Divorce in Europe -- Contents -- About the Authors -- Chapter 1: Introduction -- 1.1 Divorce Research in Europe -- 1.2 This Volume -- 1.3 What Will the Future Bring? -- References -- Part I: On Divorce Trends -- Chapter 2: The Conceptual and Empirical Challenges of Estimating Trends in Union Stability: Have Unions Become More Stable in Britain? -- 2.1 Introduction -- 2.2 The Conceptual Switch from Marital to Union Stability -- 2.3 Estimating Trends in Union Stability -- 2.3.1 Administrative Data -- 2.3.2 Survey Data -- 2.3.3 This Study -- 2.4 Data and Method -- 2.5 Results -- 2.5.1 Comparing Retrospective and Prospective Reports Using a Consistent Sample -- 2.5.2 Re-call Bias -- 2.5.3 Attrition -- 2.5.4 Comparing Retrospective and Prospective Reports of Trends in Union Stability -- 2.6 Discussion -- References -- Chapter 3: On Increasing Divorce Risks -- 3.1 Introduction -- 3.2 How to Explain Historical Trends in Divorce Rates -- 3.2.1 A Micro Model of Marital Instability -- 3.2.2 Hypotheses -- 3.2.3 Two Types of Social Change: Cultural and Socio-Structural Change -- 3.3 Empirical Findings -- 3.3.1 Explanation of Cohort and Period Effects -- 3.3.2 Divorce Risks -- 3.3.2.1 Marital Quality and Its Predictors -- 3.3.2.2 The Hypothesis of Decreasing Barriers -- 3.3.2.3 The Opportunity Hypothesis -- 3.3.2.4 The Hypothesis of the Increasing Legitimization of Separation -- 3.4 Discussion -- Appendix -- References -- Chapter 4: Divorce Trends in Seven Countries Over the Long Transition from State Socialism: 1981-2004 -- 4.1 Introduction -- 4.2 Background -- 4.3 Divorce Legislation and Trends -- 4.4 Theoretical Links Between the Transition Context and Divorce -- 4.5 Analysis -- 4.6 Results -- 4.6.1 The Risk of Divorce Over Marital Duration and Stages of the Long Transition -- 4.6.2 Event History Regression of Divorce Over the Long Transition.
This open access book collects the major discussions in divorce research in Europe. It starts with an understanding of divorce trends. Why was divorce increasing so rapidly throughout the US and Europe and do we see signs of a turn? Do cohabitation breakups influence divorce trends or is there a renewed stability on the partner market? In terms of divorce risks, the book contains new insights on Eastern European countries. These post socialist countries have evolved dramatically since the fall of the Wall and at present they show the highest divorce figures in Europe. Also the influence of gender, and more specifically women's education as a risk in divorce is examined cross nationally. The book also provides explanations for the negative gradient in female education effects on divorce. It devotes three separate parts to new insights in the post-divorce effects of the life course event by among others looking at consequences for adults and children but also taking the larger family network into account. As such the book is of interest to demographers, sociologists, psychologists, family therapists, NGOs, and politicians. "This wide-ranging volume details important trends in divorce in Europe that hold implications for understanding family dissolution causes and consequences throughout the world. Highly recommended for researchers and students everywhere."
Chapter 1.Introduction -- Part 1. Divorce Trends -- Chapter 2. Estimating Trends in Relationship Stability over Time: Conceptual and Empirical Challenges -- Chapter 3. On Increasing Divorce Risks -- Part 2. Divorce Risks -- Chapter 4. Cohort Trends in Divorce in 8 Post-socialist Countries -- Chapter 5. The Negative Female Educational Gradient of Divorce: Towards an Explanation in Four European Countries -- Chapter 6. The More the Merrier? The Effect of Children on Divorce in a Pro-natalist Society -- Part 3. Consequences of Divorce for Adults -- Chapter 7. Exploring Divorce in Later Life, Social Isolation, and Loneliness -- Chapter 8. Do Divorced Elderly in Russia get Help From Their Children ? Chapter 9. Coping Strategies of Migrant Women After Divorce. Does Work, Family or a New Partner Helps you Through the Dark Times ? -- Chapter 10. Multi-dimensional Subjective Wellbeing (SWB), Ione Parenthood and Divorce. How do Different Post-divorce Family Dynamics Influence Different Measures of SWB? -- Part 4. Divorce and Children -- Chapter 11. Childbearing Across Partnerships in Finland and Germany: Are There Any Gender Differences? -- Chapter 12. Public Attitudes Towards the Shared Custody: Reflection of the Rising Notion of Intergenerational Commitment – the Case of Czech Republic -- Chapter 13. Post-divorce Multi-household Living Arrangements in Europe and Child Well-being -- Chapter 14. Implications of Grandparental Divorce in Grandchildren Care -- Part 5. Family Ties After Divorce -- Chapter 15. Parental Divorce and Father-Child Relationships: A Closer Look at Broken Ties -- Chapter 16. Knotting the Safety net. A Theoretical Framework in Studying Interdependencies in Post-divorce Family Networks -- Chapter 17. Quality of Non-resident Father-child Relationship: Between "caring for" and "caring about" .
Voor ik een persoonlijk antwoord geef op de vraag die wordt voorgelegd, wil ik in eerste instantie een andere vraag opwerpen. Mijn eerste spontane reactie op de vraag die gesteld werd, was immers: 'Is het wel zo dat studenten wetenschappelijkheid identificeren met kwantitatief onderzoek?' Het stellen van de vraag is onmiddellijk ook het halve antwoord: is hier misschien sprake van een ander aanvoelen in Nederland dan in Vlaanderen? Vanuit de Vlaamse context heb ik niet de indruk dat er een onderscheid gemaakt wordt tussen kwalitatief en kwantitatief onderzoek in de mate waarin ze al dan niet wetenschappelijke resultaten opleveren en bijdragen aan kennisopbouw. Studenten schrijven op grote schaal masterscripties die gebruik maken van allerhande kwalitatieve technieken en lijken niet bezorgd dat deze eindverhandelingen minder wetenschappelijk zouden zijn. Bij het vergeven van academische posities lijkt het bovendien ook niet zo dat er bij selecties een onderscheid gemaakt wordt op basis van de bij de eindverhandeling gebruikte methoden. Als er al een onderscheid waar te nemen is, dan is het in de toepassing van de methoden in onderzoek. Soms meen ik tendensen te zien die ook in het Verenigd Koninkrijk waar te nemen zijn, namelijk dat studenten vluchten van het kwantitatieve, statistische werk en zich eerder richten op kwalitatieve methoden. Dat is een negatieve keuze, die echter niet te maken heeft met wetenschappelijkheid maar met cijferangst.De vraag blijft dan wel hangen of er een structureel verschil bestaat in de organisatie van het Vlaamse en Nederlandse onderwijs dat het wantrouwen tegenover kwalitatief onderzoek voedt? Het is niet mogelijk om hier een eenduidig antwoord op te geven. Daarvoor ben ik onvoldoende vertrouwd met alle opleidingsprogramma's in Nederland. Misschien ligt een mogelijk verschil in de mate van specialisering die door opleidingen nagestreefd wordt. In Vlaanderen worden studenten inhoudelijk gespecialiseerd. Dat wil zeggen dat methodologische opleidingsonderdelen door grote groepen studenten gevolgd worden, maar dat inhoudelijke richtingen steeds specifieker gaan en met kleinere studentenpopulaties te maken krijgen. Op enkele uitzonderingen na wordt studenten niet gevraagd om ook methodologisch een keuze te maken. Zowel kwantitatief als kwalitatief onderzoek wordt door de hele opleiding heen en naast elkaar gedoceerd, zodat iedere student op het einde van de rit beide methoden (min of meer) onder de knie heeft. Op deze manier ontstaat er geen concurrentie tussen studenten die deze of gene methode gebruiken. Ze zijn in beide geschoold en de inhoudelijke keuzes van domein en onderzoeksvragen bepalen hun uiteindelijke specialisatie. Hierdoor is er voor de ene groep studenten geen reden om een andere methode als minder wetenschappelijk af te doen, noch voor onderzoekers die met elkaar concurreren om (beurs of project) middelen. De strijd om de fondsen en om de (goede) studenten wordt in Vlaanderen nooit uitgevochten op methodologische keuzes, en zeker niet op basis van het onderscheid kwantitatief of kwalitatief.Tot zover de kadering vanuit een Vlaamse achtergrond. Maar daarmee is de essentie van de vraag niet aangeraakt: gegeven dat studenten kwalitatief onderzoek nog steeds afdoen als minder wetenschappelijk, wat zijn dan mogelijke strategieën om studenten te helpen hierover te raken? Om strategieën hiertegen te bedenken moeten we ons heel erg bewust zijn van de mogelijke structurele oorzaken van dit wantrouwen. Nog steeds is het zo dat overheden eerder geïnteresseerd zijn in cijfergegevens dan in interviews en focusgroepen. De roep om representativiteit vanuit het parlement is oorverdovend. De bede van kabinetten om trendanalyses en simulaties is enorm. Het is niet zo dat overheden blind blijven voor inzichtelijke kwalitatieve studies, maar als je de balans maakt in onderzoeksmiddelen wordt duidelijk dat het grote geld niet gaat naar kwalitatieve inzichten. Veelal zit hier ook een wantrouwen achter tegenover 'softe' kwalitatieve gegevens. Los daarvan zijn er ook nog steeds academische tijdschriften die kwantitatieve kwaliteitsvereisten opleggen aan kwalitatieve bijdragen (intercodeurbetrouwbaarheid is daar de meest prominente van). Hoewel ook daar de methodenstrijd in veel gevallen is gestreden, is het wantrouwen nog niet helemaal verdwenen. Beide tendensen raken het academisch personeel en sijpelen op die manier door tot bij studenten. Als ik lesgeef aan doctoraatsstudenten over NVivo is de interesse voor de ingebouwde Coding Comparison Query (die toelaat intercodeurbetrouwbaarheid te testen) steeds aanwezig. Vaak zijn er verhitte discussies over hoe sterk je kwalitatief onderzoek moet kwantificeren om toch te kunnen publiceren of om toch dat ene project binnen te halen. De macht van het cijfer zit dus ook bij een deel van het onderwijzend personeel in het hoofd. Niet dat hun dat kan worden aangewreven, want als de oudere generatie hen in die traditie vormt of als de externe wereld blijft vragen om oude proeven van wetenschappelijkheid, dan weet je dat het nog enkele decennia zal duren om dergelijke tendensen om te buigen. Een mogelijke strategie is dan ook niet om de tendens om te buigen bij de studenten, maar bij het academisch personeel zelf. Als er steeds opnieuw wordt gehamerd op de eigenheid van kwalitatief onderzoek, op de eigenheid van ons kwaliteitsbewakingssysteem (Guba en Lincoln doen het hier nog prima in mijn ogen) bij overheden, bij parlementariërs en bij onze collega-redactieleden, dan draait het inzicht op lange termijn vanzelf wel bij. Kijk naar hoe in de jaren negentig het kwalitatief onderzoek internationaal een boost kreeg en opnieuw omarmd werd als wetenschappelijke methode. Ook dat is sneller gegaan dan misschien ooit voor mogelijk werd gehouden.Is er dan geen werk naar studenten toe? Uiteraard kunnen we op korte termijn als kwalitatieve onderzoekers en lesgevers alleen maar blijven hameren op het verhaal dat we al zo lang vertellen. En blijkbaar winnen we daarmee slechts heel langzaam terrein. Als studenten kwalitatief onderzoek niet wetenschappelijk vinden, dan is mijn ervaring dat ze steeds opnieuw twee argumenten bovenhalen: het is geen representatief onderzoek en het is geen betrouwbaar onderzoek omdat twee onderzoekers steeds tot andere resultaten zullen komen wanneer ze op dezelfde gegevens werken. Op het gebied van representativiteit kunnen we alleen maar blijven aantonen dat representativiteit ook anders geïnterpreteerd kan worden dan statistisch representatief. Er zijn mooie voorbeelden aan te halen van hoe onderzoek ook theoretisch representatief kan zijn, ook al is het slechts uitgevoerd op kleine aantallen. Wat de betrouwbaarheid betreft geloof ik steeds minder dat kwantitatieve onderzoekers op dit vlak beter scoren. Natuurlijk moet een enkelvoudige frequentietabel er bij iedere onderzoeker identiek uitzien. Maar als je naar multivariate statistiek gaat, is dat dan nog steeds het geval? Net zoals een doorgedreven kwalitatieve analyse door twee onderzoekers niet exact hetzelfde oplevert, zo zal een doorgedreven multivariate analyse die door twee onderzoekers onafhankelijk wordt uitgevoerd ook niet exact hetzelfde opleveren. Misschien moeten we wel eens een groot experiment uitvoeren in Vlaanderen en Nederland waarbij we masterstudenten of doctoraatsstudenten dezelfde database geven met de vraag een bepaalde onderzoeksvraag uit te spitten en te beantwoorden. Mijn voorspelling is dat niet alleen de kwalitatieve onderzoekers, maar ook de kwantitatieve onderzoekers met heel verschillende modellen en interpretaties naar voor zullen komen. Dit soort levende experimenten zou studenten kunnen aantonen dat zowel in kwalitatief als in kwantitatief onderzoek de rol van de onderzoeker cruciaal is in het verwerven van resultaten. Het zou 'van binnenuit' een doorleefde ervaring kunnen zijn die in een cursus tot een diepgaand debat onder studenten kan leiden over hoe wetenschap in de praktijk tot stand komt en hoe wetenschappelijke inzichten groeien. Op die manier helpen we studenten misschien over de simplistische clichés van 'wetenschappelijkheid' heen.
In no more than a decade, the multilevel model has spread throughout social sciences, becoming one of the basic techniques in the discipline. The focus of this article lies on the use of multilevel analysis in the domain of international comparative studies. The article shows a broad picture of potential pitfalls in using multilevel analysis for the comparative researcher. The increasing popularity of the technique does entail some potential dangers researchers are not always aware of. Five of them are dealt with in the article: definitions of multilevel comparative research, the correct use of units and levels in comparative analyses, the comparability of instruments, the availability of data and indicators and stepwise multilevel analysis strategies. The conclusions places the potential pitfalls back in a broad perspective and sketches potential directions and promises of multilevel comparative research.
Primary and secondary needs are considered to form the basis of the luxury concept. Luxury has been viewed as useless and superfluous because it belonged to the realm of desires instead of elementary needs. This definition has often been used to stigmatize the use and demonstration of luxury. The needs-wants dichotomy was severely criticized a few decennia ago. Luxury touches more than the question of necessity in society. We leave the classic concept of luxury in favor of a more sociological approach. The bounds between luxury and some specific product property have been cut through, There is no such thing as a luxury good comparable to categories like 'cars' or 'clothes.' Luxury is defined as a specific kind of sign value, used in processes of stratification. Therefore, we differentiate between horizontal and vertical stratification and active and passive luxury goods.
The world-systems theory of Immanuel Wallerstein aims to see processes of social change from a macrosociological position. This means the state loses the primarily place it always had in traditional political sciences. Starting from Rokkan's theory of state-formation and nation-building, this article wants to focus upon the position of the state in world-systems theory. Wallerstein uses the concept of state in a rather constructionist way: states are viewed as institutions who are deliberately created by a certain class with the intention to affect some economic processes. Once created, the states' operations are decisively influenced by its hierarchical position in the world¬ system and its economic phase. The article concludes that world-system analysis needs a greater stress on the individual within the state and the system as a whole to cope with its current emancipational problems.
In Belgium, lone parent families represent almost one fourth of the households with children, aside from the existence of regional differences in the phenomenon's prevalence. Zooming in on Flanders, the poverty risk for this type of family is significantly higher compared to couple-with-children households and the general population; thus, labour market participation represents a crucial resource for individuals heading such households to cope with the economic needs of the family and to avoid long-lasting poverty or to rely extensively on social assistance. We use data from the Crossroads Bank of Social Security (CBSS Datawarehouse) to study Flemish lone mothers' patterns of labour market participation and test the association between employment trajectories after lone parenthood and both individual and household characteristics. Flanders represents an interesting case because of (i) the relatively high diffusion of lone motherhood, (ii) the presence of welfare measures supporting a number of different types of recipients (even to different extents and not necessarily so generous to keep them out of poverty), and (iii) the availability of longitudinal data to observe lone mothers' employment trajectories over time. We find that differences exist among lone mothers, who thus experience different risk of social exclusion driven by family and labour market arrangements set up to resolve the potentially contradictory trade-off between the needs for care and for income. The age at which mothers have children is crucial in understanding their future exclusion from the labour market: selection into early lone motherhood is associated with lower employment opportunities. Furthermore, it is the number of children below 17 in the household rather than the presence of very small children that defines a lower probability of having a strong labour market attachment through full-time jobs, and that increases the likelihood of being unemployed/inactive and receiving welfare benefits.
This open access book provides an overview of the ever-growing phenomenon of children in shared physical custody thereby providing legal, psychological, family sociological and demographical insights. It describes how, despite the long evolution of broken families, only the last decade has seen a radical shift in custody arrangements for children in divorced families and the gender revolution in parenting which is taking place. The chapters have a national or cross-national perspective and address topics like prevalence and types of shared physical custody, legal frames regulating custody arrangements, stability and changes in arrangements across the life course of children, socio‐economic, psychological, social well-being of various family members involved in different custody arrangements. With the book being an interdisciplinary collaboration, it is interesting read for social scientists in demography, sociology, psychology, law and policy makers with an interest family studies and custody arrangements.
Chapter 1. Introduction: Advances in research on Shared Physical Custodyby interdisciplinary approaches -- Part I: Interdisciplinary overviews -- Chapter 2. Alternating homes – a new family form - The family sociology perspective -- Chapter 3. Psychological Perspectives on Joint Physical Custody -- Chapter 4. A European Model for Harmonizing the Law on Parental Responsibilities -- PART II: Parents and JPC -- Chapter 5. Are "Part-Time Parents" Healthier Parents? Correlates of Shared Physical Custody in Switzerland -- Chapter 6. Linkages Between Children's Living Arrangements After Divorce and the Quality of the Father-Child Relationship; Father involvement as important underlying mechanism -- Chapter 7. Who cares? An event history analysis of co-parenthood dynamics in Belgium -- PART III: Children and JPC -- Chapter 8. The SOHI: Operationalizing a new model for studying teenagers' sense of home in post-divorce families -- Chapter 9. The Socioeconomic Gradient of Shared Physical Custody in two Welfare States: comparison between Spain and Sweden -- Chapter 10. Shared parenting after divorce and child outcomes -- PART IV: Dynamic view on JPC -- Chapter 11. The Different Ways of Implementing Shared Physical Custody in the French Context -- Chapter 12. Coparenting interventions and shared physical custody: Insights and challenges -- PATR V: Legal frameworks of Child Support -- Chapter 13. Shared Physical Custody After Parental Separation: Evidence from Germany -- Chapter 14. Shared physical custody and child maintenance arrange-ments: A comparative analysis of 13 countries using a model family approach.
Lone parenthood is an increasing reality in the 21st century, reinforced by the diffusion of divorce and separation. This volume provides a comprehensive portrait of lone parenthood at the beginning of the XXI century from a life course perspective. The contributions included in this volume examine the dynamics of lone parenthood in the life course and explore the trajectories of lone parents in terms of income, poverty, labour, market behaviour, wellbeing, and health. Throughout, comparative analyses of data from countries as France, the United Kingdom, Ireland, Germany, Belgium, Sweden, Switzerland, Hungary, and Australia help portray how lone parenthood varies between regions, cultures, generations, and institutional settings. The findings show that one-parent households are inhabited by a rather heterogeneous world of mothers and fathers facing different challenges. Readers will not only discover the demographics and diversity of lone parents, but also the variety of social representations and discourses about the changing phenomenon of lone parenthood. The book provides a mixture of qualitative and quantitative studies on lone parenthood. Using large scale and longitudinal panel and register data, the reader will gain insight in complex processes across time. More qualitative case studies on the other hand discuss the definition of lone parenthood, the public debate around it, and the social and subjective representations of lone parents themselves. This book aims at sociologists, demographers, psychologists, political scientists, family therapists, and policy makers who want to gain new insights into one of the most striking changes in family forms over the last 50 years. This book is open access under a CC BY License
Zugriffsoptionen:
Die folgenden Links führen aus den jeweiligen lokalen Bibliotheken zum Volltext:
Many empirical studies have focused on the quantitative changes in the social networks of divorced and separated people. In this qualitative study, we use interviews with dyads to construct a two-sided view of the support network after separation. The aim of the study is to gain insight into the needs for support after a relational breakup. Including a network member in the analysis enables a more detailed view on the interaction at hand in the bond between these women and their supportive network members. The results show that personal coping resources are left untouched. Giving advice on ones daily activities is counter-productive. This is better understood by non family members compared to the women's parents (especially the mother). With respect to the reciprocity in these relationships, network members do not expect a return in the period after the separation.
