Suchergebnisse

Theoretical approaches towards cultures of political violence -- Post-2008 cultures of political violence in the Eurozone -- Towards the explanations of the sources of cultures of political violence -- Looking for the immediate aftermaths of cultures of political violence -- Conclusions and discussion on the limitations of the research

After the multidimensional financial crisis of 2008, the member states of the Eurozone imposed a set of economic policies to save their economies. Socially unpopular cuts contributed to the occurrence of violent movements that both opposed austerity policies and created animosity towards the politicians who implemented them. Combining qualitative and quantitative comparative analyses from anti-austerity movements in 14 Eurozone states from 2007 to 2015, Joanna Rak develops an original typology of patterns of a culture of political violence to explain why some anti-austerity movements turned to violence and others did not, despite having shared goals and political values. She uncovers the very nature of the differences and similarities between cultures of political violence, identifies their sources, and determines their differing results. Simultaneously, she opens a discussion on the exploratory and explanatory utility of the category of a culture of political violence in the Social Sciences. Theorizing Cultures of Political Violence in Times of Austerity casts new light on the scholarly debate on cultures of political violence and anti-austerity violent behavior, making it a compelling read for scholars of political sociology, political behavior, comparative politics, European politics, and sociology.

After the multidimensional financial crisis of 2008, the member states of the Eurozone imposed a set of economic policies to save their economies. Socially unpopular cuts contributed to the occurrence of violent movements that both opposed austerity policies and created animosity towards the politicians who implemented them. Combining qualitative and quantitative comparative analyses from anti-austerity movements in 14 Eurozone states from 2007 to 2015, Joanna Rak develops an original typology of patterns of a culture of political violence to explain why some anti-austerity movements turned to violence and others did not, despite having shared goals and political values. She uncovers the very nature of the differences and similarities between cultures of political violence, identifies their sources, and determines their differing results. Simultaneously, she opens a discussion on the exploratory and explanatory utility of the category of a culture of political violence in the Social Sciences. Theorizing Cultures of Political Violence in Times of Austerity casts new light on the scholarly debate on cultures of political violence and anti-austerity violent behavior, making it a compelling read for scholars of political sociology, political behavior, comparative politics, European politics, and sociology.

The current literature on democratic legitimacy is vital to addressing why assaults on democracy are effective. The theoretical frameworks of the construction of legitimacy by international organizations (IOs) help us comprehend how and why IOs seek support and when the results of these quests effectively curb democratic backsliding in their member states. Furthermore, the explanatory models of domestic democratic legitimacy allow us to understand how anti-democratic actors claim the right to rule and what makes their claims successful. They also explain what makes militant democracies fail. The theories differentiate between socially attributed legitimacy and the acquisition of social legitimacy through claims to the right to rule. Their conceptualizations differ depending on the audiences, claimants, and consequences of legitimacy.

Abstract
Emotion management in relation to police legitimacy during the pandemic in Poland offers an illustrative case study of backfire mechanisms in times of the erosion of the rule of law. Grounded in social constructionism, the study uses qualitative frame analysis to determine: what emotion management strategies embedded in discursive frames were used by the police and the state to build and rebuild police legitimacy during the pandemic? Why did they backfire? Masking, a strategy negative in valence, backfired. Ignoring emotions experienced by officers in frames constructed to gain legitimacy widened the rift between police and ordinary people. For the latter, it was equivalent to losing another public institution to the ruling state. If masking is the only strategy in use, law enforcement will likely be perceived negatively, and citizens will resist, impairing the ability of the police to perform its duties.

Why did the registration of the Gals for Gals name as a trademark and the publication of the Constitutional Tribunal's ruling stop the largest protest movements for women's rights in democratic Poland despite unaccomplished goals? What was the source of the 2018 and 2021 demobilization acts and subsequent waves of non-mobilization? Drawing on the theory of moral injury and narrative research methodology, this article aims to account for the determinants of the Gals for Gals' and the All-Poland Women's Strike's demobilization and the lack of mobilization. The main argument is that during the fight for women's rights, a part of Polish society involved in civic activity experienced two severe traumas. Each of the two waves of mobilization ended in a moral injury development. In both cases, a moral injury involved the loss of trust in self and others. Moreover, in both cases, the moral injuries were so severe that they turned out long-lasting. At the stage of the cognitive dissonance, there were no attempts to resolve it. In other words, activists did nothing to prevent cognitive dissonance from turning into a moral injury. In the first case, it may indicate the organizational and emotional immaturity of activists. In turn, the second case may indicate the weakening of civil society, building Poland's political culture of withdrawal and submission.

Drawing upon the methods of qualitative source analysis and process tracing, the study addresses the following research questions: How was the national legislation of consolidated democracies positioned to neo-militant democracy measures during the recovery from the great financial crisis (2007–2009)? To what extent was democracy prone to authoritarian abuse depending on a neo-militant democracy rule implementation? It advances arguments to reject Carlo Invernizzi Accetti's and Ian Zuckerman's hypothesis that if the freedom of political actors is restricted through militant democracy measures, democracy becomes more prone to authoritarian abuse in the long run. In the founding states of the EU, neo-militant democracy measures functioned in the legal structures long before the outbreak of the great financial crisis, during the crisis (2007–2009), and in the period of recovery. The states restricted democratic freedoms of speech, the press, association, and assembly. Belgium, Luxembourg, and Germany also limited organization in political parties. Moreover, during the recovery from the crisis, that is, a period of particular vulnerability of democracy to authoritarian abuse, the lists of relevant precautions were extended in France, Italy, and Germany. In these states, strengthening neo-militant democracy measures was neither a factor undermining democracy nor making it prone to drift towards a hybrid or authoritarian regime.

Straipsnyje, remiantis karingosios demokratijos teorija ir kokybine šaltinių analize, siekiama išsiaiškinti, koks Vyšegrado šalyse (Vengrija, Čekija, Slovakija, Lenkija) buvo nacionalinės teisės ir neokaringosios demokratijos santykis ir kaip jis paveikė šių politinių tautų suverenumą 2008–2019 metais. Svarbu suprasti, kokių apsaugos priemonių buvo imtasi ir kuriomis iš jų buvo siekiama apsaugoti demokratines socialines struktūras Višegrado šalyse. Tyrimo rezultatai atskleidė, kad kiekvienos iš Višegrado šalių nacionalinėje teisėje tiriamuoju laikotarpiu buvo numatytos neokaringosios ir pusiau karingosios demokratijos priemonės. Neokaringosios priemonės jau buvo nebeaktualios, nes buvo nukreiptos į apsaugą nuo idėjų ir politinių grupių, kurios tiek Vyšegrado šalyse, tiek visoje Europoje nebuvo plačiai remiamos. Tiriamuoju laikotarpiu veikiantys reglamentai Vyšegrado šalyse nepadėjo jų politinėms tautoms apsisaugoti nuo antidemokratiškų jėgų įsigalėjimo, nepadėjo veiksmingai neutralizuoti naujų populistinių grupių ir hibridinės intervencijos. Pusiau karingųjų priemonių taikymas formuojant politinę tautą buvo paliktas savieigai, ir tai pakenkė Višegrado šalių suverenumui. Viena vertus, antidemokratiškai veikiantys subjektai buvo laikomi demokratijos priešais. Kita vertus, taikant veikiančius reglamentus, iš politinės sferos buvo pašalintos demokratinės jėgos. Kitaip tariant, kiekvienas, kurio pažiūros ir veiksmai nesutapo su valdančiųjų partijų politine darbotvarke arba aiškiai prieštaravo jų interesams, galėjo tapti demokratijos priešu.

Abstract. This research aims to give insight into the processes of public interaction between the police and antigovernment protesters during the Coronavirus Crisis in Poland by evaluating crowd control mechanisms. It addresses the research question: where does the model of anti-government protest policing developed by the Polish Police during the Covid-19 pandemic lie on a continuum of antinomic ideal types of escalated force and negotiated management? The research is embedded in studies on protest policing and draws on an intertextual qualitative analysis of police statements and media news. It shows that the policing of protests was closer to escalated force. However, a hybrid model was involved that combined elements of coercion and negotiation. In terms of protecting the right to freedom of peaceful assembly and police tolerance for community disruption, this particular form of policing is close to escalated force. Still, the communication between the police and the assembly participants, the extent and manner of the arrests closely mirrored both models. One dimension, the extent and nature of the force used, indicated negotiated management. Keywords: protest policing, contention, contentious politics, de-democratisation, Coronavirus Crisis, Poland

Głównymi celami tego artykułu są identyfikacja mitów ról politycznych, które zostały wykorzystane przez Komitet Obrony Demokracji (KOD) do stworzenia językowego obrazu jego powstania, a także wyjaśnienie znaczenia konfiguracji tych struktur semantycznych dla autokreacji ról politycznych, które okazały się efektywnym bodźcem dla oddolnej mobilizacji przeciwników Prawa i Sprawiedliwości. Zostaną one zrealizowane przy wykorzystaniu analizy źródeł, jakościowej relacyjnej analizy zawartości i typologii mitów. Z kolei cel poboczny artykułu stanowi weryfikacja użyteczności analitycznej narzędzia teoretycznego w postaci typologii mitów, których przedmiotem są role polityczne. Testowi poddano siatkę kategorii teoretycznych obejmującą cztery pary typów idealnych mitów: antropolatryzującego i diabolizującego, teofanijnego i demonizującego, boskiego i diabelskiego mesistesu oraz katechonu i antychrysta. Wykorzystanie tych kategorii teoretycznych do zidentyfikowania i rozróżnienia dyskursywnych kreacji oraz autokreacji ruchu społecznego pokazało, że dzielą one pole semantyczne mitu roli politycznej w taki sposób, że jego typy idealne są rozłączne i umożliwiają rozpoznanie podstawowych konstruktów semantycznych ról politycznych. Uwidoczniło również, że KOD zaniechał skrajnie pozytywnego i negatywnego wartościowania siebie i swoich oponentów politycznych. Do dyskursywnej autolegitymizacji w systemie politycznym wykorzystał mity teofanijny, boskiego mesistesu i katechonu. Do delegitymizacji rządzących podmiotów politycznych zastosował mity demonizujący i antychrysta. Obraz powstania ruchu był wyrazem poczucia konieczności powstania i działania dobrego katechonu, który powstrzyma antychrysta przed zniszczeniem systemu demokratycznego w Polsce i przyczyni się do ochrony i zachowania jego konstytutywnych wartości.

The article aims to identify the myths of political roles that were used by the Committee for the Defence of Democracy (CDD) to create the language image of its creation and to explain the importance of these semantic structures' configuration for the self-creation of political roles, which proved to be an effective incentive for the grassroots mobilization of the opponents of the Law and Justice party. They will be performed with the source analysis, qualitative relational content analysis, and a typology of myths. The secondary objective of the article is to verify the analytical usefulness of the theoretical tool in the form of a typology of myths created by the criterion of political roles. The research examines the theoretical framework that consists of four pairs of ideal types of myths: anthropolatrizing and diabolizing, theophanic and demonizing, divine and devilish mesistes, katechon and antichrist. The use of these theoretical categories to identify and distinguish the discursive creations and self-creations of the social movement has shown that they divide the semantic field of the political role myth in such a way that its ideal types are separable and allow us to recognize the basic semantic constructs of political roles. It has also revealed that the CDD did not use the extreme positive and negative valuation of itself and its political opponents. The movement used theophanic, divine mesistes, and katechon myths to self-legitimize discursively in the political system. It employed demonizing and antichrist myths to delegitimize the ruling political subjects. The image of the movement's creation was the expression of the sense of necessity for the emergence and activities of a good katechon which would stop the antichrist from destroying the democratic system in Poland and contribute to the protection and preservation of its constitutive values. ; Głównymi celami tego artykułu są identyfikacja mitów ról politycznych, które zostały wykorzystane przez Komitet Obrony Demokracji (KOD) do stworzenia językowego obrazu jego powstania, a także wyjaśnienie znaczenia konfiguracji tych struktur semantycznych dla autokreacji ról politycznych, które okazały się efektywnym bodźcem dla oddolnej mobilizacji przeciwników Prawa i Sprawiedliwości. Zostaną one zrealizowane przy wykorzystaniu analizy źródeł, jakościowej relacyjnej analizy zawartości i typologii mitów. Z kolei cel poboczny artykułu stanowi weryfikacja użyteczności analitycznej narzędzia teoretycznego w postaci typologii mitów, których przedmiotem są role polityczne. Testowi poddano siatkę kategorii teoretycznych obejmującą cztery pary typów idealnych mitów: antropolatryzującego i diabolizującego, teofanijnego i demonizującego, boskiego i diabelskiego mesistesu oraz katechonu i antychrysta. Wykorzystanie tych kategorii teoretycznych do zidentyfikowania i rozróżnienia dyskursywnych kreacji oraz autokreacji ruchu społecznego pokazało, że dzielą one pole semantyczne mitu roli politycznej w taki sposób, że jego typy idealne są rozłączne i umożliwiają rozpoznanie podstawowych konstruktów semantycznych ról politycznych. Uwidoczniło również, że KOD zaniechał skrajnie pozytywnego i negatywnego wartościowania siebie i swoich oponentów politycznych. Do dyskursywnej autolegitymizacji w systemie politycznym wykorzystał mity teofanijny, boskiego mesistesu i katechonu. Do delegitymizacji rządzących podmiotów politycznych zastosował mity demonizujący i antychrysta. Obraz powstania ruchu był wyrazem poczucia konieczności powstania i działania dobrego katechonu, który powstrzyma antychrysta przed zniszczeniem systemu demokratycznego w Polsce i przyczyni się do ochrony i zachowania jego konstytutywnych wartości.