Search results

AB, yirminci yüzyılın ikinci yarısının başlarında, altı kurucu devlet arasında, sektörel bir işbirliği olarak başlayan, göz kamaştırıcı bir başarıyla bir ekonomik bütünleşmeye ilerleyen ve yeni üyelerin katılımıyla politik bir birliğe dönüşen uzun bir yolculuğun hikayesidir. İçeriği devasa Avrupa halklarının yönetimi olan konularla baş edebilmek için yeni kurumsal mekanizmalar ve üyeler bu yolculuğa eklemlendi. Ancak bu zaman zarfı içerisinde yapısını ve işleyiş mekanizmasını daima sorgulayan AB, demokratik kurallar ve prosedürlere yakınlaşabilmek için kendini demokratik ve ekonomik olarak geliştirmiş ülkelerle mukayese ederek hep en iyisini arama çabasını sürdürdü. Bu çalışmamız, bu çabayı gerçekleştirme sürecinde AB'nin maruz kaldığı kurumsal problemleri sosyo-politik boyutuyla çözümlemeyi amaçlamaktadır. ; The EU began its journey at the beginning of the second half of the twentieth century as a sectoral cooperation between the six founding member states and progressed miraculously by creating an economic union and then a political union with the new members. Throughout the years it has developed with new members and institutional set up in order to cope with the tremendous issues concerning the administration of European people. It has advanced to such an extent that, recently its structure and institutions have been questioned in terms of congruence with democratic rules and procedures; and what is more, this is usually done by comparing the EU with democratically and economically developed states. This article tries to indicate the institutional deficits of EU in achieving the aforementioned aims.

Modern dünya düzenlerinde yaşanan krizler aynı zamanda
demokrasi ve cumhuriyet idealinin olmazsa olmazı kabul edilen ulus devletin kriziyle
de kesişmektedir. Kabileleşme, kitleselleşme, mutlak yoksulluk, göç ve iç
savaşlar imparatorlukların yıkıntıları üzerine kurulmuş emperyalist siyasi ve
iktisadi yapıların bir yan ürünüdür. Ulus devletin kendisi de isteksizce de
olsa en baskıcı ve yalnızlaştırılmışta olsa hala kabul gören emperyalizm
modellerinden birisidir. Bu makale kümeleşme ve kitleselleşme eğilimi gösteren,
tâbiiyet veya yaderklik ilişkilerine ya da egemenlik ve bağımsızlık gibi
yanılgılara karşı yeni özgürlükçü ve hürriyetçi siyasal teorik arayışlara bir
katkı sağlama niyeti taşımaktadır. Böyle bir teori muhtemelen bir devlet veya
rejim teorisi değil çoğulcu bir toplum ve toplumlararası ilişkiler teorisi
olacaktır. Bu yazı bunu yaparken İbni Haldun'un Mukaddime adlı eserinden faydalanmaktadır.

Neo-klasik ekonomi paradigmasından işlevsel ve kurumsal paradigmalara yönelen yaklaşımlar örgütsel ve kolektif amaçları gerçekleştirmede ne piyasa ne hiyerarşi modellerinin tek başına başarılı olamayacağını vurgulamaktadırlar. Networks (ağ) modelleri, sosyal, entelektüel ve insan sermayesi gibi yeni boyutlar günümüz yönetim, siyaset ve ekonomi literatüründe daha sık tartışılır olmaya başlamıştır. Bu trende uygun olarak, bu makale sosyal ve entelektüel sermayenin yönetimine daha bütüncül bir yaklaşım getirmeyi amaçlamaktadır. Ayrıca hiyerarşi, piyasa ve cemaat (community) gibi etkileşim türlerinin, sosyal sermaye yaklaşımı ile ilişkilendirildiğinde örgütlerde bilgi paylaşımının daha etkin bir biçimde gerçekleştirilebileceği vurgulanmaktadır. Makale sonuç olarak bu etkileşim modellerinin her birinin ayrı ayrı avantaj ve dezavantajları olduğuna işaret etmekte ve hiç birinin ötekinden daha üstün olmadığı yargısına varmaktadır. Önemli olan bu modellerin sosyal ve entelektüel sermayenin yönetimi ; The shift from neo-classical economic paradigm to more transactional and institutional approaches is based on the arguments which assert that markets as well as hierarchies are fallible and insufficient to solely achieve organizational and/or collective goals. The new dimensions - network models, social, intellectual and human capital- have been included in contemporary management, political and economic literature. In line with this movement, this paper is concerned with a more holistic approach to manage social and intellectual capital; and argues in favor of linking hierarchy, market, and community relations with social capital approach to improve information sharing in oganizations. The paper concludes these models of interactions have individual pros and cons, and none of them has any superiority over others. Nevertheless, each of these models have comparative advantages in terms of managing social and intellectual capital

Bu makale, ulus gibi hayali cemaatlere dayanan topyekûn egemen devlet anlayışlarının yerine gerçek ve fiili toplum veya toplumlararası ilişkilere dayanan bir siyasa biçimi olarak emperyal tahayyülü ele almaktadır. Burada ele alındığı şekliyle emperyal tahayyül ulus-devlet fikrine bir alternatif olmayı değil toplulukların ve ulus-devletlerin kendi ve öteki ile ilişkilerini yeniden gözden geçirmelerine ve daha yapıcı ilişkiler kurmalarına yardımcı olacak düşünsel bir derinlik kazandırmayı amaçlamaktadır. Bu çalışmada iki ana iddia mevcuttur. Bunlardan ilki günümüzün en belirgin sorunlarından olan ben-öteki ilişkisinin milliyetçi kuruluşunun kıyıcı sonuçlarından kaçınmak için yeni bir aidiyet biçiminden ziyade mevcut aidiyet biçimlerini kapsayacak olan sosyo-politik bir çerçevenin hem teorisinin hem de somut gövdesinin ortaya konulması gerekliliğidir. İkincisi ise soruna sebep olan temel dinamiğin ulus devletlerin sırtında taşıdığı emperyalizmin mirası olduğudur. Diğer bir ifadeyle, bu makalede tespit edilen sorun ulus devletlerin modern imparatorluklardan miras aldıkları emperyalizmi daha merkezi, daha bürokratik ve daha etkili şekilde icra edecek bir uluslararası sistem oluşturmalarıdır. Bu sorunun çözümü olarak iki farklı imparatorluk kategorisi üzerinden alternatif bir yol haritası oluşturulmaktadır. Bu yol haritası da modern imparatorlukların öncesine uzanan himayeci niteliğe sahip klasik (imperyal) imparatorlukların tecrübelerinden faydalanmaktır. Diğer bir ifade emperyalizmi önceleyen ve onun zıttı olan ve merkezi olmaktan ziyade ağ şeklinde örgütlenmiş, katı olmaktan ziyade esnek bir imparatorluk tecrübesine başvurulması gerekliliği vurgulanmıştır. Bunun için ilk olarak tarihsel sosyolojik bir perspektif çerçevesinden imparatorluklar ile ulus-devlet ve emperyalizm biçimleri arasındaki fark ortaya konulmaya çalışılmıştır. Ardından anti-emperyalist olma iddiasında olan ulus devletler, uluslararası ve uluslarüstü örgütlerin başka türlü emperyalizm biçimleri olabileceği tartışılmıştır. Son olarak bunun üstesinden gelmek için geçmişten gelen emperyal geleneğin inkârının değil sürekliliğinin önemine değinilmiştir.

The authors of the book believe that utopia is a multidimensional concept, hence best understood with a multidisciplinary perspective. The book seeks utopian thinking in political theory (in Kant and Derrida), international law, populism, Turkish Islamism, and it dilates on the themes of modernism and classless society in the selected utopias.