Suchergebnisse

Teoria ról w stosunkach międzynarodowych jest interdyscyplinarnym podejściem badawczym, łączącym w sobie kluczowe elementy politologii, psychologii i socjologii. W związku z tym pozwala na lepsze zrozumienie i dogłębną analizę zachowań państwa na arenie międzynarodowej. Zalety metodologiczne teorii ról wynikają z jej specyficznej struktury, która może stanowić łącznik pomiędzy kilkoma perspektywami naukowymi. W ramach niniejszego artykułu dokonano analizy polityki zagranicznej Republiki Turcji, prowadzonej w oparciu o wytyczne zawarte w koncepcji "strategicznej głębi". Zgodnie z jej założeniami aktywność dyplomatyczna i współpraca z sąsiednimi regionami miała zapewnić Turcji pozycję mocarstwa średniej wielkości oraz lidera muzułmańskiego kręgu kulturowego. Niniejszy tekst rozpoczyna się od zarysowania ram teoretycznych i metodologii. Następnie opisano XX-wieczne narracje geopolityczne w Turcji. W trzeciej części artykułu przedstawiono podstawowe założenia koncepcji "strategicznej głębi". Natomiast czwarta część zawiera przegląd działań tureckiej dyplomacji na Bałkanach, Kaukazie oraz Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej. Artykuł kończy podsumowanie rozważań oraz wnioski badawcze.

Role theory in international relations is an interdisciplinary approach that combines the key aspects of political science, psychology and sociology. Thus, it allows for a better understanding and an in-depth analysis of the state's behavior in global politics. The methodological advantages of role theory result from its specific structure, which provides a link between several scientific perspectives. In this article, the concept of "strategic depth" in foreign policy of the Republic of Turkey was analyzed. According to its assumptions, diplomatic activity and cooperation with neighboring regions would enable Turkey to gain a position of a medium-sized power and the leader of the Muslim civilization. This study begins with an outline of the theoretical framework and methodology. Next, the twentieth-century geopolitical narratives in Turkey were described. The third part of the article presents the basic assumptions of the concept of "strategic depth". In the fourth part, activities of Turkish diplomacy in the Balkans, the Caucasus, the Middle East and North Africa were described. ; Teoria ról w stosunkach międzynarodowych jest interdyscyplinarnym podejściembadawczym, łączącym w sobie kluczowe elementy politologii, psychologii i socjologii. W związku z tym pozwala na lepsze zrozumienie i dogłębną analizę zachowań państwa na arenie międzynarodowej. Zalety metodologiczne teorii ról wynikają z jej specyficznej struktury, która może stanowić łącznik pomiędzy kilkoma perspektywami naukowymi. W ramach niniejszego artykułu dokonano analizy polityki zagranicznej Republiki Turcji, prowadzonej w oparciu o wytycznezawarte w koncepcji "strategicznej głębi". Zgodnie z jej założeniami aktywność dyplomatyczna i współpraca z sąsiednimi regionami miała zapewnić Turcji pozycję mocarstwa średniej wielkości oraz lidera muzułmańskiego kręgu kulturowego. Niniejszy tekst rozpoczyna się od zarysowania ram teoretycznych i metodologii. Następnie opisano XX-wieczne narracje geopolityczne w Turcji. W trzeciej części artykułu przedstawiono podstawowe założenia koncepcji "strategicznej głębi". Natomiast czwarta część zawiera przegląd działań tureckiej dyplomacji na Bałkanach, Kaukazie oraz Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej. Artykuł kończy podsumowanie rozważań oraz wnioski badawcze.

Celem niniejszego artykułu jest ocena efektywności podejmowanych przez tureckie władze w XXI wieku działań, które miały skutkować wzmocnieniem wieloaspektowej współpracy z państwami bałkańskimi. Odkąd Partia Sprawiedliwości i Rozwoju przejęła rządy w 2002 roku, jednym z głównych zadań jej polityki zagranicznej była próba odzyskania wpływów na terenie dawnego Imperium Osmańskiego. Położenie geograficzne, dziedzictwo historyczne oraz bogactwo kulturowe Turcji stwarzały dogodne warunki do takiej ekspansji politycznej. W procesie promocji Republiki Turcji wśród sąsiednich państw zaangażowane są wyspecjalizowane instytucje i agencje (np. Turecka Agencja Współpracy i Koordynacji, Prezydencja dla Turków Za Granicą oraz Pokrewnych Społeczności, Instytut Yunusa Emre). Analiza wybranych działań wymienionych wyżej organizacji stanowi kluczowy element pracy.

This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan's anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey's attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.

The aim of this article is to assess the effectiveness of actions taken by Turkish authorities in the 21st century which have been intended to strengthen multi-faceted cooperation with the Balkan states. Since the Justice and Development Party came to power in Turkey in 2002, one of the main tasks of its foreign policy has been an attempt to regain influence in the area of former Ottoman Empire. Turkish geographical location, imperial past, and rich culture created favorable conditions for such political expansion. In order to promote Turkey among the neighboring countries special institutions and agencies are involved (e.g. Turkish Cooperation and Coordination Agency, Presidency for Turks Abroad and Related Communities, the Yunus Emre Institute). An analysis of selected activities of the above-mentioned organizations was a key part of this research. ; Celem niniejszego artykułu jest ocena efektywności podejmowanych przez tureckie władze w XXI wieku działań, które miały skutkować wzmocnieniem wieloaspektowej współpracy z państwami bałkańskimi. Odkąd Partia Sprawiedliwości i Rozwoju przejęła rządy w 2002 roku, jednym z głównych zadań jej polityki zagranicznej była próba odzyskania wpływów na terenie dawnego Imperium Osmańskiego. Położenie geograficzne, dziedzictwo historyczne oraz bogactwo kulturowe Turcji stwarzały dogodne warunki do takiej ekspansji politycznej. W procesie promocji Republiki Turcji wśród sąsiednich państw zaangażowane są wyspecjalizowane instytucje i agencje (np. Turecka Agencja Współpracy i Koordynacji, Prezydencja dla Turków Za Granicą oraz Pokrewnych Społeczności, Instytut Yunusa Emre). Analiza wybranych działań wymienionych wyżej organizacji stanowi kluczowy element pracy.

This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan's anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey's attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.

This paper aims to analyze the role of EU-Turkey relations in Turkish public debate since 2002, when the Justice and Development Party took power. The Republic of Turkey filed an application to accede to the European Economic Community (the predecessor of the European Union) in 1987; however, the accession negotiations proceeded extremely slowly until the entire process came to an impasse in 2018. Although currently Turkey and the European Union share many common problems (e.g. migration crisis, threat of terrorism, energy security), their cooperation is very limited and thus often ineffective. The author argues that recent developments in Turkey have been shaped by President Erdoğan's anti-Western rhetoric and are dominated by domestic factors (i.e. inward oriented). In order to present Turkey's attitudes towards the EU, the source analysis focused on identifying basic assumptions and objectives of Turkish foreign policy The analysis revealed that here are three possible scenarios for future partnership between Turkey and the EU: optimistic, pessimistic, and realistic.

Celem niniejszej pracy jest analiza i próba oceny tureckiej polityki zagranicznej pod kątem wyzwań współczesnej integracji regionalnej. W części pierwszej zostały przedstawione czynniki determinujące obecną pozycję Turcji w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku sprawującej rządy nieprzerwanie od 2002 roku Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Następnie prześledzono działania tureckich władz względem Bliskiego Wschodu i Kaukazu Południowego – dwóch kluczowych regionów, stanowiących alternatywę dla stopniowo pogarszających się relacji Republiki Turcji z Unią Europejską. Ostatnia część pracy stanowi próbę określenia tendencji, mających wpływ na proces kształtowania się przyszłej polityki integracyjnej Ankary w odniesieniu do najbliższych sąsiadów.

Celem niniejszej pracy jest analiza i próba oceny tureckiej polityki zagranicznej pod kątem wyzwań współczesnej integracji regionalnej. W części pierwszej zostały przedstawione czynniki determinujące obecną pozycję Turcji w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku sprawującej rządy nieprzerwanie od 2002 roku Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Następnie prześledzono działania tureckich władz względem Bliskiego Wschodu i Kaukazu Południowego – dwóch kluczowych regionów, stanowiących alternatywę dla stopniowo pogarszających się relacji Republiki Turcji z Unią Europejską. Ostatnia część pracy stanowi próbę określenia tendencji, mających wpływ na proces kształtowania się przyszłej polityki integracyjnej Ankary w odniesieniu do najbliższych sąsiadów.

The purpose of this paper is to analyze and to evaluate Turkish foreign policy in view of the challenges of contemporary regional integration. The first part presents the factors determining the current position of Turkey in the region, with particular regard to the the policy pursued by the Justice and Development Party, which has been in power since 2002. Next part focuses on the actions of the Turkish authorities towards the Middle East and the South Caucasus – two key regions, which are an alternative to the gradually deteriorating relations between the Republic of Turkey and the European Union. The final part of the paper is an attempt to identify trends that will influence Ankara's future integration policy in relation to its closest neighbors. ; Celem niniejszej pracy jest analiza i próba oceny tureckiej polityki zagranicznej pod kątem wyzwań współczesnej integracji regionalnej. W części pierwszej zostały przedstawione czynniki determinujące obecną pozycję Turcji w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku sprawującej rządy nieprzerwanie od 2002 roku Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Następnie prześledzono działania tureckich władz względem Bliskiego Wschodu i Kaukazu Południowego – dwóch kluczowych regionów, stanowiących alternatywę dla stopniowo pogarszających się relacji Republiki Turcji z Unią Europejską. Ostatnia część pracy stanowi próbę określenia tendencji, mających wpływ na proces kształtowania się przyszłej polityki integracyjnej Ankary w odniesieniu do najbliższych sąsiadów.

The scientific aim of this paper is to analyse and evaluate actions taken by Turkey's leading politicians with regard to the Western Balkan states (i.e. Albania, Bosnia and Herzegovina, Kosovo, Montenegro, North Macedonia and Serbia) during the COVID-19 pandemic. Since the Justice and Development Party came to power in 2002, Turkey has attempted to increase its international influence through diplomatic, economic and cultural measures. Western Balkans region, with which Turks have historical and ethnic ties, is one of the key areas in AKP's doctrine. Adopting image theory in international relations as the theoretical foundation, this research examines implementation of Turkish foreign policy in the Western Balkans in times of SARS-CoV-2 coronavirus pandemic. By employing available original Turkish sources (academic publications, public reports, press releases), the main objectives of Turkey's political strategy towards the region have been determined. Detailed analysis of official statements and speeches of Turkish policy-makers was also fundamental for this study. In this context, the values and symbols to which the AKP government refers in its activities in the Western Balkans have been identified. Based on content analysis, comparative analysis and political discourse analysis, this research seeks to explain the rationale of Turkish actions in recent months. As a conclusion, future prospects for Turkey's involvement in the Western Balkans have been presented and discussed.