Suchergebnisse

The goal of this paper is to investigate two presidential terms in Türkiye in order to compare the place of security in the political discourse of President Recep Tayyip Erdoğan in particular, and in Turkish politics at this time in general. The mixed methodological approach has been taken in the article. The MAXQDA software program has been used to collect and analyse data from more than 850 of President Erdoğan's speeches. The key research questions are as follows: how important are the security issues in the political rhetoric of the President? Are there any differences in this regard between Erdoğan's fi rst and second presidency? Did the state of emergency and introduction of the presidential system make any difference in this regard? What are the reasons for the place of security, as identified in the analysis, in Turkish political discourse and politics?

The goal of this paper is to investigate two presidential terms in Türkiye in order to compare the place of security in the political discourse of President Recep Tayyip Erdoğan in particular, and in Turkish politics at this time in general. The mixed methodological approach has been taken in the article. The MAXQDA software program has been used to collect and analyse data from more than 850 of President Erdoğan's speeches. The key research questions are as follows: how important are the security issues in the political rhetoric of the President? Are there any differences in this regard between Erdoğan's first and second presidency? Did the state of emergency and introduction of the presidential system make any difference in this regard? What are the reasons for the place of security, as identifi ed in the analysis, in Turkish political discourse and politics?

Turcja ma długą tradycję regularnych i konkurencyjnych wyborów oraz systemu wielopartyjnego, począwszy od 1946 roku. Jednak w ostatniej dekadzie, wraz z konsolidacją władzy przez Partię Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) rosną obawy o demokratyczny charakter wyborów w tym państwie. W kolejnych elekcjach partia rządząca wykorzystuje szereg środków podważających konkurencyjność wyborów. Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnienia, w jakim stopniu tureckie wybory są uczciwe z punktu widzenia udziału w nich kandydatów reprezentujących mniejszości w tym kraju. Nacisk jest położony na prokurdyjską Ludową Partię Demokratyczną (HDP). W artykule zadane są następujące pytania: Czy prawo wyborcze i jego implementacja umożliwiają kandydatom HDP prowadzenie kampanii na równych zasadach z innymi ugrupowaniami, przede wszystkim partią rządzącą – w wyborach parlamentarnych, prezydenckich i lokalnych? Czy reformy polityczne poprawiają sytuację w tym kontekście? Jak obserwowane tendencje autorytarne w Turcji w tej dekadzie wpływają na możliwość równego udziału w wyborach kandydatów HDP? Jaki jest wpływ relacji między partią pro-kurdyjską a AKP na tę możliwość? Odpowiedź na te pytania pomoże zweryfikować następujące hipotezy – H1: Ograniczone możliwości kandydatów partii prokurdyjskiej równego konkurowania z kandydatami AKP są rezultatem rosnącej liczby nieprawidłowości wyborczych w tym państwie; H2: Rozwój tych nieprawidłowości następuje równolegle z pogłębianiem się tendencji autorytarnych w okresie rządów AKP – niekorzystnych dla pozycji mniejszości oraz z coraz bardziej negatywnym podejściem tureckiego rządu do prokurdyjskich sił politycznych.

Turkey has had quite a long tradition of regular, competitive polls and multi-party democracy dating back to 1946. However, over the last decade, with the consolidation of Justice and Development Party's (AKP) grip on power, there has been a growing concern about the integrity of elections in this state. In subsequent elections, the ruling party has resorted to a plethora of means inhibiting their competitiveness. The aim of the paper is to analyze to which extent the fairness of elections in Turkey refers to the candidates representing minorities in this country, with a focus on the pro-Kurdish People's Democratic Party (HDP). The following questions will be posed: Do election laws and their implementation give candidates of pro-Kurdish parties a chance to compete equally with biggest parties, first of all AKP, in parliamentary, presidential and local elections? Did the political reforms improve the situation in this context? How do the observed authoritarian tendencies in Turkey in this decade influence the possibilities of equal participation of candidates of the pro-Kurdish parties in elections? What is the impact of the relationship between the government and pro-Kurdish political forces on these possibilities? The answer to these questions helps to verify two main hypotheses – H1: The limited chances of candidates of pro-Kurdish parties to compete with the AKP candidates are a result of presence of increasing number of electoral malpractices that could be identified in this state; H2: The development of these electoral malpractices goes hand in hand with the rise of authoritarian tendencies in the AKP era – unfavorable for the position of minorities and with the increasingly negative attitude of the Turkish government towards the pro-Kurdish political forces. ; Turcja ma długą tradycję regularnych i konkurencyjnych wyborów oraz systemu wielopartyjnego, począwszy od 1946 roku. Jednak w ostatniej dekadzie, wraz z konsolidacją władzy przez Partię Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) rosną obawy o demokratyczny charakter wyborów w tym państwie. W kolejnych elekcjach partia rządząca wykorzystuje szereg środków podważających konkurencyjność wyborów. Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnienia, w jakim stopniu tureckie wybory są uczciwe z punktu widzenia udziału w nich kandydatów reprezentujących mniejszości w tym kraju. Nacisk jest położony na prokurdyjską Ludową Partię Demokratyczną (HDP). W artykule zadane są następujące pytania: Czy prawo wyborcze i jego implementacja umożliwiają kandydatom HDP prowadzenie kampanii na równych zasadach z innymi ugrupowaniami, przede wszystkim partią rządzącą – w wyborach parlamentarnych, prezydenckich i lokalnych? Czy reformy polityczne poprawiają sytuację w tym kontekście? Jak obserwowane tendencje autorytarne w Turcji w tej dekadzie wpływają na możliwość równego udziału w wyborach kandydatów HDP? Jaki jest wpływ relacji między partią pro-kurdyjską a AKP na tę możliwość? Odpowiedź na te pytania pomoże zweryfikować następujące hipotezy – H1: Ograniczone możliwości kandydatów partii prokurdyjskiej równego konkurowania z kandydatami AKP są rezultatem rosnącej liczby nieprawidłowości wyborczych w tym państwie; H2: Rozwój tych nieprawidłowości następuje równolegle z pogłębianiem się tendencji autorytarnych w okresie rządów AKP – niekorzystnych dla pozycji mniejszości oraz z coraz bardziej negatywnym podejściem tureckiego rządu do prokurdyjskich sił politycznych.

The academic debate includes the functional model of differentiated integration in the EU–Turkey relations, which would mean the involvement of this state in the EU institutional framework and policies. The aim of the article is to analyse the inclusion of Turkey into the Common Foreign and Security Policy of the EU. It addresses the following questions: Is this policy a possible component of the new model of the EU–Turkey relations? What would be the potential areas of developed cooperation within this policy? Would it be possible for Turkey and the EU members to cooperate in the common neighbourhood? The author argues that the integration of Turkey into the EU foreign and security policy within the new model and as a result its cooperation with the EU countries within the common institutional framework would be possible only if the preferences and interests of the European Commission, EU members and Turkey are recognized sufficiently in the negotiated arrangement, which is currently highly problematic due to frequent contradictions between these preferences and interests, making the necessary compromise very difficult.

Turkey is an important actor of the war in Syria. After the first months of the conflict the Syrian neighbour began supporting the opposition forces in the war and took a very critical approach to Bashar al-Assad's regime, based on the assumption that the Syrian president must definitely resign from the office. It was a substantial change of the Turkish policy towards Syria in comparison to the first decade of the 21st century. The main goal of this article is an in-depth analysis of Turkey's policy towards the war in Syria in order to identify the reasons for a specific, inflexible Turkish position. The author verifies positively a hypothesis that the Turkish policy towards Syria and the war there is a result of the interplay of many domestic and foreign policy factors in Turkey as well as the regional and international situation. The inflexible Turkish position is in this context a consequence of the more sectarian policy of the AKP government (reflecting the departure from the "strategic depth doctrine") connected with the ideological factor as well as the negative consequences of the Assad regime's actions for Turkish security and the increasingly complex Kurdish issue.