Suchergebnisse

The article discusses various aspects of the morphofunctional changes occurring in organs and tissues undergoing aerobic wound processes. In recent years, morphofunctional changes undergoing aerobic wound process have been thoroughly examined, numerous studies have been carried out in order to clarify its morphological, histochemical, immunological, metabolic, and bacteriological aspects, the nature and features of the very wound inflammation process have been refined. Nevertheless, extremely insufficient studies have been carried out into the visceral presentations in aerobic wounds. Quite possibly, it is the structural changes in the internal organs that serve as the basis for the known complications, which in clinical conditions appear as signs of bacteremia, septicemia, and increasing intoxication. In this regard, the study of the state of microcirculation pathways not only in the lesion, but also in different organs and systems is of rather big interest, since the nature of microcirculatory disorders largely determines the characteristics of the course of pathological process at the tissue, organ, and system levels.

To sum up the abovementioned, from a morphofunctional point of view, the author of the study has examined the microvasculature of the mesentery under conditions of inducing an aerobic purulent wound process in rats. It has been established that the most severe changes in the system of mesenteric microcirculation pathways occur on the 7th day of the regional pathological process. Changes appear in the form of signs of endothelial cell degeneration, increased vascular permeability, perivascular edema, and lymphocytic infiltration. In the mechanism of increased vascular permeability, tissue basophils play an important role, which is determined by the processes and their intensive degranulation and the histamine delivery into the perivascular space.

There are a bulk of definitions and even controversial claims about the "youth" concept. The origins of the concept date back to early Medieval Times, when youth was associated with self-sufficiency and the ability to take responsibility for others (Jones, G., 2009). Since the 17th century, the ideas of childhood and youth have been associated with dependency. Later on, youth has been perceived as a transitional phase of the human life. Though each of the approaches characterizes a specific aspect of young people's life, taken separately, it does not allow to gain a holistic sense of the concept. To get a comprehensive understanding of the concept, it is necessary to formulate an integrated approach to the youth by analysing existing definitions through the sociological and youth studies perspectives. Thus, the article covers the twofold objectives: 1) a comparative theoretical analysis of contemporary approaches to the "youth" notion; 2) the development of an analytical tool to overcome paradoxes among different approaches to defining and conceptualizing the "youth".

The main purpose of this study is to identify the features of the application of ethnometric methodology in the context of the study of democratic transitions. This methodology, proposed by the Dutch researcher G. Hofstede, was initially used to identify patterns in the formation of business culture in different countries, as well as between political conflicts and violent phenomena. Within the framework of the article, in the context of the experience of the democratic transition of the "third wave" countries, four main ethnometric indicators of G. Hofstede are considered: distance from power (PDI), masculinity (MAS), uncertainty avoidance (UAI) and individualism (IDV). In particular, it is argued that in those countries where high indicators of power distance (PDI) are observed, the process of democratic consolidation is slowing down and does not contribute to theformation of dialogue practices. And in the case of a certain "dialogue attraction", the main actors in the political field - the authorities and the opposition, show political will, seek to level the problems that have accumulated in society, including the uneven distribution of state resources, direct political processes towards theinstitutionalization of political dialogue.The article also examines the paradigm of democratic transition, some patterns and relationships between the culture of political dialogue and democratic transition, etc. ; Սույն հետազոտության հիմնական նպատակը էթնոչափագիտական մեթոդաբանության գործիքակազմի կիրառման միջոցով ժողովրդավարական անցման օրինաչափությունները բացահայտելն է։ Հոլանդացի հետազոտող Գ․ Հոֆսթեդի առաջ քաշած էթնոչափագիտական մեթոդաբանությունը նախկինում կիրառվել է տարբեր երկրների գործարար մշակույթի, ինչպես նաև քաղաքական կոնֆլիկտների և բռնության երևույթների միջև կապերը բացահայտելու համար։Հոդվածում ժողովրդավարության «երրորդ ալիքի» երկրների ժողովրդավարական անցման փորձի համատեքստում դիտարկվում են Գ․ Հոֆսթեդի էթնոչափագիտական չորս հիմնական՝ իշխանությունից հեռավորության (PDI), առնականության (MAS), անորոշություններից խուսափելու (UAI) և անհատականության (IDV) ցուցիչները։ Մասնավորապես հիմնավորվել են, որ իշխանությունից ունեցած մեծ հեռավորության ցուցիչների (PDI) պարագայում ժողովրդավարության համախմբման գործընթացները դանդաղում են և չեն նպաստում երկխոսույթային պրակտիկաների ձևավորմանը։ Իսկ «երկխոսույթային ձգողականության» առկայության դեպքում քաղաքական հիմնական դերակատարները՝ իշխանությունն ու ընդդիմությունը, ցուցաբերում են որոշակի քաղաքական կամք և ձգտում հասարակության մեջ կուտակված խնդիրները, այդ թվում և իշխանության ռեսուրսների անհավասարաչափ բաշխումը մեղմել, գործընթացներն ուղղորդել դեպի ինստիտուցիոնալ քաղաքականերկխոսության դաշտ։Հոդվածում քննության առարկա են դառնում ժողովրդավարական անցման հարացույցը, ժողովրդավարական անցումների համատեքստում երկխոսության մշակույթի ունեցած դերը, էթնոչափագիտական մեթոդաբանության լույսի ներքո այդ երևույթների միջև առկա կապերն ու օրինաչափությունները։ ; Основная цель данного исследования - выявление особенностей применения этнометрической методологии в контексте изучения демократических транзитов. Данная методология, предложенная голландским исследователем Г. Хофстеде, изначально использовалась для выявления закономерностей формирования деловой культуры разных стран, а также между политическими конфликтами и насильственными явлениями.В рамках статьи, в контексте опыта демократического перехода стран «третьей волны», рассматриваются четыре основных этнометрических индикатора Г. Хофстеда: дистанция от власти (PDI), маскулинность (MAS), избегание неопределенности (UAI) и индивидуализм (IDV). В частности, утверждается, что в тех странах, где наблюдаются высокие показатели дистанции от власти (PDI), процесс консолидации демократии замедляется и не способствует формированию диалоговых практик. А в случае определенной «диалоговой притягательности» основные игроки политического поля - власть и оппозиция, проявляют политическую волю, стремятся нивелировать накопившиеся в обществе проблемы, в том числе неравномерное распределение государственных ресурсов, направляют политические процессы в русло институционализации политического диалога.В статье рассматриваются также парадигма демократического транзита, в контексте демократических транзитов выявляются взаимосвязи между культурой политического диалога и демократического перехода, в свете этнометрической методологии раскрываются основные закономерности между этими явлениями.

The article is devoted to the analysis of culturological factors in the study of the consolidation of democracy. Within the framework of the article, the main subjects of research are such concepts as "democratic political culture", "civic culture", "ethics of discourse" and "culture of political dialogue". In the context of the final transition and the successful overcoming of the stage of consolidation of democracy, the author notes that there should be a minimalconsensus between all the key players in the political landscape regarding the functioning of political institutions, as well as generally accepted norms of behavior and rules of a democratic political game. And such agreements can be reached only in the case of a limited polarization of the political system. In this case, if there is a certain "dialogical gravitation" between the main socio-political actors, their unilateral actions are significantly limited, while simultaneously increasing the likelihood of formation of the culture of political dialogue, as an important factor in the process of consolidation of democracy. ; Հոդվածը նվիրված է ժողովրդավարության համախմբման մշակութաբանական գործոնների վերլուծությանը: Հետազոտության առարկան են այնպիսի հասկացություններ, ինչպիսիք են՝ «ժողովրդավարական քաղաքական մշակույթ», «քաղաքացիական մշակույթ», «դիսկուրսի էթիկա» և «քաղաքական երկխոսության մշակույթ»: Ժողովրդավարության համախմբման փուլը հաջողությամբ հաղթահարելու համատեքստում նշվում է, որ անհրաժեշտ է նվազագույն փոխհամաձայնություն քաղաքական դաշտի առանցքային դերակատարների միջև: Դա վերաբերում է ինչպես քաղաքական ինստիտուտների, այնպես էլ վարքի ընդհանուր խաղի ընդունված նորմերին և խաղի կանոններին: Նման համաձայնություններ կարելի է ձեռք բերել միայն քաղաքական համակարգի սահմանափակ բևեռացման դեպքում: Եթե հիմնական հասարակական-քաղաքական ուժերի միջև առկա է «երկխոսական ձգողականություն», ապա նրանց միակողմանի գործողությունները զգալիորեն սահմանափակվում են, և մեծանում է ժողովրդավարության ամրապնդման կարևոր գործոն հանդիսացող քաղաքական երկխոսության մշակույթի ձևավորման հավանականությունը: ; Статья посвящена анализу культорологических факторов консолидации демократии. Предметом исследования становятся такие понятия, как «демократическая политическая культура», «гражданская культура», «этика дискурса» и «культура политического диалога». В контексте успешнего преодоления стадии консолидации демократии отмечается, что между ключевыми игроками политического ландшафта необходим минимальный консенсус. Он касается функционирования политических институтов, а также общепризнанных норм поведения и правил игры. Такие соглашения могут быть достигнуты только в случае ограниченной поляризации политической системы. Если наличествует «диалогическая притягательность» между основными общественно-политическими силами, существенно ограничиваются их односторонние действия и повышается вероятность формирования культуры политического диалога - важного фактора консолидации демократии.

This article aims at identifying the characteristics of the foreign policy behaviour of small states, in particular, the main features and reasons for their peculiar behaviour in the international arena. The author analyses the main approaches to the definition of small states and argues the scientific preference for the use of one of the varieties of an integrated approach. Based on the results of previous studies, he describes the main common features of the foreign policy behaviour of small states, but a reservation is made that the manifestation of these features in practice is situational and contextual. It is concluded that the reasons for the described signs of a peculiar foreign policy behaviour of small states is a combination of a regional security complex and its order, economic development and foreign policy identity of each particular small state, in which the type of regional security complex is crucial. ; Հոդվածը նվիրված է միջազգային ասպարեզում փոքր պետությունների վարքի բնութագրմանը: Վերլուծվում են փոքր պետության սահմանման հիմնական մոտեցումները և հիմնավորված է ինտեգրված մոտեցման գիտական նախապատվությունը: Նախորդ ուսումնասիրությունների արդյունքների հիման վրա նկարագրվում են փոքր երկրների արտաքին քաղաքական վարքի հիմնական նշանները, սակայն վերապահում է արվում, որ գործնականում այդ նշաններն ի հայտ են գալիս` կախված համատեքստից և իրավիճակից: Փոքր պետությունների արտաքին քաղաքականության մեջ նկարագրված առանձնահատկությունների պատճառները պայմանավորված են տարածաշրջանային անվտանգությամբ և տվյալ երկրի տնտեսական զարգացման աստիճանով: ; Статья посвящена характеристике поведения малых государств на международной арене. Анализируются основные подходы к определению малого государства и обосновывается научная предпочтительность комплексного подхода. С опорой на результаты предыдущих исследований описаны основные признаки внешнеполитического поведения малых стран, однако делается оговорка, что на практике эти признаки проявляются в зависимости от контекста и ситуации. В заключение подчёркнуто, что причины описанного своеобразия во внешней политике малых государств кроются в особенностях региональной безопасности и степени экономического развития конкретной страны.

The article is dedicated to the analysis of various concepts of the origin, interpretation, and strategies for power implementation. The main goal of the research is to identify the paradigm shifts in political theory and justify the relevance of the dialogical paradigm of power. In particular, author discusses the sectional and non-sectional concepts of power, considers the main power implementation strategies under the prism of a dialogical paradigm. Pointing to the limitedness of conflict theories of power the author substantiates that in modern conditions, as paradigm shifts, the whole philosophy of power is changing. The author concludes that in parallel with the formation and development of the information and communication society, the use of "hard" power strategies is significantly reduced. And the new trends of decentralization of the power and wild use of network management technologies, in turn, open up new perspectives for the implementation and application of dialogue strategies realization of power. ; Հոդվածը նվիրված է իշխանության առաջացման, բախման և ռազմավարության տարբեր հասկացությունների վերլուծությանը: Դրա հիմնական նպատակն է բացահայտել քաղաքական տեսության պարադիգմատիկ տեղաշարժերը և հիմնավորել ուժի երկխոսական պարադիգմը: Հեղինակը վերլուծում է իշխանության ավանդական և ոչ ավանդական հասկացությունները, բացահայտում դրա երկխոսական պարադիգմի տեսական և հայեցակարգային հիմքերը: Հոդվածում հիմնավորված է այն գաղափարը, ըստ որի՝ պարադիգմը փոխվելուն պես փոխվում է իշխանության փիլիսոփայությունը: Եզրակացվում է, որ տեղեկատվական և հաղորդակցական հասարակության ձևավորման և զարգացման հետ զգալիորեն կրճատվում է «կոշտ» իշխանական ռազմավարությունների կիրառումը, իսկ իշխանության և ցանցային կառավարման տեխնոլոգիաների ապակենտրոնացումը նոր հեռանկարներ է բացում հաղորդակցության ինտերակտիվ ձևերի ներդրման համար: ; Статья посвящена анализу различных концепций возникновения, истолкования и стратегий власти. Основная её цель - выявить парадигмальные сдвиги в политической теории и обосновать диалогическую парадигму власти. Разбираются традиционные и нетрадиционные концепции власти, раскрываются теоретические и концептуальные основы её диалогической парадигмы. Обосновывается идея, что по мере парадигмальных сдвигов меняется философия власти. Делается вывод, что с формированием и развитием информационного и коммуникационного общества значительно сокращается применение «жёстких» властных стратегий, а децентрализация власти и сетевые технологии управления открывают новые перспективы для внедрения диалоговых форм коммуникации.

This paper studies how country size affects the role of the exchange rate in external adjustment. First, the impact of country size on the sensitivity of relative prices to external imbalances is explored in a two‐country neoclassical model. Second, at the empirical level, a significant effect of external imbalances on relative prices is found. In particular, a trade surplus is associated with a depreciation of the real exchange rate. Our estimations reveal a systematic pattern in the sensitivity of the real exchange rate to external imbalances: larger countries are characterized by a higher absolute trade elasticity of the exchange rate.

Die zahlreichen unentschiedenen innerstaatlichen und zwischenstaatlichen Konfliktsituationen und das niedrige Demokratieniveau machen den Südkaukasus zu einer der explosivsten Regionen der Welt. Auf Grund ihrer Transitgeografie zwischen Europa und Zentralasien einerseits und Russland und dem Nahen Osten andererseits sowie der kaspischen Energieressourcen ist diese Region Teil einer großen geopolitischen Einheit - der Schwarzmeer-Kaspischen energie- und geopolitischen Großregion. Dieser Umstand ist ein Grund harter Konkurrenz zwischen den Ländern der Region und der externen Akteure. Die relative Schwäche der Länder dieser Region und ihre verschiedenen geopolitischen Orientierungen lassen nicht zu, die geografische Einheit in einen geopolitischen Akteur mit einer gemeinsamen Außen- und Sicherheitspolitik zu verwandeln. Trotzdem existierte in der Region lange Zeit ein status quo des Gleichgewichts, der sich heute grundlegend ändert. Ursachen dafür sind in jüngster Zeit erstens der russisch-georgische Krieg, zweitens die armenisch-türkische "Fußballdiplomatie", und drittens die Perspektiven zur Lösung des Berg-Karabach-Konfliktes. Der vorliegende Beitrag beleuchtet die Konflikte und Streitlinien im Südkaukasus, die Interessen der externen Akteure und der südkaukasischen Staaten sowie die Konturen des neuen Machtgleichgewichts im geopolitischen Raum Südkaukasus. (ICI2)