Szpitale publiczne stanowią jedno z najważniejszych ogniw systemu ochrony zdrowia w Polsce, a ich działalność jest narażona na szereg zagrożeń i niebezpieczeństw, wynikających z dysponowania mieniem i specyfiki ich działalności. Realizacja ryzyka szkody losowej może stanowić zagrożenie zarówno dla samego szpitala, jak również dla personelu, leczonych pacjentów oraz ogółu społeczeństwa. Konieczność wygenerowania własnych środków finansowych na zniwelowanie skutków szkody losowej w perspektywie działalności szpitali publicznych może okazać się bardzo trudne. Celem głównym artykułu jest ustalenie, jakiego rodzaju ubezpieczeniami gospodarczymi są zainteresowane szpitale publiczne. Celami dodatkowymi są: określenie, czy szpitale podczas dokonywania zakupu usługi ubezpieczenia korzystają ze wsparcia firm brokerskich, na jaki okres zawierają umowy ubezpieczenia oraz jakimi kryteriami posługują się przy wyborze zakładu ubezpieczeń. Osiągnięcie postawionych celów pozwoli przybliżyć specyfikę nabywania usługi ubezpieczenia przez szpitale publiczne. Źródło danych stanowiły przeprowadzone przez szpitale publiczne w latach 2016–2021 postępowania o udzielenie zamówień publicznych na usługę ubezpieczenia w trybie przetargu nieograniczonego. Do opracowania danych wykorzystano metody statystyki opisowej.
A worker is someone who does specific work for another person and is paid for it. In 2014, the employment rate in the EU member states was 64.9%. This means that a large percentage of people are exposed to the so‑called social risks, such as death, old age, accidents (including at work) or sickness (including occupational diseases). These risks are not only a concern for workers, who might lose their ability to work, partially or completely, but also affect other household members, such as spouses, children or parents, who might lose their breadwinner. There is no common mechanism in the EU member states to protect workers from any of those risks materialising. The purpose of this article is to identify the funding sources of social security coverage for workers, the kinds of risks covered, and the benefits offered. To do that, a comparison was drawn of various social security schemes in selected EU member states, based on the available literature and materials. The comparison shows that there is no common mechanism in the EU member states to protect workers should any of the social risks materialise, and that social security contributions are a common source of funding benefit payments.
Niniejszy artykuł szeroko omawia problematykę współpłacenia w polskim systemie ochrony zdrowia w zakresie porady lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarza specjalisty. Zaprezentowane zostały możliwości uzyskania i poziom korzystania z porad lekarskich. Ponadto przedstawiono propozycje objęcia tychże świadczeń współpłaceniem oraz rozwiązania zastosowane w krajach Unii Europejskiej.Celem pracy było przedstawienie poziomu i uwarunkowań akceptacji społecznej w zakresie współpłacenia za porady lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarza specjalisty na podstawie badań opinii społecznej i badań własnych.
Celem artykułu jest charakterystyka metody analizy konstytucji znaczenia w odniesieniu do badania problematyki motywacji do twórczości artystycznej. Metoda ta mieści się w nurcie badań fenomenologicznych i nawiązuje do głównych tez Edmunda Husserla (1974). W tekście dokonujemy krótkiego przeglądu głównych koncepcji motywacji do twórczości, by następnie pokazać, jak prezentowana metoda może zostać w ich kontekście zastosowana. Artykuł przedstawia również rezultaty naszych badań, których celem jest naświetlenie struktury systemu motywacyjno-afektywnego artystów z naciskiem na wskazanie stymulatorów i inhibitorów aktywności twórczej.
The EU approved the first biosimilar drug in 2006. By 2017, the EU had authorized the highest number of biosimilars worldwide, acquiring considerable experience in their use and safety. In May 2019, the European Medicines Agency (EMA) search engine showed 54 authorized biosimilars. Biosimilars reduce public expenditure; however, the discussion about their potential disadvantages is still ongoing. Each country adopts different regulations on the interchangeability, switching, and substitution of a reference medicine by its biosimilar, since the EMA does not regulate this issue. Additionally, each nation has a unique reimbursement system, which results in significant differences in patients' access to biosimilars. The importance of securing a higher availability of these cheaper versions of biological drugs is well-recognized. The better the access to these biosimilars is, the lower the overall drug expenditure and need for rationing would be, and therefore the better treatment results. The aim of this paper is to compare selected aspects of reimbursement and access to the EMA authorized biosimilar medicines in two countries – France and Poland. The stated drug policy goal of both countries is to significantly improve biosimilar implementation in the coming years. The research is based on an analysis of four main sources: the EMA biosimilars database, the Polish reimbursement list published by the Polish Ministry of Health, and two French reimbursement databases published by the French Ministry of Health. An additional literature review was conducted. The expected results concentrate on differences in the number of reimbursed biosimilars, the average time between EMA authorization and country reimbursement decision date, and the availability of biosimilars registered outside of the centralized (EMA) procedure. These findings could identify areas of improvement and help with discussions on how to optimize the reach of biosimilars, as well as improve French-Polish collaboration on this matter. ; Pierwszy lek biopodobny został zarejestrowany już w 2006 r. Od tego czasu, EMA zdobyła znaczne doświadczenie w ich wykorzystaniu oraz tworzeniu odpowiednich standardów bezpieczeństwa. W maju 2019 r., wyszukiwarka znajdująca się na oficjalnej stronie EMA, pokazała 54 unikatowe leki biopodobne zarejestrowane przez tę instytucję. Substancje biopodobne efektywnie zmniejszają wydatki publiczne, jednak dyskusja na temat ich potencjalnych wad wciąż trwa. Ponieważ EMA nie reguluje tego zagadnienia, każdy kraj w Europie może przyjmować inne przepisy dotyczące zastępowalności, zamiany i zamienności leku referencyjnego przez odpowiadający mu biosymilar. Ponadto każdy kraj ma unikalny system refundacji, który powoduje znaczne różnice w dostępie pacjentów do leków biopodobnych. Potrzeba i korzyści związane ze zwiększeniem dostępności biosymilarów są dobrze rozpoznane przez decydentów i promowane przez wiele europejskich państw. Im lepszy dostęp do tych leków, tym niższe całkowite wydatki na leki i mniejsza potrzeba ich reglamentacji, a zatem lepsze wyniki leczenia. Celem niniejszej publikacji jest porównanie wybranych aspektów refundacji i dostępu leków biopodobnych zatwierdzonych przez EMA w dwóch krajach – Francji i Polsce. W obu omawianych krajach, decydenci postawili sobie jako cel zintensyfikowanie wykorzystania biosymilarów w kolejnych latach. Francja została wybrana jako komparator do polskich standardów jako przykład bogatszego i bardziej rozwiniętego kraju europejskiego. Przeprowadzone badania opierały się na analizie czterech głównych źródeł: bazy danych EMA, polskiej listy refundacyjnej opublikowanej przez polskie Ministerstwo Zdrowia oraz dwóch francuskich baz danych refundacyjnych opublikowanych przez francuskie Ministerstwo Zdrowia. Dodatkowo przeprowadzono przegląd literatury. Otrzymane wyniki koncentrują się na różnicach w liczbie refundowanych leków biopodobnych, średnim czasie między rejestracją EMA a datą rozpoczęcia refundacji oraz dostępności leków biopodobnych zarejestrowanych poza procedurą scentralizowaną (EMA). Wyniki mogą pomóc w identyfikacji potencjalnych obszarów do poprawy, a także wesprzeć dyskusję na temat optymalizacji dostępu do leków biopodobnych. Jest to również dodatkowy krok w stronę francusko-polskiej współpracy w zakresie biosymilarów.
The EU approved the first biosimilar drug in 2006. By 2017, the EU had authorized the highest number of biosimilars worldwide, acquiring considerable experience in their use and safety. In May 2019, the European Medicines Agency (EMA) search engine showed 54 authorized biosimilars. Biosimilars reduce public expenditure; however, the discussion about their potential disadvantages is still ongoing. Each country adopts different regulations on the interchangeability, switching, and substitution of a reference medicine by its biosimilar, since the EMA does not regulate this issue. Additionally, each nation has a unique reimbursement system, which results in significant differences in patients' access to biosimilars. The importance of securing a higher availability of these cheaper versions of biological drugs is well-recognized. The better the access to these biosimilars is, the lower the overall drug expenditure and need for rationing would be, and therefore the better treatment results. The aim of this paper is to compare selected aspects of reimbursement and access to the EMA authorized biosimilar medicines in two countries - France and Poland. The stated drug policy goal of both countries is to significantly improve biosimilar implementation in the coming years. The research is based on an analysis of four main sources: the EMA biosimilars database, the Polish reimbursement list published by the Polish Ministry of Health, and two French reimbursement databases published by the French Ministry of Health. An additional literature review was conducted. The expected results concentrate on differences in the number of reimbursed biosimilars, the average time between EMA authorization and country reimbursement decision date, and the availability of biosimilars registered outside of the centralized (EMA) procedure. These findings could identify areas of improvement and help with discussions on how to optimize the reach of biosimilars, as well as improve French-Polish collaboration on this matter.
The EU approved the first biosimilar drug in 2006. By 2017, the EU had authorized the highest number of biosimilars worldwide, acquiring considerable experience in their use and safety. In May 2019, the European Medicines Agency (EMA) search engine showed 54 authorized biosimilars. Biosimilars reduce public expenditure; however, the discussion about their potential disadvantages is still ongoing. Each country adopts different regulations on the interchangeability, switching, and substitution of a reference medicine by its biosimilar, since the EMA does not regulate this issue. Additionally, each nation has a unique reimbursement system, which results in significant differences in patients' access to biosimilars. The importance of securing a higher availability of these cheaper versions of biological drugs is well-recognized. The better the access to these biosimilars is, the lower the overall drug expenditure and need for rationing would be, and therefore the better treatment results. The aim of this paper is to compare selected aspects of reimbursement and access to the EMA authorized biosimilar medicines in two countries – France and Poland. The stated drug policy goal of both countries is to significantly improve biosimilar implementation in the coming years. The research is based on an analysis of four main sources: the EMA biosimilars database, the Polish reimbursement list published by the Polish Ministry of Health, and two French reimbursement databases published by the French Ministry of Health. An additional literature review was conducted. The expected results concentrate on differences in the number of reimbursed biosimilars, the average time between EMA authorization and country reimbursement decision date, and the availability of biosimilars registered outside of the centralized (EMA) procedure. These findings could identify areas of improvement and help with discussions on how to optimize the reach of biosimilars, as well as improve French-Polish collaboration on this matter. ; Pierwszy lek biopodobny został zarejestrowany już w 2006 r. Od tego czasu, EMA zdobyła znaczne doświadczenie w ich wykorzystaniu oraz tworzeniu odpowiednich standardów bezpieczeństwa. W maju 2019 r., wyszukiwarka znajdująca się na oficjalnej stronie EMA, pokazała 54 unikatowe leki biopodobne zarejestrowane przez tę instytucję. Substancje biopodobne efektywnie zmniejszają wydatki publiczne, jednak dyskusja na temat ich potencjalnych wad wciąż trwa. Ponieważ EMA nie reguluje tego zagadnienia, każdy kraj w Europie może przyjmować inne przepisy dotyczące zastępowalności, zamiany i zamienności leku referencyjnego przez odpowiadający mu biosymilar. Ponadto każdy kraj ma unikalny system refundacji, który powoduje znaczne różnice w dostępie pacjentów do leków biopodobnych. Potrzeba i korzyści związane ze zwiększeniem dostępności biosymilarów są dobrze rozpoznane przez decydentów i promowane przez wiele europejskich państw. Im lepszy dostęp do tych leków, tym niższe całkowite wydatki na leki i mniejsza potrzeba ich reglamentacji, a zatem lepsze wyniki leczenia. Celem niniejszej publikacji jest porównanie wybranych aspektów refundacji i dostępu leków biopodobnych zatwierdzonych przez EMA w dwóch krajach – Francji i Polsce. W obu omawianych krajach, decydenci postawili sobie jako cel zintensyfikowanie wykorzystania biosymilarów w kolejnych latach. Francja została wybrana jako komparator do polskich standardów jako przykład bogatszego i bardziej rozwiniętego kraju europejskiego. Przeprowadzone badania opierały się na analizie czterech głównych źródeł: bazy danych EMA, polskiej listy refundacyjnej opublikowanej przez polskie Ministerstwo Zdrowia oraz dwóch francuskich baz danych refundacyjnych opublikowanych przez francuskie Ministerstwo Zdrowia. Dodatkowo przeprowadzono przegląd literatury. Otrzymane wyniki koncentrują się na różnicach w liczbie refundowanych leków biopodobnych, średnim czasie między rejestracją EMA a datą rozpoczęcia refundacji oraz dostępności leków biopodobnych zarejestrowanych poza procedurą scentralizowaną (EMA). Wyniki mogą pomóc w identyfikacji potencjalnych obszarów do poprawy, a także wesprzeć dyskusję na temat optymalizacji dostępu do leków biopodobnych. Jest to również dodatkowy krok w stronę francusko-polskiej współpracy w zakresie biosymilarów.
