Suchergebnisse

Osmanlı döneminde Manastır vilayetine bağlı olan Debre şehri, 20. yüzyıl başlarına kadar Osmanlı hâkimiyetinde kalmıştır. Şehir Osmanlı'nın batıdaki fetihlerinde de önemli bir rol üstlenmiştir. Bu nedenle diğer tüm Balkan yerleşmelerinde olduğu gibi, Debre şehrinde de Osmanlı Devleti tarafından imar faaliyetlerine önem verilmiş, camiler etrafında geliştirilen çarşılar ile şehrin fiziki yapısına yön verilmiştir. Hünkâr Camisi olarak bilinen yapı, 1467 yılında Fatih Sultan Mehmed Han tarafından inşa ettirilmiştir. Cami şehir merkezinde yer almaktadır. Debre'de Osmanlı döneminden inşa edilen on üç camiden günümüze ulaşmış tek eserdir. Cami büyük bir hazire içerisinde bulunmaktadır. Hazirenin içerisinde bir de türbe yapısı bulunmaktadır. Günümüzde cami işlevini sürdüren yapı, Makedonya Anıtlar Kurulu tarafından eski eser olarak tescil edilmiştir. Debre Fatih Sultan Mehmed Camisi üzerine günümüze dek mimari anlamda yapıyı konu alan monografik bir araştırmaya rastlanmamaktadır. Bu araştırmada Debre Fatih Sultan Mehmed Camisi'nin mimari karakteristikleri detaylı bir şekilde incelenmektedir. Araştırma sonucunda elde edilen bulguların, yapının restorasyon aşamasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

During their life times, societies have always wanted to symbolize everything that constantly required remembering or being remembered. That kind of desire to symbolize came out as monuments in the course of time. Monuments have always changed and renewed as with the changing world. During this process, it has been one of the most important components to monitor the cultural changes of societies. Time has attributed them the characteristics such as holding the traits of construction period and describing this peculiar time. Along with developing societies, monuments have lost their characteristic as the only single structure and they have been considered as small finds from the past as well as settlements that exist in real life. The tradition of monument together with the concept of time has shown itself in Turks that have roots deep in history. Monuments in Turkish civilizations have exhibited different characteristics in the course of time and changed with social, religious, political and economic developments. Turkish people reflected the characteristics of the term in a regional integrity to make monuments everywhere they went. The Atatürk Monument in Konya in Neo‐Classic Age style appears as the synthesis of monument‐statue approach in the early Republic Years. Therefore, the study of Konya Atatürk Monument is important in terms of shedding light on the monument understanding as well as the architecture of the term. ; Toplumlar, yaşantıları boyunca, sürekli anımsanmak ve anımsatmak gereğini duyduğu her şeyi simgelemek istemişlerdir. Bu simgelemeği isteği, zamanla anıt olarak karşımıza çıkmıştır. Anıtların biçim ve nitelikleri, değişen dünya ile birlikte değişmiş ve yenilenmiştir. Bu süreç içerisinde, toplumların kültür değişikliklerinin izlenebileceği en önemli unsurlardan biri olmuşlardır. Zaman onlara, yapıldıkları dönemin özelliklerini barındırma ve anlatabilme görevini yüklemiştir. Anıt, gelişen toplumsal anlayışla, sadece tek bir yapı olma anlayışının değişmesini sağlamış, geçmişten kalan küçük bir buluntu, yaşam içinde varolan bir yerleşme merkezi olarak da düşünülmeye başlanmıştır. Zaman kavramı ile var olan anıt geleneği, köklü bir tarihe sahip Türklerde de görülmektedir. Türklerde anıt zaman içerisinde farklı biçimler ve özellikler göstermiş, toplumsal, dini, siyasi ve ekonomik gelişmelerle değişmiştir. Türkler gittikleri her yerde dönemlerinin özelliklerini yöresel bir bütünlük içerisinde anıtlaştırmışlardır. Konya Atatürk Anıtı'da, son Osmanlı dönemi Neo‐Klasik anıt anlayışı ile Cumhuriyetin ilk yıllarındaki anıt‐heykel anlayışının bir sentezi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu nedenle de Konya Atatürk Anıtı'nın incelenmesi, dönemin mimarisine ve anıt anlayışına ışık tutması açısından önemlidir.