Suchergebnisse

Jedną z form wykorzystania zasobów przyrodniczych na rzecz zrównoważonego rozwoju jest ekoturystyka, odbywająca się z poszanowaniem środowiska, jednocześnie służąca podnoszeniu świadomości ekologicznej uczestniczących w niej osób. Ekoturystyka stanowi źródło materialnych korzyści dla lokalnych społeczności. Jednak aby zasoby przyrodnicze stały się atrakcją ekoturystyczną, konieczne jest zadbanie o odpowiednią "oprawę", uwzględniającą zarówno interesy ochrony środowiska, jak i zainteresowanych nimi turystów. Aby zilustrować te zagadnienia, na potrzeby niniejszego artykułu przeprowadzona została analiza potencjału ekoturystycznego dwóch "bocianich wiosek" prowadzonych przez organizacje zajmujące się ochroną przyrody (Kłopot i Żywkowo). Możliwe jest zwiększenie ich atrakcyjności dla turystów z poszanowaniem podstawowych celów ochrony przyrody, jakie przed nimi postawiono. Na potrzeby wskazania najważniejszych działań, które pozwoliłyby na takie wykorzystanie zasobów przyrodniczych, wśród turystów odwiedzających te miejsca przeprowadzono badania ankietowe. Odpowiedzi udzielone przez 700 osób pozwoliły na ocenę dotychczasowego sposobu wykorzystania bocianich wiosek przez turystów, a także możliwości wykorzystania ich w większym stopniu na rzecz lokalnego rozwoju gospodarczego.

AbstractUrban stormwater runoff has posed significant challenges in the face of urbanization and climate change, emphasizing the importance of trees in providing runoff reduction ecosystem services (RRES). However, the sustainability of RRES can be disturbed by urban landscape modification. Understanding the impact of landscape structure on RRES is crucial to manage urban landscapes effectively to sustain supply of RRES. So, this study developed a new approach that analyzes the relationship between the landscape structural pattern and the RRES in Tabriz, Iran. The provision of RRES was estimated using the i-Tree Eco model. Landscape structure-related metrics of land use and cover (LULC) were derived using FRAGSTATS to quantify the landscape structure. Stepwise regression analysis was used to assess the relationship between landscape structure metrics and the provision of RRES. The results indicated that throughout the city, the trees prevented 196854.15 m3 of runoff annually. Regression models (p ≤ 0.05) suggested that the provision of RRES could be predicted using the measures of the related circumscribing circle metric (0.889 ≤ r2 ≤ 0.954) and the shape index (r2 = 0.983) of LULC patches. The findings also revealed that the regularity or regularity of the given LULC patches' shape could impact the patches' functions, which, in turn, affects the provision of RRES. The landscape metrics can serve as proxies to predict the capacity of trees for potential RRES using the obtained regression models. This helps to allocate suitable LULC through optimizing landscape metrics and management guidance to sustain RRES.