Suchergebnisse

Judgement of CJEU of 30th of March 2023, C-618/21 AR and others versus PK S.A. and others address the question referring to the possibility of estimation of insurance compensation for the damaged car due to the injured from insurance against civil liability in respect of the use of motor vehicle as hypothetical costs of repair. The author approves the judgement of CJEU which says that national law may limit the redress accessible to the injured party from the insurer to the monetary compensation, and that such compensation may not be lower than compensation accessible according to a national law on general basis. As far as admissibility of estimation of the insurance compensation as the hypothetical costs of repair in the Polish law the author adopts the compromise view pointing that it depends on the circumstances of the case. As a rule the insured party has the right to such compensation without the need of proving how much he has spent for the repair, but the injured does not have such right if the car was sold without repair

OWCA to używany w praktyce ubezpieczeniowej skrót określenia "osoba wykonująca czynności agencyjne". Zgodnie z ustawą o dystrybucji ubezpieczeń taka osoba sama nie jest agentem, ale agent może posługiwać się nią przy wykonywaniu czynności agencyjnych. Umowa między OWCĄ a agentem nie jest zgodnie z ustawą uważana za umowę agencyjną. Regulacja ta wykorzystywana jest przez zakłady ubezpieczeń do tworzenia zależnych od nich spółek dystrybucyjnych, które następnie zatrudniają OWCE na podstawie tzw. umów o współpracę, nieprzewidujących albo wyraźnie wykluczających prawa dane agentowi przez przepisy Kodeksu cywilnego o umowie agencyjnej, stanowiące implementację Dyrektywy 86/653/EEC. Autor omawia poglądy polskiej doktryny oraz orzecznictwa zarówno polskiego, jak i europejskiego, i konkluduje, że umowa między OWCĄ a agentem jest umową nienazwaną, do której należy stosować per analogiam przepisy o agencji. Wykluczenie praw zagwarantowanych przez Kodeks agentowi jako słabszej stronie umowy nie jest zatem dopuszczalne.

W dniu 23 października 2023 r. w sali Rady Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego oraz za pośrednictwem platformy MS Teams odbyła się Konferencja Polskiego Oddziału Międzynarodowego Związku Prawa Ubezpieczeniowego AIDA oraz Katedry Prawa Gospodarczego i Handlowego Uniwersytetu Łódzkiego. Tematyka konferencji obejmowała "Ekonomiczną Analizę Prawa Ubezpieczeń Gospodarczych". Konferencja była okazja do integracji środowiska ubezpieczeniowego. Możliwość spotkania mieli zarówno teoretycy, jak i praktycy prawa oraz ekonomii zajmujący się ubezpieczeniami gospodarczymi. Przewidziano także Panel Młodych, wktórym udział brały osoby przygotowujące doktoraty z zakresu ubezpieczeń gospodarczych. Wzamierzeniu organizatorów Konferencja miała na celu stworzenie platformy porozumienia między prawnikami oraz ekonomistami zajmującymi się dziedziną ubezpieczeń poprzez analizę prawa ubezpieczeń przy pomocy narzędzi ekonomicznych. Sponsorami wydarzenia byli: Polska Izba Ubezpieczeń oraz Stowarzyszenie Polskich Brokerów Ubezpieczeń i Reasekuracyjnych, patronami zaś kwartalniki: "Prawo Asekuracyjne" oraz "Wiadomości Ubezpieczeniowe.

Artykuł dotyczy problemu uwzględniania w ramach ubezpieczenia OC PPM przez zakłady ubezpieczeń w ustalaniu odszkodowań metodą kosztorysową rabatów i upustów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego w warsztatach współpracujących z zakładem. Zdaniem autorów możliwość uwzględnienia rabatów i upustów zależy od okoliczności konkretnego przypadku i co do zasady nie może ograniczać prawa poszkodowanego do wyboru warsztatu, z którego usług chciałby skorzystać, choćby ceny usług w tym warsztacie przekraczały ceny usług w zakładach partnerskich ubezpieczyciela.

W głosowanej uchwale SN uznał, że sprawca wypadku komunikacyjnego i zakład ubezpieczeń, z którym sprawca związany był umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, odpowiadają wobec zarządcy drogi za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem jezdni płynami silnikowymi. Autorzy, obawiając się obciążania ubezpieczycieli wygórowanymi kosztami uprzątnięcia jezdni, wskazują jednak, że argumenty jurydyczne przemawiają za stanowiskiem Sądu Najwyższego. Jezdnia niezdatna do użytku może być traktowana jako uszkodzona, zaś zarządca drogi, zmuszony do poniesienia kosztów jej uprzątnięcia, jest bezpośrednio poszkodowanym. Nałożony na zarządcę publicznoprawny obowiązek usuwania skutków wypadków oraz określone źródła jego finansowania nie wyłączają odpowiedzialności podmiotów, którym na zasadach ogólnych przypisać można odpowiedzialność za szkodę polegającą na zanieczyszczeniu jezdni.