Suchergebnisse

Artykuł rekonstruuje historię autonomicznych ruchów społecznych w powojennej historii Włoch, których aktywność przypadała w dużym stopniu na okres tzw. "lat ołowiu". Po kolei omawiane jest powstanie operaizmu orach autonomicznego ruchu robotniczego, następnie ruchu studenckiego, operaistycznego feminizmu oraz w końcu radykalnych ruchów autonomicznych lat 70. Historia ta rekonstruowana jest z perspektywy współczesnej włoskiej filozofii politycznej, która w dużym stopniu wykształciła się na koncepcjach wypracowanych wcześniej przez autonomiczne ruchy oraz na ich doświadczeniach. Perspektywa ta, która podmiotowe praktyki oporu traktuje jako punkt wyjścia dla teoretycznych analiz, umożliwia spojrzenie na historię reakcji na autonomiczne ruchy społeczne oraz ich brutalnego stłumienia jako na źródło neoliberalnej kontrrewolucji lat 80. i 90.

W 1846 roku w redagowanym przez Mojżesza Hessa czasopiśmie Gesellschaftsspiegel Karol Marks opublikował tekst Peuchet: o samobójstwie. Był to przekład wybranych przez Marksa fragmentów z pamiętników Jacques'a Peucheta, byłego opiekuna archiwów prefektury policji w Paryżu. Fragmenty te zawierały opisy czterech przypadków samobójstw wraz z uwagami Peucheta na temat społecznych przyczyn samobójstwa. Marks wprowadził do przekładu istotne zmiany w porównaniu z oryginałem oraz dodał do niego swój wstęp. Niniejszy artykuł pokrótce omawia kontekst powstania, strukturę i treść tekstu Marksa oraz umieszcza go na tle innych jego pism z tego okresu, zwłaszcza tych poruszających problem pozycji kobiet w społeczeństwie burżuazyjnym.

Negativity and bios politikos. The translation of the political in the contemporary Italian political philosophy The article is concentrated around the thesis claiming that the political, understood as a domain independent from the others factors (such as social, economic, biopolitical, etc.) determining life, requires some kind of a negative mediation. Nevertheless, the most important philosophers for the paper try to go rather beyond the modern (Hegelian) limitation of the negativity. In the first part, the thesis is tested against the theorists connected with the Lacanian Left, so the philosophical proposition of E. Laclau and Ch. Mouffe (the "antagonism" and the "constitutive lack") is discussed as well as J. Rancière's concept of the "disagreement". However, the main attention is attracted first and foremost to the contemporary Italian philosophy starting with the debate between M. Cacciari and A. Negri in the 60s. Then the role of the negative within the thought of R. Esposito is analyzed in close relation to his concept of the community (and the forces immunized us from it), whereas in the case of the philosophical projects of P. Virno and G. Agamben, it is rather the language (its dispositive) that introduces the negative into the human life. Finally the negativity seems to constitute a particular kind of human life's potentiality.

Celem tego artykułu jest przedstawienie takiej interpretacji Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii, która ukaże jej znaczenie dla badań w obszarze ekonomii politycznej. Jedynym sposobem na powiązanie dyskursów teologii ekonomicznej i ekonomii politycznej jest pokazanie, że teologia ekonomiczna nie zajmuje się kwestiami przynależnymi do sfery ekonomii, lecz podejmuje dużo bardziej ogólny problem – problem ludzkiej praktyki. Postaram się udowodnić, że stawką Agambenowskiej filozofii jest krytyka teologicznych, a więc metafizycznych, założeń koncepcji ludzkiej praktyki, którą to krytykę można przeprowadzić za pomocą teologicznej genealogii, w szczególności trynitarnej ekonomii. Artykuł skupia się na pojęciu liturgii i jego roli w Agambenowskich badaniach genealogicznych jako teologicznym paradygmacie kapitalistycznego zarządzania ludzkim życiem (czyli praktyką) i kończy się rozważaniami nad możliwą aplikacją Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii do marksistowskiej krytyki ekonomii politycznej, przede wszystkim do krytyki podziału na pracę produkcyjną i nieprodukcyjną. ; The aim of this paper is to provide an interpretation of Agamben's theological genealogy of economy that will show its significance for investigations in the field of political economy. The only way to connect the discourses of economic theology and political economy is to show that the former is not concerned with questions proper to the sphere of economics, but rather deals with a more general problem – the problem of human praxis. I will show that what is at stake in Agamben's endeavors is a critique of theological, that is metaphysical, presuppositions about the concept of human praxis, a critique which can only be carried out on the basis of a theological genealogy, in particular of the Trinitarian oikonomia. The text will focus on the notion of liturgy in Agamben's genealogical investigations as a theological paradigm for the capitalist management of human life (i.e. praxis) and will close with some initial remarks on the possible application of Agamben's theological genealogy of economy to a Marxist critique of political economy, especially to a critique of the distinction between productive and unproductive labor.

W swojej recenzji książki Roberta Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak stara się zrekonstruować i poddać ewaluacji podjętą przez Esposito probe reinterpretacji dziedzictwa zachodniej teologii politycznej przez wprowadzenie koncepcji "maszyny teologii politycznej". Skupia się przede wszystkim na użytku, jaki Esposito robi z pojęcia osoby w swojej rekonstrukcji wspólnej matrycy teologii politycznej i ekonomicznej. Pod koniec recenzji proponuje rozszerzyć obecne w książce Esposita odwołanie do filozoficznej tradycji bezosobowego myślenia w celu szukania w tej tradycji nie tylko innego paradygmatu wspólnoty, ale także innego paradygmatu podmiotu produkcji. ; In his review of the book by Roberto Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak tries to reconstruct and evaluate Esposito's attempt to reinterpretate the legacy of Western political theology by introducing the concept of the "machine of political theology". He focuses first of all on the use Esposito makes of the notion of person in reconstructing the common matrix of both political and economic theology. In the end the author proposes to expand Esposito's reference to the philosophical tradition of impersonal thought in order to search in philosophy not only a different paradigm of community, but also a different paradigm of the subject of production.