Suchergebnisse

The aim of this article is to present Freire's experience in Africa as a process that transformed his teaching and learning method as well as his philosophy of education. His participation in the São Toméan literacy campaign resulted in the abandonment of the category of conscientization that was central to his philosophy. Freire's decision was dictated by the fact that the category's interpretations were threatened by teachers who felt superior to learners. During the São Toméan literacy campaign, Freire came to believe that a necessary condition for the social symmetry in education (and in society in general) was to concentrate on community's practical problems, whose solution is a difficult task both for teachers and students. Thing-centered pedagogy (Hodgson et al., 2017; Biesta, 2010; Latour, 2007) – which seems to be a new paradigm in educational theory – can be derived from Freire's philosophy of education.

Artykuł porusza problem zaangażowania w badania społeczne. Chociaż wspomniany problem wydaje się być rozwiązany (Aronowitz, Giroux 1991, Denzin, Lincoln 2009, 2010, Fairclough, Wodak 2007, Rogers 2011), to nie jest to oczywiste w polskich warunkach, szczególnie wśród badaczy ilościowych, a co ważniejsze wśród tych, którzy próbują ustalić jakiś neutralny, wolny od ideologii i transcendentny punkt widzenia. Dlatego najważniejsza jest dekonstrukcja opartych na ideologii krytyk równolegle do apoteozy społecznej neutralności nauk społecznych, zwłaszcza teorii wychowania. Etyczna orientacja krytycznej pedagogiki w obszarze działań społecznych, a także w obszarze procedur badawczych opiera się na teorii ideologii i zainteresowań (Aronowitz, Giroux 1991, Marks, Engels 1981, Habermas 1995). Uwzględnia świadomość niezbędnego zaangażowania ideologicznego, jednak ze względu na postmodernistyczną świadomość arbitralnego narzucania znaczeń, stanowi główny problem przy ustalaniu strategii emancypacyjnych (Laclau 2009). Autor opisuje dyskusję na temat ideologii między Horkheimerem i Mannheimem jako "prototyp" największej kłótni między Zizkiem a Laclau. Rozróżnienie dokonane przez Aronowitza i Giroux (1991) jest problemem postępowego i reakcyjnego postmodernizmu. Wreszcie naiwny neutralny punkt widzenia musi zmierzyć się z pytaniami zadanymi przez Freire (2000) - "po co i dla kogo robisz swoje badania?" Jednocześnie - "przeciw czemu i przeciwko komu kogo robisz badania?" Próbując ustalić jakąś neutralność w badaniach społecznych, które nie będą narzędziem petryfikacji relacji społecznych autor popiera koncepcję naiwności jako umiejętności technicznej, a nie poważnego przywiązania do pozytywistycznej wizji "obiektywnych" procedur empirycznych.

Wywiad z Ewą Graczyk - rozmawiają Piotr Stańczyk i Sylwester Zielka.

Dyskusja zorganizowana przez redakcję "Ars Educandi" dotyczy aktualności
diagnoz społecznego kryzysu w czasie upadku systemu komunistycznego w
Polsce. Wydany w 1980 roku tekst Zbigniewa Kwiecińskiego stał się pretekstem
do rozważań na temat podobieństw i różnic tamtego systemu do obecnej formy
autorytaryzmu w Polsce, do pytań o logikę kryzysu, o relacje społecznych
emocji do struktury społecznego systemu oraz o to, czy posługiwanie się
figurą systemu społecznego nadal jest zasadne.