Socio-political changes in the end of the 20th and the beginning of the 21st centuries in the conditions of geopolitical processes specified by the collapse of the Soviet and socialistic systems, rapid development of information-and-communication technologies have transformed information space. Contemporary Ukrainian journalism and its national information space have been established in interdependence with sociopolitical, economic, cultural-educational development of the independent Ukrainian state. Media were both a mirror and a catalyzer of the socio-political processes. Ukraine's development in the current conditions of the military aggression and increased information threats creates a necessity to protect its national information space, to improve the system of information security and resist to information operations, and to decrease negative results of the impact of external information. Globalization of the information space and the increased scope of untrue information in the post-truth age require an expansion of the opportunities for media education, a development of critical thinking and enhancement of the level of citizens' media literacy, their ability to counterstand manipulations both from inside and outside.
The rules of news presentation are independent of time and space. It is about using professional news journalism methods in order to reflect reality, despite the shortage of time and finances. Messages are formulated according to professional standards of unbiased event coverage. This means that journalists must present the events as impartially as possible. Own assessments are inadmissible; the presentation must be based on facts.
The Russian Information Agency (RIA Novosti), which is part of the International Information Agency (MIA Rossiya Segodnya) violates news standards as well as principles of news agencies and cannot be a true and reliable information source.
The research relies on the world trends in the development of local and hyperlocal media and their business models to analyse the experience of Ukrainian local mass media in their search for sustainable funding. The financial sustainability of local and hyperlocal media projects is the key to expanding citizens' access to high-quality news and information. The choice of a business model determines the media's financial sustainability and efficiency, its philosophy, content and ways of content delivery. Crowdfunding and its types (membership model, club model, gift-crowdfunding) is considered one of the most effective business models for hyperlocal media. These models presuppose engaging audiences (communities) in media financing. The research into the key services, resources, information processes and flows, expenditure structure and revenue sources reveal that an effective business model for Ukrainian media aims to combine business values with consumers' values and needs. The combination of these factors ensures sustainable development and independence of the editorial policy.
The ongoing conflict between Ukraine and Russia provides many examples of using media, including technologically new ones, to conduct information warfare. The article focuses on the issue of the importance of digital media in the context of war in eastern Ukraine and socio-political protests (2013/2014) that preceded the armed conflict. This article analyzes the methods of instrumental usage of digital media by Russia as the dominant entity in conducting aggressive information warfare against Ukraine as well as civic actions on the Ukrainian side aimed at counteracting Russian propaganda. The results show that, in the times of the mediatization of war, different entities tend to actively use both traditional media present in the digital space and social media. In addition, this work systematizes the conceptual apparatus related to the discussed issues. The article is based on the analysis of case studies (mainly Russian RT and Ukrainian, social initiative StopFake), content analysis, analysis and criticism of literature, and examination of source studies. The article complements the current debate on the conflict between Ukraine and Russia by highlighting the role of digital media in the context of information warfare and by showing that digital media, especially social media, can be a platform adopted not only by state actors, but also for citizens.
Ukrainian-Polish relations have been rather controversial in terms of historical policy lately, and it has a negative impact on interstate relations. On the one hand, in the foreign policy discourse Poland is considered to be one of the leading advocates of Ukraine in the collective West, along with Lithuania, and on the other hand problems of historical and humanitarian character permanently arise in bilateral relations, which form a negative background, become a subject to manipulation by third countries, and exacerbate relations both at the interpersonal and inter-institutional communication levels. The additional factor that complicates the understanding of historical policy issues is media of both countries, where the old and new myths, elements of post-truth and emotional subjective evaluations of the non-professional level penetrate beyond the historical corporate society. Populist politicians of the left and right ideological flanks try to take advantage of it, but it becomes an obstacle to political understanding, and complicates the investment development of a large subregion of the countries of Central, Southeastern Europe and the Baltic States. Historical policy has become a part of an information security, and some third countries, in our case it's the Russian Federation, use this factor during the implementation of hybrid war tasks against Ukraine and the countries of the European Union. The article assumes that only the change of political rhetoric, the avoidance of populism regarding historical relations of two neighboring nations, the strengthening of corporate responsibility of national media in matters of historical policy's coverage are able to neutralize the influence of radical political trends inside the countries, and outside - the influence of other states which are not interested in overcoming the tragic plume of history in Poland and Ukraine. Authors of the article do not aim to study or compare purely historical positions. This is about media tools and their role in the historical policy discourse.
Ukrainian-Polish relations have been rather controversial in terms of historical policy lately, and it has a negative impact on interstate relations. On the one hand, in the foreign policy discourse Poland is considered to be one of the leading advocates of Ukraine in the collective West, along with Lithuania, and on the other hand problems of historical and humanitarian character permanently arise in bilateral relations, which form a negative background, become a subject to manipulation by third countries, and exacerbate relations both at the interpersonal and inter-institutional communication levels. The additional factor that complicates the understanding of historical policy issues is media of both countries, where the old and new myths, elements of post-truth and emotional subjective evaluations of the non-professional level penetrate beyond the historical corporate society. Populist politicians of the left and right ideological flanks try to take advantage of it, but it becomes an obstacle to political understanding, and complicates the investment development of a large subregion of the countries of Central, Southeastern Europe and the Baltic States. Historical policy has become a part of an information security, and some third countries, in our case it's the Russian Federation, use this factor during the implementation of hybrid war tasks against Ukraine and the countries of the European Union. The article assumes that only the change of political rhetoric, the avoidance of populism regarding historical relations of two neighboring nations, the strengthening of corporate responsibility of national media in matters of historical policy's coverage are able to neutralize the influence of radical political trends inside the countries, and outside - the influence of other states which are not interested in overcoming the tragic plume of history in Poland and Ukraine. Authors of the article do not aim to study or compare purely historical positions. This is about media tools and their role in the historical policy discourse. ; Stosunki ukraińsko-polskie charakteryzują ostatnio kontrowersje dotyczące polityki historycznej, co odbiło się negatywnie na stosunkach między obydwoma krajami. Z jednej strony w dyskursie o polityce zagranicznej Polska uznawana jest za jednego z czołowych orędowników Ukrainy na Zachodzie – obok Litwy, z drugiej zaś w stosunkach dwustronnych stale pojawiają się problemy o charakterze historyczno-humanitarnym tworzące negatywną atmosferę i podlegające manipulacji ze strony państw trzecich, zaostrzając stosunki zarówno na poziomie komunikacji międzyludzkiej, jak i międzyinstytucjonalnej. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym zrozumienie kwestii polityki historycznej są media w obu krajach, gdzie stare i nowe mity, elementy postprawdy oraz emocjonalne, subiektywne oceny dokonywane przez nieprofesjonalistów mają większy wpływ niż podejście historyków. Próbują to wykorzystać populistyczni politycy z lewicowej i prawicowej flanki ideologicznej, ale kwestie te stają się także przeszkodą w porozumieniu politycznym i komplikują inwestycje i rozwój dużego subregionu krajów Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej oraz krajów bałtyckich. Polityka historyczna stała się częścią bezpieczeństwa informacyjnego, a niektóre państwa trzecie, w tym przypadku Federacja Rosyjska, wykorzystały ten czynnik w trakcie wojny hybrydowej przeciwko Ukrainie i krajom Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono założenie, że jedynie zmiana retoryki politycznej, a mianowicie uniknięcie populizmu w odniesieniu do relacji historycznych dwóch sąsiadujących ze sobą narodów, wraz ze wzmocnieniem odpowiedzialności korporacyjnej mediów krajowych w kwestiach polityki historycznej, jest w stanie zneutralizować wpływ radykalnych tendencji politycznych zarówno w obu krajach jak i na zewnątrz – zwłaszcza wpływ innych państw, które nie są zainteresowane uporaniem się przez Polskę i Ukrainę z tragicznymi wydarzeniami w historii obu krajów. Celem autorów artykułu nie jest badanie ani porównywanie stanowisk o charakterze czysto historycznym. Chodzi o narzędzia medialne i ich rolę w dyskursie polityki historycznej.
Ukrainian-Polish relations have been rather controversial in terms of historical policy lately, and it has a negative impact on interstate relations. On the one hand, in the foreign policy discourse Poland is considered to be one of the leading advocates of Ukraine in the collective West, along with Lithuania, and on the other hand problems of historical and humanitarian character permanently arise in bilateral relations, which form a negative background, become a subject to manipulation by third countries, and exacerbate relations both at the interpersonal and inter-institutional communication levels. The additional factor that complicates the understanding of historical policy issues is media of both countries, where the old and new myths, elements of post-truth and emotional subjective evaluations of the non-professional level penetrate beyond the historical corporate society. Populist politicians of the left and right ideological flanks try to take advantage of it, but it becomes an obstacle to political understanding, and complicates the investment development of a large subregion of the countries of Central, Southeastern Europe and the Baltic States. Historical policy has become a part of an information security, and some third countries, in our case it's the Russian Federation, use this factor during the implementation of hybrid war tasks against Ukraine and the countries of the European Union. The article assumes that only the change of political rhetoric, the avoidance of populism regarding historical relations of two neighboring nations, the strengthening of corporate responsibility of national media in matters of historical policy's coverage are able to neutralize the influence of radical political trends inside the countries, and outside - the influence of other states which are not interested in overcoming the tragic plume of history in Poland and Ukraine. Authors of the article do not aim to study or compare purely historical positions. This is about media tools and their role in the historical policy discourse. ; Stosunki ukraińsko-polskie charakteryzują ostatnio kontrowersje dotyczące polityki historycznej, co odbiło się negatywnie na stosunkach między obydwoma krajami. Z jednej strony w dyskursie o polityce zagranicznej Polska uznawana jest za jednego z czołowych orędowników Ukrainy na Zachodzie – obok Litwy, z drugiej zaś w stosunkach dwustronnych stale pojawiają się problemy o charakterze historyczno-humanitarnym tworzące negatywną atmosferę i podlegające manipulacji ze strony państw trzecich, zaostrzając stosunki zarówno na poziomie komunikacji międzyludzkiej, jak i międzyinstytucjonalnej. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym zrozumienie kwestii polityki historycznej są media w obu krajach, gdzie stare i nowe mity, elementy postprawdy oraz emocjonalne, subiektywne oceny dokonywane przez nieprofesjonalistów mają większy wpływ niż podejście historyków. Próbują to wykorzystać populistyczni politycy z lewicowej i prawicowej flanki ideologicznej, ale kwestie te stają się także przeszkodą w porozumieniu politycznym i komplikują inwestycje i rozwój dużego subregionu krajów Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej oraz krajów bałtyckich. Polityka historyczna stała się częścią bezpieczeństwa informacyjnego, a niektóre państwa trzecie, w tym przypadku Federacja Rosyjska, wykorzystały ten czynnik w trakcie wojny hybrydowej przeciwko Ukrainie i krajom Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono założenie, że jedynie zmiana retoryki politycznej, a mianowicie uniknięcie populizmu w odniesieniu do relacji historycznych dwóch sąsiadujących ze sobą narodów, wraz ze wzmocnieniem odpowiedzialności korporacyjnej mediów krajowych w kwestiach polityki historycznej, jest w stanie zneutralizować wpływ radykalnych tendencji politycznych zarówno w obu krajach jak i na zewnątrz – zwłaszcza wpływ innych państw, które nie są zainteresowane uporaniem się przez Polskę i Ukrainę z tragicznymi wydarzeniami w historii obu krajów. Celem autorów artykułu nie jest badanie ani porównywanie stanowisk o charakterze czysto historycznym. Chodzi o narzędzia medialne i ich rolę w dyskursie polityki historycznej.
This article is devoted to the research of media space of several countries in the Western Balkans and the Baltics, where we can observe the emergence and effective use of dubious media, in order to promote aggressive narratives, identified as a destructive influence of the Russian Federation. It is considered as the threat to the national security of these states. The information tools of a destabilizing nature include diplomatic, intelligence, and energy tools. The media component of information influence has become the central object of research. It is stated that the destructive use of dubious national media, as well as their replenishment, takes place systematically and efficiently in those areas, where Russia's state interests are focused on the restoration of its domination. On this basis we can conclude that dubious media is used within Russia's hybrid aggression in relation to Ukraine, where it is seen as a mean of animating the externally initiated destabilizing political influences. However, Russia will be forced to spend more and more resources (financial, organizational and informational) on such operations, and their effectiveness will fall as local governments, society and citizens will learn how to recognize the threats, retransmitted by dubious media, public associations, populist politicians or radicals.
This article is devoted to the research of media space of several countries in the Western Balkans and the Baltics, where we can observe the emergence and effective use of dubious media, in order to promote aggressive narratives, identified as a destructive influence of the Russian Federation. It is considered as the threat to the national security of these states. The informa-tion tools of a destabilizing nature include diplomatic, intelligence, and energy tools. The me-dia component of information influence has become the central object of research. It is stated that the destructive use of dubious national media, as well as their replenishment, takes place systematically and efficiently in those areas, where Russia's state interests are focused on the restoration of its domination. On this basis we can conclude that dubious media is used within Russia's hybrid aggression in relation to Ukraine, where it is seen as a mean of animating the externally initiated destabilizing political influences. However, Russia will be forced to spend more and more resources (financial, organizational and informational) on such operations, and their effectiveness will fall as local governments, society and citizens will learn how to recognize the threats, retransmitted by dubious media, public associations, populist politicians or radicals. ; Artykuł stanowi podsumowanie badań przestrzeni medialnej wybranych państw bałkańskich oraz bałtyckich, gdzie zaobserwować można pojawienie się i efektywne wykorzystanie środków masowej informacji (podszywających się pod media lokalne/narodowe) dla wytworzenia agresywnej narracji, którą przypisać można destruktywnemu wpływowi Federacji Rosyjskiej. Takie działanie należy oceniać jako zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego tych państw. Wśród narzędzi informacyjnych o charakterze destabilizującym, które mają na celu wywołanie chaosu (lub już go wywołały) w życiu wewnętrznym krajów tych regionów wymienić można: środki dyplomatyczne, zwiadowcze oraz energetyczne. Badania autorów skoncentrowały się zaś przede wszystkim na mediach. Tworzenie, wykorzystanie oraz zasilanie owych "fałszywych" mediów odbywa się systematycznie i efektywnie tam, gdzie obecne są interesy rosyjskie, które nakierowane są na przywrócenie dominującej pozycji FR. Zakładając powyższe autorzy wyprowadzili tezę o wykorzystaniu fałszywych mediów w hybrydowej agresji Rosji na Ukrainę, gdzie są one postrzegane jako środki multiplikacji inicjowanych zewnętrznie czynników destabilizujących sytuację polityczną. Oznacza to jednak, że Federacja Rosyjska będzie musiała rezerwować środki finansowe na prowadzenie kolejnych takich operacji informacyjnych, co może być kłopotliwe do wykonania. Owe perturbacje finansowe powinny z kolei spowodować osłabienie efektywności takowych operacji, także dlatego, że poszczególne rządy, społeczeństwa i pojedynczy obywatele nauczą się rozpoznawać zagrożenia, jakie wywołują fałszywe media, organizacje pozarządowe czy radykalni lub populistyczni politycy.
