Suchergebnisse

The Arab Uprisings in 2011 have led to redistribution of power in the Middle East. It has brought challenges and opportunities for regional powers such as Saudi Arabia and Turkey. While Turkey has perceived the developments as an opportunity to increase its influence in the region, it has created threat perceptions for Saudi Arabia's hegemony in the Middle East. Especially, due to Turkey's rising influence in Egypt and Syria it has been perceived as a second rival, after Iran, by Riyadh. This article argues that due to Turkey's rising power in Egypt and Syria, Saudi Arabia's foreign policy towards Turkey has been shifting by supporting local actors in Egypt and Syria in order to maintain the status quo. The paper aims to analyze shifts in Saudi Arabia's foreign policy towards Turkey during and post-Arab uprisings in the Middle East in the framework of defensive realism through the regional level of analysis.

Bu çalışma, 2014'te başlayan Yemen İç Savaşı'nı ülkenin bağımsızlığından bugüne yaşanan iç savaşlar silsilesinin tarihsel derinliği içerisinde ele almayı amaçlamaktadır. Çalışmada Yemen İç Savaşı'nın ülkenin modern tarihindeki savaşlarda gözlemlenen süreklilik ve kopuş unsurlarını bünyesinde bir arada barındırdığı ve bu unsurlar çerçevesinde yapılacak bir analizin daha açıklayıcı olacağı iddia edilmektedir. Bu çerçevede vurgulanan süreklilik unsuru, Yemen'in jeopolitik önemi nedeniyle 19. yüzyıldan bugüne bölgede stratejik üs edinmeye çalışan denizaşırı güçlerle, Arap Yarımadası'ndaki hâkimiyetini çepere yaymaya çalışan komşu karasal güçler arasında hep bir hâkimiyet mücadelesine sahne olmasıdır. Çalışmada vurgulanan temel kopuş unsuruysa, 1994'teki iç savaşta uluslararası aktörlerin rolünün asgari düzeyde olması ve savaşın çok hızlı bir şekilde sonuçlanmasıdır. 2014'te başlayan iç savaş, bir yandan 1994'teki kopuş anında ortaya çıkan Yemenli aktörleri ve çatışma dinamiklerini bünyesinde barındırmaktayken, diğer yandan bir dizi deniz aşırı ve karasal gücün müdahalesiyle uluslararsılaşmış ve böylece Yemen tarihindeki süreklilik unsuru tekrarlanmıştır. Çalışmada nitel bir yöntem benimsenmiş olup, ortaya konan analitik çerçevede gerçekleşen tarihsel bir anlatıya dayanmaktadır. Makalede kullanılan veriler çoğunlukla akademik yayınlar ve düşünce kuruluşu raporları gibi güvenilir ikincil kaynaklara dayanmakta olup, yer yer haberler ve devlet arşivleri gibi birincil kaynaklara da başvurulmuştur.

Osmanlı ve Rusya İmparatorlukları, iki komşu devlettir. Bu iki devletin, devlet geleneği ve kültürel açıdan farklı özelliklere sahip oldukları görülmektedir. Yakın tarih içinde de iki devlet önemli farklılıklara
sahiptir. Osmanlı İmparatorluğu'nun gücünün zirvede olduğu dönemde, Rusya yeni gelişim gösteren bir devlettir. Takip eden dönemde Osmanlı İmparatorluğu, Avrupa karşısında gücünü korumaya çalışırken; Rusya Avrupa'da kendisine yer edinmeye çalışmaktadır. Ayrıca iki devletin Batı karşısındaki konumlarını güçlendirebilmek için uyguladıkları modernleşme uygulamaları da önemli değişikliklere neden olmuştur. Tüm bu gelişmeler iki devlet açısından diplomasi kavramının önem kazanmasına yol açmıştır.
Bu çalışmada modern öncesi dönemde, iki devletin diplomasi alanında yaşadığı gelişmeler incelenmektedir. Hariciye Nezaretleri oluşturulmadan önceki geleneksel diplomasi döneminde, iki devlette
diplomasi alanında yaşananlar, Osmanlı ve Rus tarihi karşılaştırılarak ele alınmaktadır.