Suchergebnisse

The main purpose of this study is to identify the features of the application of ethnometric methodology in the context of the study of democratic transitions. This methodology, proposed by the Dutch researcher G. Hofstede, was initially used to identify patterns in the formation of business culture in different countries, as well as between political conflicts and violent phenomena. Within the framework of the article, in the context of the experience of the democratic transition of the "third wave" countries, four main ethnometric indicators of G. Hofstede are considered: distance from power (PDI), masculinity (MAS), uncertainty avoidance (UAI) and individualism (IDV). In particular, it is argued that in those countries where high indicators of power distance (PDI) are observed, the process of democratic consolidation is slowing down and does not contribute to theformation of dialogue practices. And in the case of a certain "dialogue attraction", the main actors in the political field - the authorities and the opposition, show political will, seek to level the problems that have accumulated in society, including the uneven distribution of state resources, direct political processes towards theinstitutionalization of political dialogue.The article also examines the paradigm of democratic transition, some patterns and relationships between the culture of political dialogue and democratic transition, etc. ; Սույն հետազոտության հիմնական նպատակը էթնոչափագիտական մեթոդաբանության գործիքակազմի կիրառման միջոցով ժողովրդավարական անցման օրինաչափությունները բացահայտելն է։ Հոլանդացի հետազոտող Գ․ Հոֆսթեդի առաջ քաշած էթնոչափագիտական մեթոդաբանությունը նախկինում կիրառվել է տարբեր երկրների գործարար մշակույթի, ինչպես նաև քաղաքական կոնֆլիկտների և բռնության երևույթների միջև կապերը բացահայտելու համար։Հոդվածում ժողովրդավարության «երրորդ ալիքի» երկրների ժողովրդավարական անցման փորձի համատեքստում դիտարկվում են Գ․ Հոֆսթեդի էթնոչափագիտական չորս հիմնական՝ իշխանությունից հեռավորության (PDI), առնականության (MAS), անորոշություններից խուսափելու (UAI) և անհատականության (IDV) ցուցիչները։ Մասնավորապես հիմնավորվել են, որ իշխանությունից ունեցած մեծ հեռավորության ցուցիչների (PDI) պարագայում ժողովրդավարության համախմբման գործընթացները դանդաղում են և չեն նպաստում երկխոսույթային պրակտիկաների ձևավորմանը։ Իսկ «երկխոսույթային ձգողականության» առկայության դեպքում քաղաքական հիմնական դերակատարները՝ իշխանությունն ու ընդդիմությունը, ցուցաբերում են որոշակի քաղաքական կամք և ձգտում հասարակության մեջ կուտակված խնդիրները, այդ թվում և իշխանության ռեսուրսների անհավասարաչափ բաշխումը մեղմել, գործընթացներն ուղղորդել դեպի ինստիտուցիոնալ քաղաքականերկխոսության դաշտ։Հոդվածում քննության առարկա են դառնում ժողովրդավարական անցման հարացույցը, ժողովրդավարական անցումների համատեքստում երկխոսության մշակույթի ունեցած դերը, էթնոչափագիտական մեթոդաբանության լույսի ներքո այդ երևույթների միջև առկա կապերն ու օրինաչափությունները։ ; Основная цель данного исследования - выявление особенностей применения этнометрической методологии в контексте изучения демократических транзитов. Данная методология, предложенная голландским исследователем Г. Хофстеде, изначально использовалась для выявления закономерностей формирования деловой культуры разных стран, а также между политическими конфликтами и насильственными явлениями.В рамках статьи, в контексте опыта демократического перехода стран «третьей волны», рассматриваются четыре основных этнометрических индикатора Г. Хофстеда: дистанция от власти (PDI), маскулинность (MAS), избегание неопределенности (UAI) и индивидуализм (IDV). В частности, утверждается, что в тех странах, где наблюдаются высокие показатели дистанции от власти (PDI), процесс консолидации демократии замедляется и не способствует формированию диалоговых практик. А в случае определенной «диалоговой притягательности» основные игроки политического поля - власть и оппозиция, проявляют политическую волю, стремятся нивелировать накопившиеся в обществе проблемы, в том числе неравномерное распределение государственных ресурсов, направляют политические процессы в русло институционализации политического диалога.В статье рассматриваются также парадигма демократического транзита, в контексте демократических транзитов выявляются взаимосвязи между культурой политического диалога и демократического перехода, в свете этнометрической методологии раскрываются основные закономерности между этими явлениями.

The article is devoted to the analysis of culturological factors in the study of the consolidation of democracy. Within the framework of the article, the main subjects of research are such concepts as "democratic political culture", "civic culture", "ethics of discourse" and "culture of political dialogue". In the context of the final transition and the successful overcoming of the stage of consolidation of democracy, the author notes that there should be a minimalconsensus between all the key players in the political landscape regarding the functioning of political institutions, as well as generally accepted norms of behavior and rules of a democratic political game. And such agreements can be reached only in the case of a limited polarization of the political system. In this case, if there is a certain "dialogical gravitation" between the main socio-political actors, their unilateral actions are significantly limited, while simultaneously increasing the likelihood of formation of the culture of political dialogue, as an important factor in the process of consolidation of democracy. ; Հոդվածը նվիրված է ժողովրդավարության համախմբման մշակութաբանական գործոնների վերլուծությանը: Հետազոտության առարկան են այնպիսի հասկացություններ, ինչպիսիք են՝ «ժողովրդավարական քաղաքական մշակույթ», «քաղաքացիական մշակույթ», «դիսկուրսի էթիկա» և «քաղաքական երկխոսության մշակույթ»: Ժողովրդավարության համախմբման փուլը հաջողությամբ հաղթահարելու համատեքստում նշվում է, որ անհրաժեշտ է նվազագույն փոխհամաձայնություն քաղաքական դաշտի առանցքային դերակատարների միջև: Դա վերաբերում է ինչպես քաղաքական ինստիտուտների, այնպես էլ վարքի ընդհանուր խաղի ընդունված նորմերին և խաղի կանոններին: Նման համաձայնություններ կարելի է ձեռք բերել միայն քաղաքական համակարգի սահմանափակ բևեռացման դեպքում: Եթե հիմնական հասարակական-քաղաքական ուժերի միջև առկա է «երկխոսական ձգողականություն», ապա նրանց միակողմանի գործողությունները զգալիորեն սահմանափակվում են, և մեծանում է ժողովրդավարության ամրապնդման կարևոր գործոն հանդիսացող քաղաքական երկխոսության մշակույթի ձևավորման հավանականությունը: ; Статья посвящена анализу культорологических факторов консолидации демократии. Предметом исследования становятся такие понятия, как «демократическая политическая культура», «гражданская культура», «этика дискурса» и «культура политического диалога». В контексте успешнего преодоления стадии консолидации демократии отмечается, что между ключевыми игроками политического ландшафта необходим минимальный консенсус. Он касается функционирования политических институтов, а также общепризнанных норм поведения и правил игры. Такие соглашения могут быть достигнуты только в случае ограниченной поляризации политической системы. Если наличествует «диалогическая притягательность» между основными общественно-политическими силами, существенно ограничиваются их односторонние действия и повышается вероятность формирования культуры политического диалога - важного фактора консолидации демократии.

The article is dedicated to the analysis of various concepts of the origin, interpretation, and strategies for power implementation. The main goal of the research is to identify the paradigm shifts in political theory and justify the relevance of the dialogical paradigm of power. In particular, author discusses the sectional and non-sectional concepts of power, considers the main power implementation strategies under the prism of a dialogical paradigm. Pointing to the limitedness of conflict theories of power the author substantiates that in modern conditions, as paradigm shifts, the whole philosophy of power is changing. The author concludes that in parallel with the formation and development of the information and communication society, the use of "hard" power strategies is significantly reduced. And the new trends of decentralization of the power and wild use of network management technologies, in turn, open up new perspectives for the implementation and application of dialogue strategies realization of power. ; Հոդվածը նվիրված է իշխանության առաջացման, բախման և ռազմավարության տարբեր հասկացությունների վերլուծությանը: Դրա հիմնական նպատակն է բացահայտել քաղաքական տեսության պարադիգմատիկ տեղաշարժերը և հիմնավորել ուժի երկխոսական պարադիգմը: Հեղինակը վերլուծում է իշխանության ավանդական և ոչ ավանդական հասկացությունները, բացահայտում դրա երկխոսական պարադիգմի տեսական և հայեցակարգային հիմքերը: Հոդվածում հիմնավորված է այն գաղափարը, ըստ որի՝ պարադիգմը փոխվելուն պես փոխվում է իշխանության փիլիսոփայությունը: Եզրակացվում է, որ տեղեկատվական և հաղորդակցական հասարակության ձևավորման և զարգացման հետ զգալիորեն կրճատվում է «կոշտ» իշխանական ռազմավարությունների կիրառումը, իսկ իշխանության և ցանցային կառավարման տեխնոլոգիաների ապակենտրոնացումը նոր հեռանկարներ է բացում հաղորդակցության ինտերակտիվ ձևերի ներդրման համար: ; Статья посвящена анализу различных концепций возникновения, истолкования и стратегий власти. Основная её цель - выявить парадигмальные сдвиги в политической теории и обосновать диалогическую парадигму власти. Разбираются традиционные и нетрадиционные концепции власти, раскрываются теоретические и концептуальные основы её диалогической парадигмы. Обосновывается идея, что по мере парадигмальных сдвигов меняется философия власти. Делается вывод, что с формированием и развитием информационного и коммуникационного общества значительно сокращается применение «жёстких» властных стратегий, а децентрализация власти и сетевые технологии управления открывают новые перспективы для внедрения диалоговых форм коммуникации.