Suchergebnisse

The conducted exegesis of some particular verses from the Septuagint indicates that two initialcovenants made between a representative of the chosen nation with a Gentile party (Abraham andSolomon) did not breach the obligations resulting from the Law of Moses. The theological portraitof Abraham in the Book of Genesis captures an unambiguous evaluation of his conduct inaccordance with the Law although the Law itself appeared considerably later when Moses lived.The pact between Solomon and Hiram deserves a similar evaluation. However, the later covenantsbetween the kings of Israel and Judah with Gentile rulers deserve an extremely negative evaluation.Although they did not formally violate the Mosaic prohibitions, they were evaluated as a violationof trust in the Lord as He was the only Partner of the covenant between Himself and the Israelites.Such an interpretation is possible especially in light of Deut 7:6 which accentuates the uniquenessof Israel as a nation chosen by God from among other nations. And because this selection of Israelwas done on the foundation of the covenant made on the Mount Sinai, it should be a one-of-a-kindcovenant that should not be replaced with another pact signed with a human being, and let alonea Gentile. In all of the cases above, starting from King Asa and ending with Archpriest Jonathan,there was a true violation of the rule whereby the Lord was the only Partner of the covenant withHis people. Thus, each of the analyzed treatises met with valid criticism both from a prophet and theinspired author. It is difficult to treat these violations as a major breach of the faith of Israel becauseof the established diplomatic relations. However, it was the rule of God's uniqueness as a foundationfor any sphere in the life of the chosen people that was violated. It included the political spherewhich should not be excluded from the chosen people's faith.

What was the biblical interpretation of the Jews' conduct in the final stage of the history of Israel in the context of the Law of Moses right before the times of the New Testament? The proposed exegesis of 1 Macc 8:17–20, which describes the covenant between Judas Maccabeus and the Roman republic, strives to discover the theological evaluation of the behavior of the revolt's leader conducted by the author of the book. The intertextual method is particularly helpful in discovering the right understanding of the text. This method enables one to purposefully combine the expressions found in the consecutive verses with the same expressions found in the earlier biblical books. The theology that underlies these books will reveal the right sense of the studied passage of 1 Macc. It turns out that the theological evaluation is totally different than the political evaluation, the latter being solely taken into consideration in historical-literary analyses and commentaries. The biblical author has a restrained stance toward the political success of the Maccabees. He wants to reveal their conduct in the context of the Lord's Law, which strongly proves that the First Book of Maccabees should belong to the canon of the inspired texts. ; Jaka była biblijna interpretacja postępowania Żydów w końcowym etapie historii Izraela w świetle zapisów prawa Mojżeszowego, niemal tuż przed nastaniem czasów Nowego Testamentu? Proponowana egzegeza fragmentu 1 Mch 8,17–20, opisującego zawarcie przymierza przez Judę Machabeusza z republiką rzymską, pragnie ukazać teologiczną ocenę postępowania przywódcy powstania dokonaną przez autora księgi. Najbardziej pomocne w wydobyciu właściwego rozumienia tekstu okazuje się podejście intertekstualne. Pozwala ono celowo łączyć sformułowania kolejnych wersetów z tymi samymi zwrotami wcześniejszych ksiąg biblijnych. Zawarta w nich teologia ukaże właściwy sens zaproponowanego passusu Pierwszej Księgi Machabejskiej. Okazuje się, że ocena teologiczna jest daleka od oceny politycznej, branej niemal wyłącznie pod uwagę w analizach i komentarzach historyczno-literackich. Autor biblijny zachowuje daleko idącą wstrzemięźliwość wobec politycznych sukcesów Machabeuszy, pragnąc ukazać ich postępowanie w świetle prawa Bożego. Mocno zaświadcza to o uzasadnionej przynależności Pierwszej Księgi Machabejskiej do korpusu pism natchnionych.

The presented biblical material (1 Macc 7:1-4) is one of those texts that describe an event happening far away from the scope of influence exerted by the Maccabean insurgents, yet one which is closely connected with the history of the chosen people. As such, it substantially influences the successive events in the political-religious situation of the Jews. What is particularly worthy of analysis is the historical accuracy of the inspired author in presenting facts as well as the theological conception to which primary importance is given in the book. This way the history of peoples, kingdoms and societies is shown as part of God's magnificent plans which is implemented by all participants of ongoing scenes. Such a presentation concerns both the main and supporting protagonists. The short passage of 1 Macc 7:1-4 reveals how the hagiographer, who knows the theological conception, consciously accentuates certain parts, chooses appropriate syntax and vocabularyto show God's action in the presented characters and events. God stands behind the curtain of human actions, yet it is Him who decides about their course. ; Prezentowana perykopa biblijna 1 Mch 7,1-4 opisuje wydarzenie, które miało miejsce daleko poza zasięgiem działań powstańców machabejskich. Jest jednak ściśle związana z historią narodu wybranego i w istotny sposób wpływa na ewolucję sytuacji polityczno-religijnej Żydów w tym okresie. Szczególnie warta analizy jest adekwatność prezentowanych faktów historycznych oraz teologiczne spojrzenie na nie, którym autor nadaje pierwszorzędne znaczenie. Temu właśnie poświęcony jest niniejszy artykuł zestawiający dane historyków starożytnych z relacją biblijną. W ten sposób historia narodów i królestw ukazana jest jako część wielkiego planu Bożego realizującego się nawet nieświadomie poprzez działanie uczestników toczących się wydarzeń. Taka prezentacja dotyczy bohaterów zarówno głównych, jak i drugoplanowych. Krótki fragment 1 Mch 7,1-4 pokazuje, jak hagiograf świadomie uwypukla pewne fakty, dobiera odpowiednią składnię i słownictwo, aby ukazać działanie Boga. Wprawdzie stoi On za zasłoną ludzkich działań, ale właśnie On decyduje ostatecznie o ich przebiegu.

The literary genius of the author of the First Book of the Maccabees shows in his ability to use the diplomatic realities of politics in the account of Judas Maccabeus, who strives to sign a pact with the Roman republic. The terms to describe politics have their own long history that dates back to the Greek world before Rome reached its prime. The use of these terms to represent Judas' policy towards Rome in 1 Macc 8:1 was not an artificial ingenuity of the author but rather his intentional bor­rowing. By utilising terms from the spheres of politics and diplomacy, the author was capable of match­ing them with the everlasting value of the message contained in the inspired text. This message was extremely important for the author. Thus he was able to harmonise elements of world politics with God's action. The Lord would use everything made by humans to exercise His will toward His own people. ; Między wielu swymi znamionami, literacki geniusz autora 1 Mch ujawnia się w umiejętności zastosowania dyplomatycznych realiów polityki w opisie działań Judy Machabeusza dążącego do zwarcia przymierza z republiką rzymską. Terminy z zakresu polityki mają własną, długą historię, wykutą kilka wieków wcześniej, w świecie greckim, zanim jeszcze Rzym osiągnął szczyty swej potęgi. Użycie ich do przedstawienia poczynań Rzymu w 1 Mch 8,1 nie było sztuczną inwencją literacką autora, lecz zapożyczeniem celowym. Wykorzystując owe pojęcia z dziedziny polityki i dyplomacji potrafił je doskonale wpasować w nieprzemijającą wartość orędzia swego dzieła na poziomie tekstu natchnionego, którego przekaz był dla niego zdecydowanie najważniejszy. W ten sposób potrafił zestroić ze sobą elementy światowej polityki z działaniem Boga, posługującego się wszystkim, co tworzą ludzie w celu przeprowadzenia swej woli wobec własnego ludu.

The literary genius of the author of the First Book of the Maccabees shows in his ability to use the diplomatic realities of politics in the account of Judas Maccabeus, who strives to sign a pact with the Roman republic. The terms to describe politics have their own long history that dates back to the Greek world before Rome reached its prime. The use of these terms to represent Judas' policy towards Rome in 1 Macc 8:1 was not an artificial ingenuity of the author, but rather his intentional borrowing. By utilising terms from the spheres of politics and diplomacy, the author was capable of matching them with the everlasting value of the message contained in the inspired text. This message was extremely important for the author. Thus, he was able to harmonise elements of world politics with God's action. The Lord would use everything made by humans to exercise His will toward His own people. ; Między wielu swymi znamionami, literacki geniusz autora 1 Mch ujawnia się w umiejętności zastosowania dyplomatycznych realiów polityki w opisie działań Judy Machabeusza dążącego do zwarcia przymierza z republiką rzymską. Terminy z zakresu polityki mają własną, długą historię, wykutą kilka wieków wcześniej, w świecie greckim, zanim jeszcze Rzym osiągnął szczyty swej potęgi. Użycie ich do przedstawienia poczynań Rzymu w 1 Mch 8,1 nie było sztuczną inwencją literacką autora, lecz zapożyczeniem celowym. Wykorzystując owe pojęcia z dziedziny polityki i dyplomacji potrafił je doskonale wpasować w nieprzemijającą wartość orędzia swego dzieła na poziomie tekstu natchnionego, którego przekaz był dla niego zdecydowanie najważniejszy. W ten sposób potrafił zestroić ze sobą elementy światowej polityki z działaniem Boga, posługującego się wszystkim, co tworzą ludzie w celu przeprowadzenia swej woli wobec własnego ludu.

This article analyses the problem of Israelites forming an alliance in diff erent times chiefl y described in the Pentateuch. Many existing exegetic commentaries lack a clear answer explaining the extent of the prohibition to ally with Gentiles described in Ex 23:32; 34:12; Deut 7:2 and Judg 2:2. The author wants to give a full answer to the question why the prohibition concerns only the nations neighboring Israel after the chosen people started to occupy the Promised Land; or perhaps it also concerns the Gentile nations that neighbored Israel. Should the prohibition be interpreted restrictively or extensively? One should also defi ne the necessity of the prohibition, that is what it actually concerned — any sort of signing a pact with Gentiles or merely the realm of purity of faith so as to dodge the temptation of idolatry. An attempt to answer these questions will broaden the knowledge about these important times of the chosen people. ; This article analyses the problem of Israelites forming an alliance in diff erent times chiefl y de-scribed in the Pentateuch. Many existing exegetic commentaries lack a clear answer explaining the extent of the prohibition to ally with Gentiles described in Ex 23:32; 34:12; Deut 7:2 and Judg 2:2. The author wants to give a full answer to the question why the prohibition concerns only the nations neighboring Israel after the chosen people started to occupy the Promised Land; or perhaps it also concerns the Gentile nations that neighbored Israel. Should the prohibition be interpreted restric-tively or extensively? One should also defi ne the necessity of the prohibition, that is what it actually concerned — any sort of signing a pact with Gentiles or merely the realm of purity of faith so as to dodge the temptation of idolatry. An attempt to answer these questions will broaden the knowledge about these important times of the chosen people