The article aims to describe the changes that have taken place in access to higher education over the years. The author began her reflections from ancient times, when higher education was initiated, and ends in modern times, characterized by mass education at a higher level. The article points out that the university and higher education system has undergone many transformations over the centuries, and elite studies have evolved into egalitarian ones. The phenomenon of parentocracy, which is more and more common in the current conditions of general education in higher schools, is also discussed. ; The article aims to describe the changes that have taken place in access to higher education over the years. The author began her reflections from ancient times, when higher education was initiated, and ends in modern times, characterized by mass education at a higher level. The article points out that the university and higher education system has undergone many transformations over the centuries, and elite studies have evolved into egalitarian ones. The phenomenon of parentocracy, which is more and more common in the current conditions of general education in higher schools, is also discussed.
The aim of the article is to reconstruct the theory of meritocracy, according to which each individual has an equal opportunities, regardless of gender, race, and origin, to achieve social and professional success. The author has also attempted to answer the question whether in the current social reality, in which we deal with overeducation and academic diploma inflation, the meritocratic belief about the exclusive influence of individual talents and merits on social and professional success finds its confirmation in social practice. The genesis, essence and directions of criticism of the concept of meritocracy are presented. The article points out that the ideology of meritocracy, despite its egalitarian assumptions, which undoubtedly contributed to the democratization of education, especially at the higher level, confirms social inequalities. ; The aim of the article is to reconstruct the theory of meritocracy, according to which each individual has an equal opportunities, regardless of gender, race, and origin, to achieve social and professional success. The author has also attempted to answer the question whether in the current social reality, in which we deal with overeducation and academic diploma inflation, the meritocratic belief about the exclusive influence of individual talents and merits on social and professional success finds its confirmation in social practice. The genesis, essence and directions of criticism of the concept of meritocracy are presented. The article points out that the ideology of meritocracy, despite its egalitarian assumptions, which undoubtedly contributed to the democratization of education, especially at the higher level, confirms social inequalities.
Nowadays, women are present in all spheres of life and legislation gives them the same rights as men. We can therefore speak about the emancipation of women for whom new areas of social life have become available, especially the area of education and the labour market. However, despite the fact that gender equality is officially enforced in Western countries, we can still notice certain forms of discrimination against women, in particular related to their functioning in the labour market. The unequal access of women to managerial positions is just one of the many examples. Paradoxically, this access is sometimes hampered by women holding high positions who are not willing to help their younger colleagues in achieving professional promotion. The aim of this article is to present and explain the occurrence of this negative phenomenon, which will be referred to as the Queen Bee Syndrome.
The article aims to describe the changes that have taken place in access to higher education over the years. The author began her reflectionsfrom ancient times, when higher education was initiated, and ends in modern times, characterized by mass education at a higher level. The article points out that the university and higher education system has undergone many transformations over the centuries, and elite studies have evolved into egalitarian ones. The phenomenon of parentocracy, which is more and more common in the current conditions of general education in higher schools, is also discussed.
Defense date: 09 February 2010 ; Examining Board: John Bachtler (Univerity of Strathclyde), László Bruszt (EUI), Jerzy Hausner (Cracow University), Michael Keating (EUI) (Supervisor) ; First made available online: 25 August 2021 ; This PhD thesis is the outcome of a research project that has analysed how EU programmes influence cooperation among local economic development actors in European cities. The focus of the research is particularly on the impact of the Europeanization process on urban policy networks. The study is based on a comparative analysis of two European cities, Krakow and Glasgow. In particular, the thesis looks into the impact of EU funds on local actor relations around economic development by analysing the management of EU programmes, participation in EU projects and international city cooperation. The theoretical framework provided is based on analysing five dimensions of the Europeanization process, categorised as institutional, financial, cognitive, rhetoric and symbolic. The study builds on an extensive literature review and involved a range of sources, including a large number of interviews in both cities. The structure of the thesis is based on six main chapters. The first chapter introduces a research problem, puts forward preliminary hypotheses and sets a research design based on the five dimensions of the Europeanization process. In the second chapter we find a literature review, looking at actor relations around economic development in cities, with an emphasis on urban policy networks, and the conceptualised role of Europeanization stimulating cooperation among actors. Chapter three provides a review of the urban dimension in EU policies with respect to policy objectives, funding and policy measures. This is followed by two empirical chapters on Glasgow and Krakow, reviewing the historical, political and institutional contexts, management of EU programmes, participation in EU projects and engagement in inter-city cooperation. The final chapter links the empirical findings with urban theories and Europeanization literature as well as provides conclusions on the five dimensions set out in the theoretical framework. The dimensions of the Europeanization model set out in this dissertation demonstrate that when exposed to EU programmes, European cities tend to develop similar features of cooperation around EU funded economic development, despite their distinct institutional structures and differences in national, historical, cultural and political backgrounds. Similar institutions in the form of partnerships are created around EU funds (institutional dimension), which attract additional funds, both private and public (financial dimension). Actors involved with EU funded projects exchange knowledge and expertise that contribute to the creation of best practices, which become available to all cities in the European Union (cognitive dimension). Consequently, local actors involved with EU programmes start using the same EU language (rhetoric dimension) and apply the same EU symbols (symbolic dimension).
This paper analyses various forms of cooperation between local institutions in European cities, which emerge from the impact of European regulations laying down general provisions on structural funds, mostly in the programming period 2000-2006. Cities are an important focus because they bring together various actors and institutions which benefit from EU funds. The main question of the paper is: how do European regulations on structural funds affect cooperation among local actors in European cities? More specifically, the paper addresses the issue of whether mobilization around EU funded projects contributes to the emergence of new forms of cooperation or whether actors benefiting from EU funds are based on pre-existing local networks and relationships. The research design involves the analysis of formal vertical and horizontal interactions among local and regional authorities and other local institutions in the city, around EU funded projects. Cooperation among the actors and institutions is analysed from two perspectives: 'top down' and 'bottom up'. Top town cooperation concentrates on decision making processes involving the evaluation of project applications for EU funds. Bottom up cooperation focuses on the mobilization of local actors which benefit directly from EU funded projects. Specifically, this paper analyses existing forms of interaction between actors within two European cities: Krakow (from a new member state) and Glasgow (from an old member state). The comparative analysis aims to find similarities and differences in mobilization of actors and interactions among them around EU funded projects. / W poniższym artykule analizowane są różne formy współpracy pomiędzy lokalnymi instytucjami w miastach europejskich, które wyłaniają się pod wpływem rozporządzeń wspólnotowych ustanawiających przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych, zwłaszcza w okresie programowania 2000-2006. Miasta dostarczają wyjątkowo interesujący materiał dla zrozumienia nowych relacji instytucjonalnych, albowiem skupiają one w sobie szereg rożnych instytucji, które korzystają z funduszy europejskich. Pytanie badawcze dotyczy zagadnienia jak rozporządzenia wspólnotowe w sprawie funduszy strukturalnych wpływają na współpracę pomiędzy instytucjami lokalnymi w miastach europejskich. W świetle powyższego, kluczowym staje się zagadnienie, czy mobilizacja wokół projektów finansowanych z funduszy europejskich przyczynia się do powstania nowej formy współpracy czy też współpraca między instytucjami wokół projektów jest oparta na już istniejących układach instytucjonalnych w mieście. W celu odpowiedzi na postawione pytania należy przedstawić jak przebiegają formalne pionowe i poziome relacje między lokalnymi i regionalnymi władzami publicznymi a innymi instytucjami na terenie miasta wokół projektów finansowanych z funduszy europejskich. Współpraca pomiędzy instytucjami jest analizowana zarówno od strony procesu decyzyjnego, dotyczącego oceny wniosków o dotacje z funduszy europejskich (odgórna współpraca), jak i od strony instytucji bezpośrednio zgłaszających się do wspólnego korzystania z funduszy europejskich (współpraca oddolna). W szczególności artykuł analizuje istniejące formy współpracy pomiędzy instytucjami lokalnymi w dwóch miastach europejskich: w Krakowie, miasta z nowego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, i w Glasgow, ze starego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Analiza porównawcza ma na celu znalezienie różnic i podobieństw w mobilizacji i współpracy instytucji lokalnych wokół projektów finansowanych z funduszy europejskich.
Celem artykułu jest odpowiednie zarządzanie zakładami penitencjarnymi przez identyfikację roli i znaczenia pracy dla więźniów. Praca dla więźniów jest czynnikiem motywującym we współczesnym świecie w zakładach penitencjarnych. Z analizy systemów więziennictwa w świecie wynika, że utrzymywanie więźniów jest częściowo pokrywane z funduszy, które wypracowują sami osadzeni. Sytuacja taka powoduje, że czyni się ich współodpowiedzialnymi za warunki w jakich funkcjonują osadzeni. Praca dla osób pozbawionych wolności stanowi filar resocjalizacji i jeśli to możliwe to, odchodzi się od pierwszeństwa kary odosobnienia. Wśród wyników badań zrealizowanych przez Autorki wśród społeczeństwa jednoznacznie wynika, że społeczeństwo oczekuje, że więźniowie będą pracować i zarabiać na swoje utrzymanie a także gromadzić pieniądze na moment kiedy wyjdą na wolność. Autorki przeprowadziły także badanie wśród przedsiębiorców ich zapotrzebowania na siłę roboczą i te wyniki stanowią całość z wynikami społeczeństwa.
StreszczenieZarządzanie relacjami to budowanie związku między grupą organizacji a grupą spoza organizacji w celu optymalizacji długofalowych korzyści. Relacje występujące między pracownikami więzień a więźniami są bardzo ważne, gdyż pełnią znaczącą rolę w całym procesie odbywania kary i przyczyniają się do uzyskania określonych efektów z procesu resocjalizacji. Odpowiednie zarzadzanie zespołem pracowników penitencjanych wymaga skutecznego formułowania celów wynikających z analizy wyzwań i zagrożeń, ale również z umiejętności motywowania i wykorzystywania różnych kanałów komunikacji. Resocjalizacja penitencjarna jest sposobem na dokonywanie określonych zmian w osobowości więźniów i w wyniku tego oddziaływania korekcyjnego uzyskuje się pożądane zmiany w zachowaniu. Wdrożenie metod i zasad postępowania resocjalizacyjnego ma na celu przyczynić się do zmiany osobowości skazanego w zakresie jego postaw, co z kolei sprawia, że nie zechce on popełnić kolejnego przestępstwa uczestnicząc w społecznej adaptacji i reintegracji.
