Suchergebnisse

This article is of a scientific and research nature. Its subject is the humane protection of animals, expressly declared by the Polish legislator in the provisions of the Animal Protection Act, as regarded in the context of wide access to individual use of fireworks by private persons. The author seeks an answer to the question whether the legislator's high-sounding declarations expressed in the Animal Protection Act, providing for humane protection of animals in Poland, are reflected in respective national or local regulations which would make it possible for the owners or guardians of animals to protect them against the effects of fireworks, especially against noise. The aim of the research is to indicate who, if it has not already been done by the national legislator, is authorised to issue regulations limiting the use of fireworks, in a manner modelled for example on Australian solutions, where displays can be organised by licensed, authorised companies, or in a manner whereby the owner or keeper of the animal is informed in advance by an announcement on the Internet or in a local newspaper of the planned place and date of the pyrotechnic show, so that he or she can provide protection for his or her animal by moving away from the venue in advance. The analysis of national solutions aims to indicate how the shortcomings in this area should be addressed by the regional legislator. ; Niniejszy artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Jego przedmiotem jest humanitarna ochrona zwierząt, jasno deklarowana przez polskiego ustawodawcę w przepisach ustawy o ochronie zwierząt, postrzegana w kontekście szerokiego dostępu do indywidualnego korzystania z fajerwerków przez osoby prywatne. Autorka poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy górnolotne deklaracje ustawodawcy wyrażone w treści przepisów ustawy o ochronie zwierząt przewidujących humanitarną ochronę zwierząt w Polsce mają odzwierciedlenie w stosownych unormowaniach ogólnokrajowych bądź terenowych, które właścicielom czy opiekunom zwierząt pozwoliłyby zapewnić im ochronę przed skutkami wybuchów fajerwerków, w tym zwłaszcza przed hałasem. Celem przeprowadzonych badań jest wskazanie kto, jeśli nie zrobił tego dotychczas ustawodawca krajowy, jest upoważniony do wydania przepisów ograniczających korzystanie z fajerwerków, w sposób wzorowany np. na rozwiązaniach australijskich, gdzie pokazy mogą być organizowane przez licencjonowane, upoważnione firmy, bądź w sposób, dzięki któremu właściciel czy opiekun zwierzęcia zostanie wcześniej poinformowany przez ogłoszenie w Internecie czy lokalnej gazecie o planowanym miejscu i terminie pokazu pirotechnicznego, aby mógł on zapewnić swojemu zwierzęciu ochronę, oddalając się wcześniej od miejsca pokazu. Analiza rozwiązań krajowych ma na celu wskazanie, w jaki sposób braki panujące w tym zakresie powinny być uzupełnione przez prawodawcę regionalnego.

Polski model sądowej kontroli administracji zakłada, że stanowi ona element wieńczący system weryfikacji działań administracji. W związku z tym samo uruchomienie postępowania sądowoadministracyjnego wymaga wyczerpania środków zaskarżenia, bądź – do niedawna – zwrócenia się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W wyniku reformy sądownictwa administracyjnego w połowie 2017 r. ten środek prawny został wyeliminowany z przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (u.p.p.s.a.). Autorka udziela odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze zabieg wyeliminowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa – z przepisów u.p.p.s.a. – warunkujący dotychczas skuteczność wniesienia skargi do sądu administracyjnego był uzasadniony i czy zerwanie z utrwalonym sposobem kwestionowania aktywności i braku aktywności administracji publicznej można ocenić pozytywnie. Przy tej okazji wskazuje, że mimo wykluczenia tego środka prawnego z przepisów u.p.p.s.a. nadal funkcjonuje on w polskim prawodawstwie.

Niniejszy artykuł dotyczy problemu określanego, jako odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego. Powyższe zagadnienie jest niezwykle istotne dla podmiotu administrowanego, gdyż wydanie przez organ administracji publicznej aktu w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego otwiera podmiotowi administrowanemu możliwość poddania tego aktu weryfikacji poprzez uruchomienie środków prawnych. Autorzy oparli swoje rozważania na treści niedawno dodanego do Kodeksu postępowania administracyjnego art. 61a, nakazującego wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w dwóch sytuacjach: 1) gdy żądnie zostało wniesione przez osobę nie posiadającą legitymacji procesowej strony w postępowaniu oraz 2) gdy postępowanie z innych uzasadnionych przyczyn nie może być wszczęte.

Aleksandra Kucharczyk,1 Ewa WiÄ™sik-Szewczyk,1 Anna PoznaÅ"ska,2 Karina Jahnz-Różyk1 1Department of Internal Medicine, Pulmonology, Allergy and Clinical Immunology, Central Clinical Hospital of the Ministry of National Defence, Military Institute of Medicine, Warsaw, Poland; 2Department of Population Health Monitoring and Analysis, National Institute of Public Health – National Institute of Hygiene, Warsaw, PolandCorrespondence: Ewa WiÄ™sik-SzewczykDepartment of Internal Medicine, Pulmonology, Allergy and Clinical Immunology, Central Clinical Hospital of the Ministry of National Defence, Military Institute of Medicine, Szaserów 128, Warsaw 01-141, PolandTel/ Fax +48 261 816 581Email ewa.w.szewczyk@gmail.comIntroduction: Omalizumab is a high-cost therapy recommended for the treatment of severe allergic asthma.Objective: To find clinical parameters that are related to the sustained response to omalizumab.Patients and Methods: This retrospective, real-life, 4-year follow-up was provided in Poland between March 2013 and May 2019. The success of omalizumab was assessed based on composed subjective and objective criteria. Simple/multiple regression analyses were performed to search for predictors of the response to omalizumab.Results: A total of 989 severe allergic asthma patients were referred for omalizumab therapy, of whom 854 patients were considered eligible for treatment. At weeks 16 and 52, omalizumab was successful in 84% and 91% of patients, respectively. Treatment effectiveness was maintained up to the 4-year follow-up. Four predictors of the response to omalizumab were found at week 16 and two at week 52. The results at week 16 may be used as predictors of success at week 52 based on the model including baseline FEV1% and change in ACQ-7 and miniAQLQ score at week 16: the area under the ROC curve equals 0.746 [95% CI: 0.672– 0.820].Conclusion: Omalizumab therapy is very effective, with this efficacy sustained after 4 years of treatment. Success of the therapy can be predicted from the baseline FEV1% and clinical improvement (based on ACQ-7 and miniAQLQ scores) at week 16.Keywords: allergic asthma, anti-IgE, biologics, personalized therapy

Ewa WiÄ™sik-Szewczyk,1 Anna Felis-Giemza,2 MirosÅ'aw Dziuk,3 Karina Jahnz-Różyk1 1Department of Internal Medicine, Pulmonology, Allergy and Clinical Immunology, Central Clinical Hospital of the Ministry of National Defense, Military Institute of Medicine in Warsaw, Warsaw, Poland; 2Department of Connective Tissue Diseases, National Institute of Geriatrics, Rheumatology and Rehabilitation, Warsaw, Poland; 3Department of Nuclear Medicine, Military Institute of Medicine in Warsaw, Warsaw, PolandCorrespondence: Ewa WiÄ™sik-SzewczykDepartment of Internal Medicine, Pulmonology, Allergy and Clinical Immunology, Military Institute of Medicine in Warsaw, Szaserów 128 01-141, Warsaw, PolandTel/Fax +48 261 816 581Email ewa.w.szewczyk@gmail.comAbstract: A 32-year-old-man, with a history of chronic urticaria from the age of 27, diagnosed with an adult-onset Still's disease and received a low dose of glucocorticoids, methotrexate and tocilizumab. Despite the long-term combined treatments, he suffered from chronic urticaria, low-grade fever and bone pain. He was found to have high inflammatory markers, hypogammaglobulinemia, monoclonal IgM – kappa light chain in serum and increased radiotracer uptake in the whole bone scintigraphy. No pathological variants for monogenic autoinflammatory diseases were present in the genome exome sequencing. These investigations confirmed the diagnosis of Schnitzler syndrome, which is an exception before the age of 35. Switching from tocilizumab to interleukin 1 receptor inhibitor, anakinra led to a full clinical response and normalisation of inflammatory markers. Patients with a history of fever and chronic urticaria are routinely tested for monoclonal gammopathy in the context of malignancy, but it should also be considered as a sign of the autoinflammatory syndrome. The Schnitzler syndrome and the adult-onset Still's disease share common features, so the diagnosis requires a thorough investigation to establish an optimal treatment. In the diagnostic algorithm, monoclonal gammopathy is usually considered red flag for malignancy but might be overlooked as a criterion of Schnitzler syndrome, particularly in young adults. We confirm that the interleukin 1 inhibitor should be the first line of therapy in Schnitzler syndrome, and in the presented case we found it more effective than the interleukin 6 blockade. The main goal of this paper is to increase awareness of Schnitzler syndrome among health care professionals. We aim to present features which can be helpful in differential diagnosis.Keywords: chronic urticaria, monoclonal gammopathy, tocilizumab, anakinra, autoinflammation

Evidence from over 10 years of clinical experience demonstrates that biosimilar medicines approved in the European Union can be used for all their registered indications as safely as their originators and with no negative impact on therapeutic efficacy. The debate on the use of biosimilars in rheumatology focuses specifically on the safety of switching between biosimilars and reference products. Studies conducted to date, including randomised double-blind and open-label extension trials, have not demonstrated any significant differences in therapeutic efficacy or safety between patients switched from one medicine to another and those who were continued on a single medicine. According to the latest recommendations for the use of biosimilars in rheumatic diseases, developed by an international task force in 2017, there is no clinical evidence that a single switch from an originator to a biosimilar medicine is associated with any significant risk for patient safety or reduction in therapeutic efficacy.

Die Modernisierung der öffentlichen Verwaltung hat sich längst zu einer Daueraufgabe entwickelt. In den Modernisierungsprozessen stehen derzeit zwei Segmente besonders im Fokus: Digitalisierung und Partizipation. Digitalisierung geht heute weit über die ursprünglich mit diesem Stichwort angesprochene Umwandlung analoger Daten in elektronische Datenformate hinaus. Die Programmatik der Digitalisierung zielt auf den möglichst umfassenden Einsatz elektronischer Informations- und Kommunikationstechniken zur Unterstützung, Beschleunigung, Rationalisierung und in Teilen auch Ersetzung von herkömmlichen Verwaltungsabläufen mit der Perspektive auf eine Transformation und Durchdringung sowohl des gesamten Verwaltungshandelns als auch der gesamten Verwaltungsorganisation. Demgegenüber meint Partizipation nach gängigem Verständnis die Beteiligung von Bürgern und anderen gesellschaftlichen Akteuren an politischen Willensbildungs- und Entscheidungsprozessen. In spezifisch administrativem Zusammenhang geht es vor allem um die Einbindung von Bürgern in Entscheidungsprozesse der Verwaltung und um die Aktivierung der Zivilgesellschaft, die Erschließung bürgerschaftlichen Engagements sowie gesellschaftlicher Ressourcen für die Erfüllung von Verwaltungsaufgaben – und dies alles mit dem Ziel einer Verbesserung der Legitimität und Qualität öffentlicher Verwaltung. Die beiden Modernisierungsansätze stehen nicht unverbunden nebeneinander. Vielmehr gehen sie nicht selten ineinander über. Beispiele dafür sind die Bereitstellung von Optionen zu elektronischer Stellung und Bearbeitung von Anträgen sowie von elektronischen Plattformen für die Bürgerpartizipation. An diesen Themenfeldern der Verwaltungsmodernisierung setzt der Tagungsband an. Er dokumentiert den Gedankenaustausch über Digitalisierungs- und Partizipationsprozesse zwischen polnischen und deutschen Verwaltungsrechtswissenschaftlern auf einer Tagung, die im Dezember 2019 an der Universität Potsdam stattgefunden hat.