Suchergebnisse

Stosunki między Szwajcariąa Unią Europejską mogą być postrzegane jako interesujące, a jednocześnie jako bezprecedensowy przykład nowej, elastycznej integracji. Mimo ponad dekady owocnej współpracy, wiele jej aspektów pozostaje kontrowersyjnymi. Problem autonomicznej adaptacji, braku możliwości wpływania na procesy decyzyjne na terytorium Wspólnot, otwarcia rynku pracy dla obywateli nowych państw członkowskich UE lub inne problemy związane z instytucjonalnym wymiarem realizacji umów. To tylko część problemów, które mogą być wymienione w tym kontekście. Można więc postawić zasadnicze pytanie: co będzie dalej? Czy ten bezprecedensowy przykład nowej formy integracji osiągnął już swoje granice? Jakie mogą być perspektywy przyszłej współpracy? Celem niniejszego artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania. W rozważaniach uwzględniono kilka scenariuszy, będących wynikiem analizy aktualnych warunków i doświadczeń, jak również na oceny bieżącej strategii politycznej szwajcarskiego rządu. Mowa o: kontynuacji stosunków dwustronnych, przystąpieniu do Unii Europejskiej lub zawarciu umowy ramowej czy też stowarzyszenia. Scenariusze te są analizowane w celu znalezienia odpowiedzi na pytanie o najbardziej prawdopodobny przebieg przyszłych stosunków między Unią Europejską a Szwajcarią.

Relations between Switzerland and the European Union might be perceived as interesting, and at the same time an unprecedented example of the new, flexible integration. Despite more than a decade of fruitful cooperation, many of its aspects remains controversial. The problem of autonomous adaptation, lack of ability to influence decision-making processes within the Community, the opening of the labor market for new EU member states or other institutional aspects of the implementation of the agreements. These are just a part of the problems, which could be mentioned here. So the basie ąuestion remains - what will happen next? Has this an unprecedented example of a new form of integration reached its limits? What could be the prospects for the futurę cooperation? This article attempts to fmd answers to these ąuestions. Several scenarios are taking under consideration, based on an analysis of current conditions and experiences, as well as on evaluation of the current political strategy of the govemment. That is: continuation of the bilateral relations, the accession to the European Union or the conclusion of a framework or association agreement. Those scenarios are being analysed in order to find the most probably solution for the futurę relations between European Union and Switzerland. ; Stosunki między Szwajcariąa Unią Europejską mogą być postrzegane jako interesujące, a jednocześnie jako bezprecedensowy przykład nowej, elastycznej integracji. Mimo ponad dekady owocnej współpracy, wiele jej aspektów pozostaje kontrowersyjnymi. Problem autonomicznej adaptacji, braku możliwości wpływania na procesy decyzyjne na terytorium Wspólnot, otwarcia rynku pracy dla obywateli nowych państw członkowskich UE lub inne problemy związane z instytucjonalnym wymiarem realizacji umów. To tylko część problemów, które mogą być wymienione w tym kontekście. Można więc postawić zasadnicze pytanie: co będzie dalej? Czy ten bezprecedensowy przykład nowej formy integracji osiągnął już swoje granice? Jakie mogą być perspektywy przyszłej współpracy? Celem niniejszego artykułu jest próba znalezienia odpowiedzi na powyższe pytania. W rozważaniach uwzględniono kilka scenariuszy, będących wynikiem analizy aktualnych warunków i doświadczeń, jak również na oceny bieżącej strategii politycznej szwajcarskiego rządu. Mowa o: kontynuacji stosunków dwustronnych, przystąpieniu do Unii Europejskiej lub zawarciu umowy ramowej czy też stowarzyszenia. Scenariusze te są analizowane w celu znalezienia odpowiedzi na pytanie o najbardziej prawdopodobny przebieg przyszłych stosunków między Unią Europejską a Szwajcarią.

In diesem Artikel wurde in einer vergleichenden Perspektive die Politik von zwei in vielerlei Hinsicht sehr ähnlichen, neutralen Staaten der EG gegenüber untersucht, mit besonderer Berücksichtigung der Zeit nach der Unterzeichnung der Einheitlichen Europäischen Akte. Analysiert wurden die wichtigsten externen und internen Determinanten, die die Wahl des spezifischen Integrationswegs bestimmten. Trotz der konvergierenden politischen und wirtschaftlichen Ziele waren die Entscheidungen beider Staaten durch unterschiedliche Bedingungen determiniert. Für Österreich war die Integration ein wichtiger Schritt, sowohl für ökonomische Umstrukturierung der Volkswirtschaft, Abschaffung von Handelshemmnissen mit den wichtigsten Wirtschaftspartnern, als auch in politischer Hinsicht, die die Möglichkeit der Mitentscheidung auf der europäischen Ebene bietet. Darum haben sich die Behörden zu einer Lösung entschlossen, die mit der Position der EG-Staaten und gleichzeitig mit den sozialen Erwartungen in Österreich kohärent war. Im Gegensatz zu der österreichischen Regierung haben die Behörden in Bern in viel mehr polarisierten Bedingungen gewirkt. Neutralität spielte hier eine gravierende Rolle. Es wurde auch die völlige Öffnung des Marktes und die politische Abhängigkeit von transnationalen Institutionen befürchtet. Die Schweizer Behörden waren also gezwungen, sich auf die Idee der bilateralen Beziehungen zu konzentrieren, die, obwohl nicht im Einklang mit der Position der EU-Staaten, weit sozialverträglicher war, und daher praktikabler.

In diesem Artikel wurde in einer vergleichenden Perspektive die Politik von zwei in vielerlei Hinsicht sehr ähnlichen, neutralen Staaten der EG gegenüber untersucht, mit besonderer Berücksichtigung der Zeit nach der Unterzeichnung der Einheitlichen Europäischen Akte. Analysiert wurden die wichtigsten externen und internen Determinanten, die die Wahl des spezifischen Integrationswegs bestimmten. Trotz der konvergierenden politischen und wirtschaftlichen Ziele waren die Entscheidungen beider Staaten durch unterschiedliche Bedingungen determiniert. Für Österreich war die Integration ein wichtiger Schritt, sowohl für ökonomische Umstrukturierung der Volkswirtschaft, Abschaffung von Handelshemmnissen mit den wichtigsten Wirtschaftspartnern, als auch in politischer Hinsicht, die die Möglichkeit der Mitentscheidung auf der europäischen Ebene bietet. Darum haben sich die Behörden zu einer Lösung entschlossen, die mit der Position der EG-Staaten und gleichzeitig mit den sozialen Erwartungen in Österreich kohärent war. Im Gegensatz zu der österreichischen Regierung haben die Behörden in Bern in viel mehr polarisierten Bedingungen gewirkt. Neutralität spielte hier eine gravierende Rolle. Es wurde auch die völlige Öffnung des Marktes und die politische Abhängigkeit von transnationalen Institutionen befürchtet. Die Schweizer Behörden waren also gezwungen, sich auf die Idee der bilateralen Beziehungen zu konzentrieren, die, obwohl nicht im Einklang mit der Position der EU-Staaten, weit sozialverträglicher war, und daher praktikabler. ; This article examines, in a comparative perspective, the integration policy of the two, in many respects, very similar, neutral states, with particular emphasis on the period after the signing of the Single European Act. Despite the converging political and economic objectives, the decisions of both countries were determined by different economic and political conditions. For Austria, the integration processes were perceived as an important step, towards reconstruction of the economy, the abolition of trade barriers with the most important economic partner. In political terms integration – enhanced Austria's position within European Community. Unlike the Austrian Government, the authorities in Bern have acted under much more polarized conditions. Neutrality played still very important role in its international policies and the social fears connected mostly to the loss of political and economic independence were vivid. The Swiss authorities were thus forced to choose the bilateral path, which was not preferred by EU countries, but more socially acceptable, and therefore easier to implement.

Available scientific studies on modern external relations of Switzerland provide us with extensive interesting information about their current condition and foundations. Most of them also contain in-depth analyses of the outcomes of Swiss foreign policy, but rarely address the specificity of the decision-making process. The latter is currently undergoing major changes due to the growing influence of Europeanisation and internationalisation. In recent years we can observe some shifts in the distribution of power and the rise of new actors, the modification of consultation procedures or a reduction in the level of conflict. This is especially evident in European policy, which still remains a special case. Based on the available scientific studies and analyses of different socio-economic statistics, a few interesting conclusions can be drawn about the conditions and determinants of the decision-making processes. A point of reference here is provided by the Schengen/Dublin agreement, which was negotiated and signed in 2004, as a part of the second package of bilateral agreements. Based on this interesting example, the issue of the modern shape of decision-making process in foreign policy and its development over the last few years can be addressed. ; Dostępne badania naukowe dostarczają nam bardzo interesującej wiedzy na temat aktualnego wymiaru relacji Szwajcarii z innymi państwami. Większość z nich koncentruje się jednakże głównie na poziomie praktyki politycznej tj. efektach określonych decyzji politycznych niż szerszych rozważań teoretycznych. Co za tym idzie, relatywnie mało uwagi poświęca się specyfice procesu decyzyjnego, który w ostatnim czasie uległ znacznym modyfikacjom. Źródła tych zmian należałoby doszukiwać się w postępujących procesach integracyjnych w Europie oraz globalizacji. Zmiany, o których mowa, nabrały szczególnej dynamiki w latach 90. ubiegłego wieku. Związane były zarówno z ewolucją ośrodków decyzyjnych, jak i struktury procesów i koncepcji politycznych. Analizując szczegółowo poszczególne etapy szwajcarskiego procesu decyzyjnego jesteśmy w stanie wskazać szereg istotnych zmian, jak chociażby modyfikacja procedur konsultacji, redukcja poziomu konfliktu, przesunięcia w podziale władzy czy pojawienie się nowych aktorów. Punktem odniesienia w niniejszej pracy są porozumienia z Schengen oraz Dublina, zawarte między Szwajcarią a Unią Europejską w 2004 roku. Stanowią one doskonały przykład, obrazujący ewolucję procesu decyzyjnego, jaki miał miejsce w ciągu ostatnich lat.

Od wielu lat prowadzony jest dyskurs naukowy, dążący do ujęcia zjawisk integracyjnych w Europie w teoretyczne ramy. Wielu badaczy, zajmujących się tworzeniem modeli rozwoju współpracy międzynarodowej sugeruje przeniesienie analizy z poziomu systemu na poziom poszczególnych państw, celem lepszego uzasadnienia motywów integracji oraz jej zróżnicowanych form. Z kolei zrozumienie zachowania państwa na arenie międzynarodowej, w tym działań podjętych wobec innych aktorów – państw lub organizacji, na płaszczyźnie bilateralnej lub multilateralnej nie jest możliwe bez wyjaśnienia natury i charakteru procesów decyzyjnych. Niniejszy artykuł jest więc próśb zwrócenia uwagi na proces decyzyjny, jako istotnego elementu analizy procesów integracyjnych w Europie. Co więcej, punktem odniesienia jest Szwajcaria, formalnie nienależąca do UE, ale silnie z niż zintegrowana, głównie na bazie powiązań bilateralnych. Zaprezentowana charakterystyka procesu decyzyjnego w kraju niebędącego członkiem Wspólnoty pokazuje, jakie elementy należałoby brać pod uwagę, analizując zachowanie państw na arenie międzynarodowej oraz dlaczego właściwa jego analiza może posłużyć wyjaśnieniu alternatywnych form integracji europejskiej, stanowiąc tym samym przyczynek do dyskusji nad jej teoretycznymi aspektami. ; For many years we have been witnessing scientific disputes between researchers, who are involved in modelling the development of European integration. Many of them have suggested moving its analysis from the level of whole system to the level of individual states, in order to justify better the motives of integration and its various forms. The understanding of the behaviour of the states on the international arena, including actions taken towards other actors – also states or organizations, is not possible without explaining the nature and character of the decision-making processes. Therefore, this article is focusing on the decision-making process as an important element in the analysis of European integration. Switzerland is used here as a reference point, a country formally remaining outside of the EU, but practically strongly integrated with the Community. The presented characteristics of decision-making process in Switzerland shows which elements should be taken into account when analysing the behaviour of states on the international arena, and why its proper analysis can be used to clarify the alternative forms of European integration. Thus, providing a contribution to the discussion on its theoretical aspects.

Available scientific studies on modern external relations of Switzerland provide us with extensive interesting information about their current condition and foundations. Most of them also contain in-depth analyses of the outcomes of Swiss foreign policy, but rarely address the specificity of the decision- making process. The latter is currently undergoing major changes due to the growing influence of Europeanisation and internationalisation. In recent years we can observe some shifts in the distribution of power and the rise of new actors, the modification of consultation procedures or a reduction in the level of conflict. This is especially evident in European policy, which still remains a special case. Based on the available scientific studies and analyses of different socio-economic statistics, a few interesting conclusions can be drawn about the conditions and determinants of the decision-making processes. A point of reference here is provided by the Schengen/Dublin agreement, which was negotiated and signed in 2004, as a part of the second package of bilateral agreements. Based on this interesting example, the issue of the modern shape of decision-making process in foreign policy and its development over the last few years can be addressed. ; Dostępne badania naukowe dostarczają nam bardzo interesującej wiedzy na temat aktualnego wymiaru relacji Szwajcarii z innymi państwami. Większość z nich koncentruje się jednakże głównie na poziomie praktyki politycznej tj. efektach określonych decyzji politycznych niż szerszych rozważań teoretycznych. Co za tym idzie, relatywnie mało uwagi poświęca się specyfice procesu decyzyjnego, który w ostatnim czasie uległ znacznym modyfikacjom. Źródła tych zmian należałoby doszukiwać się w postępujących procesach integracyjnych w Europie oraz globalizacji. Zmiany, o których mowa, nabrały szczególnej dynamiki w latach 90. ubiegłego wieku. Związane były zarówno z ewolucją środków decyzyjnych, jak i struktury procesów i koncepcji politycznych. Analizując szczegółowo poszczególne etapy szwajcarskiego procesu decyzyjnego jesteśmy w stanie wskazać szereg istotnych zmian, jak chociażby modyfikacja procedur konsultacji, redukcja poziomu konfliktu, przesunięcia w podziale władzy czy pojawienie się nowych aktorów. Punktem odniesienia w niniejszej pracy są porozumienia z Schengen oraz Dublina, zawarte między Szwajcarią a Unią Europejską w 2004 roku. Stanowią one doskonały przykład, obrazujący ewolucję procesu decyzyjnego, jaki miał miejsce w ciągu ostatnich lat.

For many years we have been witnessing scientific disputes between researchers, who are involved in modelling the development of European integration. Many of them have suggested moving its analysis from the level of whole system to the level of individual states, in order to justify better the motives of integration and its various forms. The understanding of the behaviour of the states on the international arena, including actions taken towards other actors – also states or organizations, is not possible without explaining the nature and character of the decision-making processes. Therefore, this article is focusing on the decision-making process as an important element in the analysis of European integration. Switzerland is used here as a reference point, a country formally remaining outside of the EU, but practically strongly integrated with the Community. The presented characteristics of decision-making process in Switzerland shows which elements should be taken into account when analysing the behaviour of states on the international arena, and why its proper analysis can be used to clarify the alternative forms of European integration. Thus, providing a contribution to the discussion on its theoretical aspects. ; Od wielu lat prowadzony jest dyskurs naukowy, dążący do ujęcia zjawisk integracyjnych w Europie w teoretyczne ramy. Wielu badaczy, zajmujących się tworzeniem modeli rozwoju współpracy międzynarodowej sugeruje przeniesienie analizy z poziomu systemu na poziom poszczególnych państw, celem lepszego uzasadnienia motywów integracji oraz jej zróżnicowanych form. Z kolei zrozumienie zachowania państwa na arenie międzynarodowej, w tym działań podjętych wobec innych aktorów – państw lub organizacji, na płaszczyźnie bilateralnej lub multilateralnej nie jest możliwe bez wyjaśnienia natury i charakteru procesów decyzyjnych. Niniejszy artykuł jest więc próbą zwrócenia uwagi na proces decyzyjny, jako istotnego elementu analizy procesów integracyjnych w Europie. Co więcej, punktem odniesienia jest Szwajcaria, formalnie nienależąca do UE, ale silnie z nią zintegrowana, głównie na bazie powiązań bilateralnych. Zaprezentowana charakterystyka procesu decyzyjnego w kraju niebędącego członkiem Wspólnoty pokazuje, jakie elementy należałoby brać pod uwagę, analizując zachowanie państw na arenie międzynarodowej oraz dlaczego właściwa jego analiza może posłużyć wyjaśnieniu alternatywnych form integracji europejskiej, stanowiąc tym samym przyczynek do dyskusji nad jej teoretycznymi aspektami.

In diesem Artikel wurde untersucht, in einer vergleichenden Perspektive, die Politik der zwei in vieler Hinsicht sehr ähnlichen, neutralen Staaten, gegenüber der EG, mit besonderem Schwerpunkt auf der Zeit nach der Unterzeichnung der Einheitlichen Europäischen Akte. Analysiert wurden die wichtigsten externen und inneren Determinanten, die der Wahl einer spezifischen Integrationswege bestimmten. Trotz der konvergierenden politischen und wirtschaftlichen Ziele, die Entscheidungen beider Staaten waren durch unterschiedliche Bedingungen determiniert. Für Österreich die Integration war ein wichtiger Schritt, sowohl in ökonomischer- Umstrukturierung der Volkswirtschaft, die Abschaffung von Handelshemmnissen mit den wichtigsten Wirtschaftspartner, als auch politischen Hinsicht, die die Möglichkeit einer Mitendscheidung auf der europäischen Ebene bietet. Darum haben sich die Behörden für einer Lösung, die mit der Position der EG Staaten und gleichzeitig mit der sozialen Erwartungen in Österreich kohärent war, entschlossen. Im Gegensatz zu den österreichischen Regierung, die Behörden in Bern haben im viel mehr polarisierten Bedingungen gewirkt. Neutralität spielte hier eine gravierende Rolle. Es wurde auch die komplette Öffnung des Marktes und der politischen Abhängigkeit von transnationalen Institutionen befürchtet. Die Schweizer Behörden waren also gezwungen, auf die Idee der bilateralen Beziehungen zu konzentrieren, die, obwohl nicht im Einklang mit der Position der EU Staaten stand, aber weit sozialverträglicher war, und daher praktikabler. ; Publikacja dofinansowana przez Austriackie Forum Kultury w Warszawie

Der Artikel erklärt die Entwicklung des Konzepts der schweizerischen Sicherheitspolitik an der Wende vom 20. zum 21. Jahrhundert. Die Analyse wurde auf der Basis der offiziellen Dokumente der Regierung, die insbesondere in den Jahren 1993, 1999 sowie 2010 veröffentlicht wurden. Die Jahrhundertwende war eine Zeit der außergewöhnli chen - danach haben sich Wahrnehmungsformen und Analyse von Fragen der nationalen Sicherheit erheblich verändert. Das letzte Jahrzehnt des 20. Jahrhunderts endete die Ära des traditionellen Verständnisses der Gefahren für die Sicherheit des Staates, vor allem im Zusammenhang mit internationalen Konflikte. Das erste Jahrzehnt des 21. Jahrhunderts brachte den Aufstieg neuer Bedrohungen – in erster Linie sind hier zu nennen: Terrorismus, organisierte Kriminalität und Naturkatastrophen. Mit der Neubestimmung von Bedrohungen ändert sich die Sicherheitspolitik der Schweiz, obwohl diese Änderungen (zumindest auf der normativen Ebene) keine Antworten auf viele zentrale Fragen zur Rolle der Schweiz in der internationalen Arena bieten. Zu einem großen Teil ist dies ein Resultat einer spezifischen innenpolitischen Situation, welche die Erreichung des schwierigen, sozialen Kompromisses erfordert, damit neue wegweisende Richtlinien geschaffen werden könnten. ; Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu "Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia". Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00.