Suchergebnisse

Metafizika, gruaja me tipare të zanave tona mitologjike1, që e shihte dhe kishte aftësi të fliste me syrin e Providencës, që siguron mbrojtje e kujdes për ne, u bë simbol i ndërlidhjes së njeriut, qenies, ekzistencës sonë në këtë botë, me vullnetin e Saj, e cila mbikëqyr sjelljen dhe moralitetin e krijesës së vet, sjellje e moralitet që shfaqet në trajta e forma të ndërlikuara të mendimit dhe të veprimit. Në këtë ndërlidhje, Metafizika u bë ura dhe udha e përhershme ndërmjet Qenies e Providencës. Meqë jemi te mitologjia, nëse Hermesi, rrjedhimisht hermeneutika, sjell alegorinë e Providencës, me të cilën Qenia jeton dhe përpiqet të zbulojë e rizbulojë vullnetin e Providencës, Metafizika sheh e dërgon, madje ia mundëson Qenies formën e ndërliqshme të imagjinimit të Providencës si kult, pikëpyetje, përkushtim e Paskajësi.
Ky komunikim primordial i Qenies me Metafizikën nuk është shuar kurrë si dhe nuk do të shuhet kurrë, rrjedhimisht, i ndërlidhur me jetën njerëzore, jeton në vazhdimësi në kohën zero. Mirëpo, jeta njerëzore dhe jeta individuale e njeriut, edhepse të ndërlidhura si vetëdije, dallojnë për faktin se, e para, priret drejt infinitit, (nëse këtu e harrojmë konceptin për apokalipsin të feve abrahamike), ndërsa, e dyta, drejt finitit të vetëdijshëm.

[full article, abstract in English; abstract in Lithuanian]
We will hereinafter discuss the author's philosophy on gnoseological and historical premises. More precisely, by exploring the genealogy of the idea of the "Death of the Author" from modernism to postmodernism, we will analyse the concepts and ideologies that have become the stratagem of the denial of western literary canon, as well as the denial of equilibrium between philosophical and literary identity and universality. By treating the works of philosophers, authors, and fundamental semiologists who perpetuated the idea of the Death of the Author, we will observe how the latter gradually fled from the philosophy of doubt and as mea culpa admitted that without the author's authority the philosophical and literary legacy is no longer the theatre of memory, but the abyss of oblivion. Moreover, with fundamental examples, we will observe the influence of this philosophy in the process of studying of the literature.