Search results

The main aim of this article is to analyze the position of Law and Justice party (PiS) towards in vitro fertilization (IVF) at the level of ideological and political agenda, results of parliamentary votes, and views of the electorate. Therefore, the following concepts were analyzed: the Law and Justice party doctrinal stereotype, the party's political stance on IVF, draft bills, the position of the party's club in the parliament towards the aforementioned and the results of parliamentary votes alongside the views of the electorate on IVF. Recognizing that human dignity begins with conception, the Law and Justice party is in favor of banning IVF and imposing criminal punishments for carrying it out, experimenting on embryos, and destroying them. These methods include: qualitative analysis of ideological and political program assumptions, institutional and legal assumptions, quantitative analysis of existing data. In order to determine the position of the party's electorate towards IVF, the announcements of the Public Opinion Research Center (CBOS) were analyzed.

Celem artykułu jest zanalizowanie wybranych aspektów polityki historycznej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKiDN) w latach 2015–2023. W związku z tym zdefiniowano pojęcie polityki historycznej, określono jej funkcje, podano typologizacje stosowanych instrumentów. Następnie określono katalog podstawowych wartości ideologicznych rządzącego Prawa i Sprawiedliwości, wynikające z nich cele polityki historycznej i jej wyznaczniki. Poddano analizie wybrane instrumenty realizacji polityki historycznej przez MKiDN. W rezultacie ustalono, że kluczowymi wyznacznikami tej polityki są: polonocentryzm, mesjanizm, eksponowanie roli katolicyzmu i Kościoła, martyrologia, propagowanie postawy niezłomnej.

Oceny estetyczne krajobrazu są badaniami trudnymi, opartymi przeważnie na subiektywnych metodach i hybrydowych narzędziach badawczych. Potrzeba badań estetycznych krajobrazu wyrasta z dbałości i troski nie tylko o ład przestrzenny, ale także o jakość życia oraz środowiska zamieszkania, pracy i wypoczynku. Omawiany w artykule krajobraz rozpatrywany będzie w ujęciu estetycznym w kategoriach fizjonomicznych jako percypowany krajobraz wizualny.
Pierwszym problem w ocenach estetycznych krajobrazu jest wybór właściwej jednostki przestrzennej mogącej oddać rzeczywiste cechy krajobrazu. W artykule postuluje się wykorzystanie jako podstawowych jednostek dla percepcji krajobrazu miejskiego wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych wyznaczonych według kryteriów widokowego i urbanistycznego. W kolejnej części przeprowadzona zostanie dwuetapowa analiza wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych pod względem wartości i atrakcyjności wizualnej. Pierwszym etapem jest identyfikacja i ocena miejskich krajobrazów estetycznych – temu służyć ma wskaźnikowa ocena wartości estetycznej krajobrazu miejskiego. Wśród zalecanych grup wskaźników znalazły się takie cechy krajobrazu jak: barwność i oświetlenie, czystość i porządek, dostępność wnętrza, funkcjonalność zasobów wnętrza, jakość i stan techniczny wnętrza, kompozycja i rozplanowanie, morfologia i budowa wnętrza, ozdobność i umeblowanie, proporcjonalność elementów wnętrza, przestrzenność (przestronność) wnętrza, reprezentatywność wnętrza, różnorodność zasobów wnętrza, tożsamość i symboliczność, widoczność oraz zwartość i spoistość ścian wnętrza. Drugim etapem jest wyszczególnienie negatywnych i pozytywnych wzorców krajobrazowo-estetycznych dla wypracowania wytycznych w celu ochrony lub poprawy krajobrazu o najwyższych i najniższych ocenach. W badaniach tych należy zastosować analizę widokowo-kompozycyjną (przy wykorzystaniu fotografii widoku lub panoramy) w oparciu o dostępne już metody i narzędzia badawcze pochodzące z literatury. Wynikiem badań jest opracowanie graficzne w postaci kartogramu pokazującego miejskie krajobrazy estetyczne oraz serii wytycznych odnośnie kształtowania i ochrony estetyki krajobrazu.
Studium przypadku oparto na centrum miasta Wieliczki, gdyż posiada cechy typowe dla obszarów śródmiejskich miast małych i średnich w Polsce. W strukturze badanego centrum miasta w oparciu o kryteria widokowe i urbanistyczne wyznaczono 42 wnętrza krajobrazowo-urbanistyczne. W badaniach najwyższe oceny wartości estetycznej uzyskały wnętrza placowe, następnie parkowe, na końcu uliczne. Wśród wskaźników najlepiej ocenianych znalazły się te związane z "czystością i porządkiem", "proporcjonalnością elementów wnętrza", "przestrzennością wnętrza" i "dostępnością", które bardzo często przypisywane są w badaniach geograficznych (i nie tylko) pojęciu "ładu przestrzennego". Wnętrza z najwyższą oceną zlokalizowane są w centralnej i północnej części centrum Wieliczki obejmując swym zasięgiem historyczny zespół urbanistyczny i ciąg wnętrz wzdłuż ważniejszej arterii komunikacyjnej w mieście. Najniższą ocenę estetyczną uzyskały wnętrza zlokalizowane na obrzeżach centrum. Cechują się one dominacją funkcji komunikacyjnej (parkingi) z brakiem lub pociętą linią zabudowy o dość swobodnym rozplanowaniu. W artykule analizę kompozycyjno-widokową przeprowadzono dla jednego z wnętrz o najwyższej ocenie – plac Skulimowskiego. Wnętrze tego placu miejskiego tworzy wyjątkowo harmonijny krajobraz z nieprzekraczającym 1% widoku wnętrza udziałem obiektów dysharmonijnych. W badaniach uwydatniła się szczególna funkcja zieleni wysokiej jako formy wiążącej kompozycję wnętrz oraz budującej ściany i "plombującej" luki w spójności linii zabudowy.
Metoda stanowi propozycję i głos w dyskusji na temat identyfikacji krajobrazów estetycznych w przestrzeni miejskiej wpisując się w kierunek krajobrazowy badań nad miastem w nurcie fizjonomiczno-estetycznym na gruncie geografii (szczególnie geografii społeczno-ekonomicznej i gospodarki przestrzennej).

Celem artykułu jest dokonanie klasyfikacji grup interesu artykułujących postulaty Kościoła katolickiego w Polsce. W związku z tym zdefiniowano Kościół w ujęciu politologicznym, określono formy oddziaływania Kościoła na system polityczny, określono pojęcie grup interesu w odniesieniu do analizowanej problematyki, następnie w oparciu o określone kryteria dokonano ich typizacji. Zaproponowana typologia może stanowić punkt wyjścia do dalszych badań w tym zakresie.

Celem niniejszego artykułu jest zanalizowanie stanowiska polskiej elity politycznej i publicystów wobec wyborów parlamentarnych na Ukrainie w 2012 r. Odwołano się do wypowiedzi decydentów uczestniczących w kształtowaniu polskiej polityki zagranicznej: Prezydenta RP, premiera, ministra spraw zagranicznych, parlamentarzystów zajmujących się kwestią ukraińską oraz komentatorów i analityków politycznych. Szeroko rozumiana problematyka wyborów na Ukrainie była podejmowana w ograniczonym zakresie przez "Rzeczpospolitą", "Gazetę Wyborczą", "Dziennik" i niektóre portale internetowe. Zawiedzone nadzieje na demokratyzację ukraińskiego państwa po pomarańczowej rewolucji spowodowały, że Polska przestała popierać określoną opcję polityczną na Ukrainie. Polscy politycy i publicyści wyrażali niewielkie zainteresowanie wyborami parlamentarnymi na Ukrainie w 2012 r. Na tym tle ewenementem były działania dyplomatyczne Prezydenta RP B. Komorowskiego. Generalnie ukraińską elekcję postrzegano w kontekście przestrzegania praw człowieka, standardów demokratycznych i przyszłości geopolitycznej Ukrainy. Od uczciwego przeprowadzenia wyborów uzależniano dalsze poparcie Polski dla podpisania przez Ukrainę układu stowarzyszeniowego z UE. Polscy politycy i publicyści dostrzegali przy tym, że polityka zagraniczna Ukrainy jest niejednoznaczna, "zawieszona" między Brukselą a Moskwą. Nie do końca uczciwe zwycięstwo Partii Regionów nie oznaczało, że Polska zamierza zablokować integrację Ukrainy z Zachodem. Uznawano, iż mimo występowania tendencji autorytarnych na Ukrainie, Polska powinna być promotorem zbliżenia wschodniego sąsiada z państwami Unii. Przyjęcie takiej optyki uzasadniano polską racją stanu, potrzebą kształtowania na Ukrainie prozachodnio i demokratycznie zorientowanego społeczeństwa. ; This paper aims to analyze the attitudes of the Polish political elite and journalists to the 2012 parliamentary elections in Ukraine. It refers to the statements made by the leaders shaping Poland's foreign policy, the President of Poland, Prime Minister, Minister of Foreign Affairs, MPs involved in the issues of Ukraine as well as political commentators and analysts. The broadly understood issue of the Ukrainian elections was to a limited degree addressed by such newspapers as Rzeczpospolita, Gazeta Wyborcza, Dziennik, and some online portals. The failed hopes to democratize Ukraine, following the orange revolution, made Poland withdraw from supporting a single political option in Ukraine. Polish politicians and journalists expressed little interest in the 2012 parliamentary elections in Ukraine. This made the diplomatic efforts of the President of Poland, Bronisław Komorowski, exceptional. In general, the Ukrainian election was perceived in the context of human rights, democratic standards and the geopolitical future of Ukraine. The fairly conducted election was to be a condition for the further support Poland would offer to Ukraine in signing an association agreement with the EU. Polish politicians and journalists would observe at the time that theforeign policy of Ukraine was ambiguous, being 'suspended' between Brussels and Moscow. The not entirely legitimate victory of the Party of Regions did not mean that Poland would block the integration of Ukraine with the West. It was concluded that despite the emergence of authoritarian tendencies in Ukraine, Poland should promote the rapprochement of its eastern neighbor with EU states. Looking atthis matter in this way was justified by the Polish raison d'etat and the need to create a pro-Western and democratically oriented Ukrainian society.

Celem niniejszego artykułu jest zanalizowanie stanowiska polskiej elity politycznej i publicystów wobec wyborów parlamentarnych na Ukrainie w 2012 r. Odwołano się do wypowiedzi decydentów uczestniczących w kształtowaniu polskiej polityki zagranicznej: Prezydenta RP, premiera, ministra spraw zagranicznych, parlamentarzystów zajmujących się kwestią ukraińską oraz komentatorów i analityków politycznych. Szeroko rozumiana problematyka wyborów na Ukrainie była podejmowana w ograniczonym zakresie przez "Rzeczpospolitą", "Gazetę Wyborczą", "Dziennik" i niektóre portale internetowe. Zawiedzone nadzieje na demokratyzację ukraińskiego państwa po pomarańczowej rewolucji spowodowały, że Polska przestała popierać określoną opcję polityczną na Ukrainie. Polscy politycy i publicyści wyrażali niewielkie zainteresowanie wyborami parlamentarnymi na Ukrainie w 2012 r. Na tym tle ewenementem były działania dyplomatyczne Prezydenta RP B. Komorowskiego. Generalnie ukraińską elekcję postrzegano w kontekście przestrzegania praw człowieka, standardów demokratycznych i przyszłości geopolitycznej Ukrainy. Od uczciwego przeprowadzenia wyborów uzależniano dalsze poparcie Polski dla podpisania przez Ukrainę układu stowarzyszeniowego z UE. Polscy politycy i publicyści dostrzegali przy tym, ¿e polityka zagraniczna Ukrainy jest niejednoznaczna, "zawieszona" między Bruksel¹ a Moskwą. Nie do końca uczciwe zwycięstwo Partii Regionów nie oznaczało, że Polska zamierza zablokować integrację Ukrainy z Zachodem. Uznawano, iż mimo występowania tendencji autorytarnych na Ukrainie, Polska powinna być promotorem zbliżenia wschodniego sąsiada z państwami Unii. Przyjęcie takiej optyki uzasadniano polską racją stanu, potrzebą kształtowania na Ukrainie prozachodnio i demokratycznie zorientowanego społeczeństwa. ; This paper aims to analyze the attitudes of the Polish political elite and journalists to the 2012 parliamentary elections in Ukraine. It refers to the statements made by the leaders shaping Poland's foreign policy, the President of Poland, Prime Minister, Minister of Foreign Affairs, MPs involved in the issues of Ukraine as well as political commentators and analysts. The broadly understood issue of the Ukrainian elections was to a limited degree addressed by such newspapers as Rzeczpospolita, Gazeta Wyborcza, Dziennik, and some online portals. The failed hopes to democratize Ukraine, following the orange revolution, made Poland withdraw from supporting a single political option in Ukraine. Polish politicians and journalists expressed little interest in the 2012 parliamentary elections in Ukraine. This made the diplomatic efforts of the President of Poland, Bronis³aw Komorowski, exceptional. In general, the Ukrainian election was perceived in the context of human rights, democratic standards and the geopolitical future of Ukraine. The fairly conducted election was to be a condition for the further support Poland would offer to Ukraine in signing an association agreement with the EU. Polish politicians and journalists would observe at the time that the foreign policy of Ukraine was ambiguous, being 'suspended' between Brussels and Moscow. The not entirely legitimate victory of the Party of Regions did not mean that Poland would block the integration of Ukraine with the West. It was concluded that despite the emergence of authoritarian tendencies in Ukraine, Poland should promote the rapprochement of its eastern neighbor with EU states. Looking at this matter in this way was justified by the Polish raison d'etat and the need to create a pro-Western and democratically oriented Ukrainian society.