znacząco wpływać na jakość życia pacjentów. Stąd celem pracy było zbadanie wpływu usytuowania guza mózgu na jakość życia chorych leczonych operacyjnie.Cel. Celem pracy było zbadanie wpływu usytuowania guza mózgu na jakość życia chorych leczonych operacyjnie.Materiał i metody. Badaniami objęto 236 pacjentów z guzami mózgu operowanych w Klinice Neurochirurgii 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy. Uwzględniono pacjentów z różnym umiejscowieniem nowotworu: w płacie skroniowym, w płacie czołowym, w płacie ciemieniowym, w komorach mózgu oraz położonych zewnątrzmózgowo. Do oceny jakości życia wykorzystano kwestionariusze: EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-BN20, którymi pacjenci badani byli trzykrotnie: w dniu przyjęcia do Kliniki, w piątej dobie po operacji nowotworu mózgu oraz 30 dni po zabiegu.Wyniki. Jakość życia pacjentów uległa obniżeniu we wczesnym okresie pooperacyjnym we wszystkich uwzględnionych grupach pod względem lokalizacji nowotworu, a szczególnie u chorych z nowotworami płata czołowego (-0,104) i nowotworami komór mózgu (-0,109) (p > 0,05). W 30 dobie natomiast uzyskano poprawę jakości życia także we wszystkich ujętych grupach, najwyższą poprawę uzyskano u pacjentów z guzami położonymi zewnątrzmózgowo (0,115) i guzami płata skroniowego (0,097) (p > 0,05).Wnioski. Nie zaobserwowano wpływu położenia nowotworu mózgu na jakość życia badanych pacjentów. We wczesnym okresie pooperacyjnym jakość życia ulega obniżeniu, natomiast 30 dni po zabiegu operacyjnym nastąpiła jej poprawa. (PNN 2020;9(3):91–96)

Introduction. The location of intracranial neoplasms and the process of treating these lesions itself can significantly affect the quality of life of patients. Hence, the aim of the study was to investigate the impact of the location of the brain tumour on the quality of life of surgically treated patients.Aim. The aim of the study was to investigate the influence of the location of the brain tumour on the quality of life of surgically treated patients.Material and Methods. The study included 236 patients with brain tumours operated at the Department of Neurosurgery of the 10th Military Clinical Hospital with the SP ZOZ Polyclinic in Bydgoszcz. Patients with different tumour locations were included: in the temporal lobe, in the frontal lobe, in the parietal lobe, in the ventricles of the brain and in the extra-cerebral locations. The following questionnaires were used to assess the quality of life: EORTC QLQ-C30 and EORTC QLQ-BN20, in which the patients were tested three times: on the day of admission to the Clinic, on the fifth day after brain tumour surgery and 30 days after the surgery.Results. Patients' quality of life decreased in the early postoperative period in all groups in terms of tumour location, especially in patients with tumours of the frontal lobe (-0.104) and ventricular neoplasms (-0.109) (p > 0.05). On the 30th day, however, an improvement in the quality of life was achieved in all groups, the highest improvement was obtained in patients with tumours located extra-cerebrally (0.115) and tumours of the temporal lobe (0.097) (p > 0.05).Conclusions. There was no effect of the location of the brain tumour on the quality of life of the studied patients. In the early postoperative period, the quality of life decreased, while it improved 30 days after the surgery. (JNNN 2020;9(3):91–96) ; Wstęp. Umiejscowienie nowotworów wewnątrzczaszkowych a także sam proces leczenia tych zmian mogą znacząco wpływać na jakość życia pacjentów. Stąd celem pracy było zbadanie wpływu usytuowania guza mózgu na jakość życia chorych leczonych operacyjnie.Cel. Celem pracy było zbadanie wpływu usytuowania guza mózgu na jakość życia chorych leczonych operacyjnie.Materiał i metody. Badaniami objęto 236 pacjentów z guzami mózgu operowanych w Klinice Neurochirurgii 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy. Uwzględniono pacjentów z różnym umiejscowieniem nowotworu: w płacie skroniowym, w płacie czołowym, w płacie ciemieniowym, w komorach mózgu oraz położonych zewnątrzmózgowo. Do oceny jakości życia wykorzystano kwestionariusze: EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-BN20, którymi pacjenci badani byli trzykrotnie: w dniu przyjęcia do Kliniki, w piątej dobie po operacji nowotworu mózgu oraz 30 dni po zabiegu.Wyniki. Jakość życia pacjentów uległa obniżeniu we wczesnym okresie pooperacyjnym we wszystkich uwzględnionych grupach pod względem lokalizacji nowotworu, a szczególnie u chorych z nowotworami płata czołowego (-0,104) i nowotworami komór mózgu (-0,109) (p > 0,05). W 30 dobie natomiast uzyskano poprawę jakości życia także we wszystkich ujętych grupach, najwyższą poprawę uzyskano u pacjentów z guzami położonymi zewnątrzmózgowo (0,115) i guzami płata skroniowego (0,097) (p > 0,05).Wnioski. Nie zaobserwowano wpływu położenia nowotworu mózgu na jakość życia badanych pacjentów. We wczesnym okresie pooperacyjnym jakość życia ulega obniżeniu, natomiast 30 dni po zabiegu operacyjnym nastąpiła jej poprawa. (PNN 2020;9(3):91–96)