Suchergebnisse

Intro -- List of abbreviations -- Introduction -- 1 History and definition of the threats of force -- Introduction -- 1.1 The history of the prohibition of threats of force -- 1.2 Definition of the threat of force -- 1.2.1 Forms of threats of force -- 1.2.2 Subjective elements - intent to use force and credibility of threats -- 1.2.3 The objective of the threat of force -- 1.2.4 Other elements of the threat of force -- 1.2.5 Summary -- 2 The status of the prohibition of the threats of force -- Introduction -- 2.1 The prohibition of the threats of force v. the prohibition of the use of force -- 2.1.1 '[A]gainst the territorial integrity and political independence or in any other manner inconsistent with the purposes of the United Nations' -- 2.1.2 Exceptions to the prohibition of the threats of force -- 2.2 Other norms breached by the threat of force -- 2.3 Different kinds of threats -- 2.4 Is the prohibition of threats of force a peremptory norm or a customary norm? -- 2.5 Conclusions -- 3 Threats of force in practice -- Introduction -- 3.1 Threats of force as actions -- 3.1.1 Threats of force involving the movement of armed forces -- 3.1.1.1 Military manoeuvres -- 3.1.1.2 Concentration of forces -- 3.1.1.3 Mobilization of forces -- 3.1.2 Possession of nuclear weapons -- 3.1.3 Violation of airspace and territorial waters -- 3.2 Oral threats of force -- 3.3 Written threats of force -- 3.4 Ultimatums -- 3.5 Domestic legislation of states -- 3.6 War propaganda -- 3.7 'Accumulation of events' as a threat of force -- 3.8 Conclusions -- 4 Responses to threats of force -- Introduction -- 4.1 Responses to threats of force under the framework of international organizations -- 4.1.1 The United Nations -- 4.1.1.1 The UN Security Council -- 4.1.1.2 The UN General Assembly -- 4.1.1.3 Other UN organs -- 4.1.2 Organs outside the United Nations.

Threats of force are an inherent part of communication between some States. One prominent example is the 2017-2018 crisis in relations between the United States and North Korea, marked by multiple threats issued by both sides. Yet, despite the fact that States seem to use threats of force with unlimited freedom, they are prohibited by international law. This book presents threats of force from the perspective of the practice of States. Thus, the book is based on an examination of multiple cases when States reported threats of force. It describes what threats of force are, examines the status of the prohibition of threats of force as a legal norm, presents examples and describes the mechanisms that are available for States in case threats occur, as well as their legal consequences. The book will be an invaluable resource for academics and researchers in the areas of international security law, public international law, law of armed conflict and international relations.

Threats of force are an inherent part of communication between some States. One prominent example is the 2017–2018 crisis in relations between the United States and North Korea, marked by multiple threats issued by both sides. Yet, despite the fact that States seem to use threats of force with unlimited freedom, they are prohibited by international law. This book presents threats of force from the perspective of the practice of States. Thus, the book is based on an examination of multiple cases when States reported threats of force. It describes what threats of force are, examines the status of the prohibition of threats of force as a legal norm, presents examples and describes the mechanisms that are available for States in case threats occur, as well as their legal consequences. The book will be an invaluable resource for academics and researchers in the areas of international security law, public international law, law of armed conflict and international relations.

The prohibition of threats of force, although included in Article 2 of the United Nations (UN) Charter, among the principles upon which the United Nations is built, often plays a secondary role in the maintenance of international peace and security. The aim of the present paper is to verify how violations of the prohibition of threats of force influence its current status. To this end, the paper is divided into three major parts. The first briefly discusses the conditions of the legality of threats of force. The second presents two examples of threats of force: when threats of force were followed by the use of force, as well as when no use of force took place after the threats of force were made. The final part of the paper discusses the status of the prohibition, examining whether it is a case of non-application, falling into desuetude, silent contestation, or mere violation of a legal norm.

Celem niniejszego artykułu jest zbadanie, czy sankcje ustanawiane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ (RB ONZ) wiążą nie tylko państwa członkowskie ONZ, ale również państwa, które nie są członkami Organizacji. Artykuł opiera się na tezie, że w Karcie NZ (KNZ) nie ma podstaw prawnych, które pozwalałyby RB ONZ na uchwalanie sankcji wobec państw nieczłonkowskich, jak również sankcje przyjmowane przez Radę nie są prawnie wiążące dla państw pozostających poza Organizacją. Udowodnienie tej tezy wymagać będzie w pierwszej kolejności krótkiego scharakteryzowania mechanizmu sankcji na gruncie Rozdziału VII KNZ. W drugiej kolejności zostanie przeanalizowana treść i znaczenie art. 2 ust. 6 KNZ. Po trzecie, zostaną omówione argumenty wskazywane w doktrynie i praktyce prawa międzynarodowego, przemawiające za związaniem państw nieczłonkowskich sankcjami RB ONZ. W końcu zostaną przedstawione przykłady relacji między państwami nieczłonkowskimi a Organizacją w zakresie realizacji sankcji ustanawianych przez RB ONZ.

Celem artykułu jest określenie statusu zbrojnych aktorów niepaństwowych w prawie międzynarodowym z perspektywy praw człowieka. Artykuł ten ma odpowiedzieć na pytanie czy zbrojni aktorzy niepaństwowi są związani prawami człowieka oraz jaka byłaby podstawa prawna tych obowiązków, ich zakres i konsekwencje wynikające z ich naruszenia. Teza, na której oparty jest artykuł zakłada, że zbrojni aktorzy niepaństwowi nie są związani prawami człowieka. Udowodnienie tego założenia będzie wymagać w pierwszej kolejności wskazania dlaczego zasadne jest w ogóle łączenie problematyki aktywności zbrojnych aktorów niepaństwowych i praw człowieka. W dalszej kolejności zostaną poczynione ogólne uwagi dotyczące statusu zbrojnych aktorów niepaństwowych w prawie międzynarodowym. Zasadnicza część artykułu omawia argumenty przemawiające za niezwiązaniem zbrojnych aktorów niepaństwowych prawami człowieka, wskazując na rolę norm adresowanych do tych aktorów, niewiążące akty prawne, jak również stosunek państw i samych zbrojnych aktorów niepaństwowych do omawianej kwestii.

This article advances the thesis that there is no threshold of the use of force. i.e. no level of the use of force which decides whether and which forcible actions undertaken by States are prohibited. The examples of actions discussed in the doctrine of law which supposedly would be 'below' such a threshold in fact either are regulated by other prin-ciples of international law, are not considered as regulated by ius ad bellum, or States deliberately resign from calling them a use of force for both legal and extra-legal reasons. Thus, the existence of such a threshold is not confirmed by States' practice. This thesis will be explored using three examples: the cases of the evacuation of nationals, the extra-territorial and the Falklands/Malvinas Islands invasion of 2 April 1982. The article starts with a brief discussion of the opinions expressed in the doctrine of international law on the threshold, as well as the applicable case law.