Suchergebnisse

<p>Το άρθρο αναφέρεται στη μετανάστευση, την επισφάλεια και την έμφυλη βία στο πλαίσιο της οικιακότητας και της φροντίδας, υποστηρίζοντας ότι η έμφυλη βία μπορεί να ενννοιοποιηθεί και να γίνει κατανοητή καλύτερα από την οπτική της επισφάλειας. Η επισφάλεια από αυτή την οπτική αποκτά διπλή σημασία, περιγράφοντας τόσο την επισφαλή ζωή όσο και τις μορφές απόδρασης που μπορεί να βασίζονται σ' αυτή. Αυτή η οπτική αντιπαρατίθεται στις κυρίαρχες προσεγ-<br />γίσεις της μετανάστευσης και της έμφυλης βίας που τοποθετούνται ως λόγοι αντι-τράφικινγ [anti- and counter-trafficking discourse] και αποσιωπούν τη δράση των μεταναστών εν γένει και των γυναικών ειδικά. Έχοντας ως αφετηρία την αφήγηση μιας μετανάστριας από τη Ζιμπάμπουε που ζει ως οικιακή εργαζόμενη στην Ελλάδα, το κείμενο εστιάζει στην επισφάλεια όπως παράγεται στα φαινομενικά «ιδιωτικά» και γυναικεία πεδία της οικιακότητας και της φροντίδας, και διαφωτίζει τη σημασία της δικτύωσης και της από κοινού δράσης ως στρατηγικής ενεργητικής επιτέλεσης εργασίας και πολιτικών δικαιωμάτων, όπου αυτά υπάρχουν.</p>

Το άρθρο αναφέρεται στη μετανάστευση, την επισφάλεια και την έμφυλη βία στο πλαίσιο της οικιακότητας και της φροντίδας, υποστηρίζοντας ότι η έμφυλη βία μπορεί να ενννοιοποιηθεί και να γίνει κατανοητή καλύτερα από την οπτική της επισφάλειας. Η επισφάλεια από αυτή την οπτική αποκτά διπλή σημασία, περιγράφοντας τόσο την επισφαλή ζωή όσο και τις μορφές απόδρασης που μπορεί να βασίζονται σ' αυτή. Αυτή η οπτική αντιπαρατίθεται στις κυρίαρχες προσεγ-γίσεις της μετανάστευσης και της έμφυλης βίας που τοποθετούνται ως λόγοι αντι-τράφικινγ [anti- and counter-trafficking discourse] και αποσιωπούν τη δράση των μεταναστών εν γένει και των γυναικών ειδικά. Έχοντας ως αφετηρία την αφήγηση μιας μετανάστριας από τη Ζιμπάμπουε που ζει ως οικιακή εργαζόμενη στην Ελλάδα, το κείμενο εστιάζει στην επισφάλεια όπως παράγεται στα φαινομενικά «ιδιωτικά» και γυναικεία πεδία της οικιακότητας και της φροντίδας, και διαφωτίζει τη σημασία της δικτύωσης και της από κοινού δράσης ως στρατηγικής ενεργητικής επιτέλεσης εργασίας και πολιτικών δικαιωμάτων, όπου αυτά υπάρχουν. ; The paper discusses migration, precarity and gender violence in the context of domestic and care work arguing that gender violence can be best conceptualized and understood from the theoretical perspective of precarity. Precarity becomes fromthis perspective a double-edged concept describing both the precariousness of life and the forms of escape that may emerge from it. This perspective is contrasted to the dominant anchoring of migration and gender violence to anti- and countertrafficking discourses that silence the agency of migrants in general and migrant women in particular. Taking as its starting point the narrative of a migrant womanfrom Zimbabwe living as a domestic and care worker in Greece, the paper focuses on precarity as it is produced in the seemingly "private" and feminine spaces ofdomesticity and care, and highlights the role of networking and acting together as a strategy of actively enacting labour and political rights where they do not exist.