Suchergebnisse

Polityka społeczna w sensie praktycznym oznacza działalność państwa, samorządów i organizacji pozarządowych lub innych organizacji, której celem jest wyrównywanie drastycznych różnic socjalnych między obywatelami, dawanie im równych szans rozwoju i asekurowanie ich przed skutkami ryzyka socjalnego. Z kolei polityka społeczna w sensie teoretycznym to nauka o praktycznej polityce społecznej. Geneza polskiej polityki społecznej rozważana jest w kontekście przypadającej w 2018 roku setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Prezentowany szkic obejmuje kształtowanie się tej polityki w teorii i praktyce, ze szczególnym uwzględnieniem środowiska krakowskiego. Na treść artykułu składają się punkty o następujących tytułach: 1. Wokół rozumienia polityki społecznej; 2. W Krakowie u progu niepodległości; 3. Początki nauki o polityce społecznej; 4. Katolicyzm społeczny i myśl liberalna w Krakowie; 5. Konkluzja – pytanie o antropologię. Wśród krakowskich reprezentantów chrześciańskiej myśli społecznej, wpisującącej się w naukę o polityce społecznej, zostali odnotowani ks. Kazimierz Zimmermann (1874–1925) i ks. Jan Piwowarczyk (1889–1959). Natomiat wybrani przedstawiciele myśli liberalnej to: Ferdynand Zweig (1896–1988) i Adam Heydel (1893–1941). Kraków ma również wspaniałe osiągnięcia na polu realizacji zadań, które należą do praktycznej polityki społecznej. U jej genezy znajdują się m.in. inicjatywy księcia biskupa Adama Sapiehy (twórcy Krakowskiego Biskupiego Komitetu Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny) czy św. brata Alberta – Adama Chmielowskiego (świadczącego pomoc ubogim).

Tekst jest częścią szerszego dyskursu, który obejmuje temat: Imigracja do Polski – społeczne, ekonomiczne i prawne implikacje dla polityki społecznej i pracy socjalnej. Zagadnienie to stało się przedmiotem zainteresowań uczestników III Tygodnia Pracy Socjalnej w Krakowie zorganizowanego przez Instytut Pracy Socjalnej Uniwersytetu Jana Pawła II 6 kwietnia 2017 roku. Wobec polityki społecznej i pracy socjalnej (postrzeganej głównie jako instrument polityki społecznej) stają niemałe wyzwania. Polska polityka społeczna ma niewielkie szanse na poradzenie sobie z problemami imigracji, skoro nie radzi sobie z problemami emigracji. Albowiem emigracja zarobkowa Polaków, spowodowana masowym bezrobociem, stała się kwestią społeczną, którą można by określić jako kwestię emigracyjną. Bezrobocie uwarunkowane jest głównie trzema czynnikami: brakiem pracy, niskimi zarobkami i wyzyskiem na rynku pracy. Polska polityka społeczna wciąż nie potrafi tych czynników przezwyciężyć czy nawet istotnie osłabić. Masowa imigracja spowoduje konieczność integracji uchodźców oraz imigrantów. Jednak ich integracja może nastąpić jedynie przy zapewnieniu im pracy zarobkowej. W Polsce przy braku pracy nie jest możliwa prawdziwa integracja. W tym kontekście ważny jest apel papieża Franciszka, kierowany do poszczególnych krajów europejskich, by przyjmowały tylko taką liczbę uchodźców czy imigrantów, którym są w stanie zapewnić integrację z własnym społeczeństwem.

The problem of precarious work in the context of the discussion on social policy in PolandThe text consists of two parts. The first is an introduction to the problem of precarious work. The expres­sion "precarious work" itself is derived from the word "precariat". This term refers to people who are forced to undertake poor quality employment which is mostly precarious, temporary, low-paid, lacks promotion prospects, and is undertaken on the basis of flexible contracts etc. The easiest way that the prekariat can be characterized is by using such references as "junk" contracts, unsecured employment, inhumane overtime, lack of professional identity, low pension contributions or their total absenceThe second part of the text presents precarious work from the perspective of Polish social policy. Above all, a speech by Elżbieta Rafalska, the Minister for Family, Labour and Social Policy was used. The speech was presented during a national conference entitled "Prekariat The Perspective of Catholic Social Science", held in Częstochowa, Jasna Góra on 21 June 2016. Precarious work leads to negative social phenomena. They can be characterized briefly as "brain wast­ing", which deprives young people of the opportunity to develop, and gives them a sense of being an un­necessary generation. In this way, the ethos of work is undermined. It ceases to be a service to another person, and becomes primarily a means of obtaining means of living and an instrument of the employer's domination over employees.Thee dilemmas posed by precarious work create considerable challenges for social policy in Poland. It is not enough to combat precarious, unstable employment, but work itself needs to be healed, so that its dignity is restored. That is why one should start with the fight against unemployment. Guy Standing's ideas are worthy of consideration, as they propose a social policy that supports non-precarious workIn this respect, the ethical guidelines contained in the John Paul II's encyclical "Laborem exercens" still appear to be valid.