Suchergebnisse

Introduction : the Dutch swing to the right -- Struggling with depoliticization -- The rise of the Dutch new right -- The neoliberal strand -- The neoconservative strand -- A complex backlash -- The double life of Ayaan Hirsi Ali -- The birth of an online counterculture -- Rebels without a cause -- Conclusion : both a revolt and an echo.

In the past 20 years, a wave of right-wing populist movements has swept over Europe, changing the face of European politics. The Netherlands has been one of the more iconic countries to partake in this shift. Known internationally as an emblem of progressivism and tolerance, the country soon became a frontrunner in the revival of nationalist and anti-immigrant sentiment. This is the first study to offer an extensive engagement with the ideas behind the Dutch swing to the right. The emergence of Dutch populism, this book shows, formed an integral part of a broader conservative tendency, identified as the Dutch New Right. In the US and the UK, the term New Right has been used to describe conservative backlash movements that arose in opposition to the progressive movements of the 1960s. The Dutch swing to the right, this book argues, formed a belated iteration of the New Right backlash that occurred overseas. This text will be essential reading for students and scholars in the fields of European Studies and Political Science, and Dutch politics and society more specifically.

After Trump and Brexit, a dominant narrative emerged that portrayed the rise of right-wing populism as a backlash to neoliberalism. While it is true that right-wing populism emerged during the heydays of neoliberal globalization in the 1980s and 1990s, the relationship between the two is more complex than often assumed. In a series of countries, right-wing populism emerged with, rather than against neoliberalism. The particular combination of "neoliberal populism," however, is still underexplored. Studying this political discourse can help us understand the role of neoliberal ideology in the rise of right-wing populism. As a contribution to this end, this article offers an in-depth analysis of the ideological evolution of the Dutch neoliberal populist Pim Fortuyn (1948–2002). It places the development of his ideas against the backdrop of the Dutch neoliberal turn and shows how his populist establishment critique emerged out of a neoliberal critique of the Dutch corporatist welfare state.

De observatie dat rond de eeuwwisseling sprake is van een breekpunt in de Nederlandse politieke cultuur wordt inmiddels tot de dooddoeners van het publieke debat gerekend. De bliksemsnelle opkomst en dramatische moord van Pim Fortuyn resulteerde in een verbluffende verkiezingsoverwinning van zijn partij, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), in wat algemeen bekend is komen te staan als de Fortuyn-revolte. Sindsdien zijn identiteit, immigratie en law and order de dominante thema's van het publieke debat. Het was het begin van de Nederlandse culture wars, een strijdterrein waar conservatieve voorstanders van een strenger immigratie- en integratiebeleid de degens kruisten met prudente progressieven. Dit proefschrift is een ideologiestudie van de Fortuyn-revolte. De vraag die centraal staat is hoe deze cultuuromslag begrepen kan worden in ideologische zin. Tot dusver hebben onderzoekers bovenal het populisme gebruikt als lens om de politieke transformatie in Nederland te duiden. Het is een focus die de nadruk legt op stijl, techniek en retoriek, maar weinig oog heeft voor ideeën. Niet de bovenkamer maar de onderbuik, niet ideeën maar de empirische werkelijkheid van de 'man op straat' werd gezien als doorslaggevende factor, verder versterkt door de nieuwe macht van de media en het persoonlijke charisma van de populistische leider. Dit proefschrift gaat tegen de stroom in en richt zich op intellectuele bronnen van de Fortuyn-revolte. Daarbij wordt een ruimer conceptueel vangnet gehanteerd dan wat gebruikelijk is in bestaande studies. Politieke leiders zoals Frits Bolkestein, Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders, zo luidt de stelling, zijn enkel de meest zichtbare exponenten van een breder conservatieve stroming, aangeduid als Nieuw Rechts. De term 'Nieuw Rechts' kwam in omloop in de VS en het VK om de conservatieve bewegingen aan te duiden die tegelijkertijd opkwamen met Nieuw Links in de jaren zestig en zeventig. De politiek van Thatcher en Reagan wordt wel gezien als het hoogtepunt van Nieuw Rechts. De centrale these van deze studie is dat de draai naar rechts in de Nederlandse politiek langs soortgelijke lijnen te begrijpen is, als een verlate pendant van de conservatieve backlash die zich in de Anglo-Amerikaanse context al eerder ontspon.