Suchergebnisse

Rozpowszechnianie wyników
projektów realizowanych w ramach
grantów z funduszy unijnych, takich jak
program "Horyzont 2020", jest obowiązkiem
wynikającym z umowy grantowej
zawieranej pomiędzy koordynatorem reprezentującym
dane konsorcjum projektowe,
a Komisją Europejską (pozostali partnerzy
konsorcjum przystępują do umowy
grantowej poprzez podpisanie "formularzy
przystąpienia", które stanowią integralną
część umowy). Wyniki projektów finansowanych
poprzez inicjatywy i programy
unijne muszą być rozpowszechniane, tak
aby doświadczenia i wiedza zdobyte przez
jeden zespół mogły służyć ogółowi środowiska
naukowego i społeczeństwu. Co więcej,
doświadczenia wyniesione z danego
projektu powinny wpływać na kształtowanie
ram przyszłych programów i projektów
badawczych poprzez komunikowanie decydentom
potrzeb świata nauki i przemysłu.
W związku z powyższym, stworzenie przemyślanej i odpowiadającej charakterystyce
danego projektu strategii i planu rozpowszechniania
rezultatów ma kluczowe
znaczenie dla uzyskania maksymalnego
oddziaływania projektu na środowisko (naukowe
i gospodarcze). W artykule wskazano
dobre praktyki tworzenia strategii
i planu rozpowszechniania rezultatów projektów.
Autorzy artykułu omawiają dokumenty,
które określają zasady wynikające
z obowiązku rozpowszechniania wyników
projektów przez członków konsorcjów,
tj. umowa grantowa, umowa konsorcjum
czy przewodnik dla wnioskodawców. Celem
artykułu jest przybliżenie czytelnikom
założeń wspomnianych dokumentów
w odniesieniu do rozpowszechniania
wyników projektów z uwagi na ważkość
tego aspektu podczas realizacji projektów,
gdyż recenzenci wniosków projektów oraz
sama Komisja Europejska przykładają
dużą wagę do promowania i rozpropagowywania
projektów i wyników osiągniętych
w ramach prac naukowo-badawczych.

e: Rozwiązania przyjęte w polskim systemie szkolnictwa policyjnego skłaniają do refleksji nad ich efektywnością. Powodem są doraźne modyfikacje, które wprowadzano przez lata, nie zawsze uwzględniając je w kompleksowym systemie szkolenia. To z kolei uzasadnia podjęcie próby diagnozy rzeczonego systemu. W opracowaniu zostały uwzględnione m.in. badania, którym poddano szkolenie i doskonalenie zawodowe w Policji. Szczegółową analizą objęto szkolenie zawodowe podstawowe, szkolenie dla absolwentów szkół wyższych, wraz z opisem zmiany programu, którą wprowadzono w 2017 r., oraz doskonalenie zawodowe w obowiązujących trzech rodzajach: centralnym, lokalnym i zewnętrznym. Artykuł wskazuje przyczyny powołania przez ministra spraw wewnętrznych i administracji zespołu do opracowania nowej koncepcji szkolnictwa policyjnego.

Wiele podstaw prawnych,
dotyczących udzielania pierwszej pomocy, nakłada na policjanta obowiązek
w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
Profesjonalne wypełnianie tego obowiązku jest jednym z determinantów poczucia
bezpieczeństwa osobistego funkcjonariusza podejmującego obowiązki służbowe.
Ratowanie dobra najwyższego, jakim jest
życie i zdrowie ludzkie, powinno opierać
się na światowych standardach udzielania pierwszej pomocy. Na rynku istnieje
wiele produktów, które można wykorzystywać do tego celu. Jednak do tej pory
nie opracowano wystandaryzowanego,
gotowego zestawu, dedykowanego funkcjonariuszom służb mundurowych, który byłby przeznaczony do zabezpieczania
typowych urazów powstałych w trakcie pełnienia obowiązków służbowych. Próbę rozwiązania tego problemu podjęło
konsorcjum naukowo-przemysłowe w ramach projektu rozwojowego fi nansowanego ze środków Narodowego Centrum
Badań i Rozwoju pn. "Zestaw opatrunkowy zabezpieczający urazy powstałe
w trakcie pełnienia obowiązków służbowych przez służby mundurowe", nr DOB
BIO6/19/98/2014.
Niniejsze opracowanie stanowi
przegląd istniejących rozwiązań sprzętowych stosowanych w tym zakresie
w Stanach Zjednoczonych Ameryki,
które były przedmiotem badań zespołu
wykonawców projektu podczas wizyty
studyjnej w Oceanside.