Suchergebnisse

This paper describes a long-term action research project (over 15 years) on critical mathematics—a study of urban, public school students (ages 11 to 19) in the U.S. who used and learned mathematics to simultaneously learn about their social reality. Two major questions were: How does one teach critical mathematics? and What do students learn? The theoretical framework builds on Paulo Freire's concepts, epistemology, and theory of political change. The settings were two schools in low-in- come, working class Latino and African American communities. Students were active co-research participants and contributed to every aspect of the project. ; Niniejszy artykuł przedstawia długofalowy (trwający piętnaście lat) projekt dotyczący matematyki krytycznej przeprowadzony metodą badań w działaniu. Dotyczy on uczniów (w wieku od 11 do 19 lat) szkół publicznych w dużym amerykańskim mieście, którzy uczyli się matematyki używając jej jednocześnie w celu zrozumienia otaczającej ich rzeczywistości społecznej. Główne pytania badawcze brzmiały: W jaki sposób można uczyć krytycznej matematyki? oraz Czego uczą się uczniowie? Podbudową teoretyczną projektu były koncepcje Paulo Freire'go, epistemologia oraz teoria zmiany politycznej. Projekt został przeprowadzony w dwóch szkołach w dzielnicach zamieszkanych przez latynoamerykańskie i afro-amerykańskie społeczności robotnicze o niskich dochodach. Uczniowie byli aktywnymi współbadaczami uczestniczącymi w każdym aspekcie projektu i wnoszącymi weń swój wkład na każdym jego etapie.

The National Mathematics Advisory Panel needs to be situated in its broader political context to more fully understand it. Who created it, for what purpose, and who will (and will not) benefit from it are key questions I address in this article. My argument is that the NMAP, as part of a larger initiative undertaken by the Bush Administration and US financial/corporate elites, serves capital's efforts to shore up the US's weakening economic global position and does not benefit the majority of the US people—particularly marginalized and excluded students of color and low-income students.

For nine days in September, Chicago belonged to the teachers, school paraprofessionals, and clinicians. On Sep 10, 2012, 26,000 members of the Chicago Teachers Union (CTU) went on strike. It was the first teachers' strike in Chicago in twenty-five years. In this essay, the authors begin by locating the significance of the strike in relation to the neoliberal assault on public education and the state's attempt to use the economic crisis further to attack the public sector and public-sector unions. Chicago, a birthplace of neoliberal restructuring of public education in the US, is now a center of the push back against it. A critical factor is the transformation of the CTU. The article examines the interrelationship of community education struggles and the emergence of the CTU as a social movement union. The authors conclude with possibilities for a counterhegemonic education movement in Chicago. Adapted from the source document.