Suchergebnisse

A military presence on the territory of the Republic of Belarus is highly significant for the Russian Federation geopolitically. Russia is very particular about having buffer zones, client and neighbouring states with limited sovereignty on its borders. The aim of this article is to analyse the specificity of the Russian Federation's military presence in Belarus. In the following article, two hypotheses have been verified using factor analysis. Firstly, sustaining control over the territory of Belarus is of particular importance for the military safety of Russia, while at the same time, it detrimentally affects the stability of the Central and Eastern Europe countries. Secondly, the Russian Federation does not have a permanent military base within Belarusian territory and its military presence is solely confined to the use of military and transport infrastructure, which is indispensable for rapid accommodation and deployment of the Armed Force formations as well as for the rotation of strike forces. Due to political reasons, a permanent military presence enables Russia to keep Belarus within its area of influence. Nevertheless, in military terms, the utilisation of military and transport infrastructure in order to rapidly deploy strike forces within the territory of the Republic is far more important.

Handel bronią wpływa na rozbudowę potencjału militarnego przez państwa, a tym samym na ich międzynarodową pozycję militarną. Pośrednio jest on także powiązany z porozumieniami dotyczącymi kontroli zbrojeń, a szczególnie dotyczącym transferu uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Potencjał militarny państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów jest bardzo zróżnicowana. Dodatkowo części z nich podjęła modernizację swoich armii, połączoną z zakupami uzbrojenia. W konsekwencji prowadzi to do pojawiania się różnych subregionalnych wyścigów zbrojeń. Jednak region mimo występowania sporów terytorialnych i granicznych uważa się za stabilny, a ryzyko wybuchu konfliktu zbrojnego o charakterze międzynarodowym jest niskie. Natomiast dominujące w Ameryce Łacińskiej i Karaibach zagrożenia niemilitarne o podłożu wewnętrznym wpływają znacząco na utrzymanie bezpieczeństwa wewnętrznego. Powyższe problemy przekładają się na poziom handlu bronią w regionie. W niniejszym artykule poddano analizie kwestie dotyczące podejścia państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów do porozumień związanych z handlem bronią. Ze względu na złożoność tematu, scharakteryzowane zostaną najważniejsze problemy dotyczące poziomu eksportu i importu uzbrojenia oraz sprzętu wojskowego, jak też główni dostawcy techniki wojskowej do państwa regionu.

La posición militar internacional de un Estado puede describirse principalmente en categorías cuantitativas. En el caso de la región de América Latina y el Caribe, hay también otros determinantes que influyen en la evaluación de la posición militar de los países. Los más importantes parecen ser: las amenazas externas e internas a la seguridad nacional, incluidas las amenazas no militares de carácter transfronterizo, la posición militar internacional de los Estados Unidos de América, el contexto histórico y cultural, el papel de los militares en la política interna, la modernización del ejército, las nuevas tareas de las fuerzas armadas y las condiciones geográficas. En este artículo se analizará la posición de las fuerzas terrestres, aéreas, navales, así como de las formaciones paramilitares de los países de la región en el período 2008–2020.

Artykuł w: Anuario Latinoamericano : ciencias políticas y relaciones internacionales Vol. 9 (2020), strony 137-171 ; Tytuł równoległy: La posición militar de los países de la región de América Latina y el Caribe en el periodo 2008–2020 ; Streszczenie w języku angielskim, hiszpańskim. ; Artykuł w: Anuario Latinoamericano : ciencias políticas y relaciones internacionales Vol. 9 (2020), strony 137-171 ; Tytuł równoległy: La posición militar de los países de la región de América Latina y el Caribe en el periodo 2008–2020 ; Streszczenie w języku angielskim, hiszpańskim.

International military position of a country may primarily be described in quantitative categories. In the case of Latin America and the Caribbean, there are several factors which condition this assessment. The most important ones seem to be: external and internal threats for a state's national security, including non-military threats, mainly of cross-border nature, international military stature of the United States of America, historical and cultural background, the role that the army plays in home affairs, modernization of armed forces, new types of combat missions or military operations, and geographical conditions. This paper analyzes the standings of land, air, and naval forces, as well as paramilitary formations in Latin America and the Caribbean in the period between 2008–2020. ; La posición militar internacional de un Estado puede describirse principalmente en categorías cuantitativas. En el caso de la región de América Latina y el Caribe, hay también otros determinantes que influyen en la evaluación de la posición militar de los países. Los más importantes parecen ser: las amenazas externas e internas a la seguridad nacional, incluidas las amenazas no militares de carácter transfronterizo, la posición militar internacional de los Estados Unidos de América, el contexto histórico y cultural, el papel de los militares en la política interna, la modernización del ejército, las nuevas tareas de las fuerzas armadas y las condiciones geográficas. En este artículo se analizará la posición de las fuerzas terrestres, aéreas, navales, así como de las formaciones paramilitares de los países de la región en el período 2008–2020.

Zwycięstwo Federacji Rosyjskiej w wojnie ze stosunkowo słabą pod względem posiadanego potencjału militarnego Gruzją w sierpniu 2008 r. wręcz obnażyło wiele wad armii. Sytuacja ta wymusiła podjęcie w 2009 r. reformy sił zbrojnych. Jednym z jej założeń było podniesienie możliwości bojowych armii przez prowadzenie niemal "permanentnego" szkolenia żołnierzy w warunkach odzwierciedlających potencjalne warunki działań zbrojnych. Uwzględniając skalę i charakter prowadzonych manewrów wojskowych, w tym corocznych strategicznych ćwiczeń, jak również innych form aktywności, szczególnie niezapowiedzianych inspekcji, znacząco wykraczały one poza płaszczyznę wojskową. Wzrost zdolności oraz inicjatywy Federacji do podejmowania szerszych działań wojskowych bez wyraźnego ostrzeżenia stanowi zagrożenie dla utrzymania bezpieczeństwa i stabilności na Obszarze Transatlantyckim. Zostały one "zaprezentowane" podczas aneksji Krymu w Donbasie, a później w operacji w Syrii. W konsekwencji relacje Rosji z Zachodem uległy stopniowo znacznemu pogorszeniu, aż do poziomu określanego jako "nowa zimna wojna". W porównaniu do wojny z Gruzją w roku 2008 nastąpił znaczący wzrost możliwości bojowych Armii Federacji Rosyjskiej, a także sprawności dowodzenia i koordynacji działań dużych mieszanych ugrupowań wojsk. Siły zbrojne oraz inne struktury siłowe Rosji są przygotowane do szybkiego przejścia ze stanu pokoju do stanu wojny, w przypadku pojawienia się zagrożenia lub też podjęcia decyzji przez ośrodek władzy. Ponadto szybkość i sprawność prowadzenia operacji militarnych, w tym na poziomie strategicznym, znacząco może niwelować przewagę potencjału militarnego w wymiarze sił konwencjonalnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.

Znaczenie siły militarnej po zakończeniu zimnej wojny zostało ograniczone. Jednocześnie zakres instrumentów militarnych ulegał stopniowemu rozszerzeniu. Znaczący wpływ na zaistniałą sytuację wywarł rozwój technologiczny i wprowadzanie nowych systemów uzbrojenia oraz wzrost znaczenia podmiotów niepaństwowych, które stanowią zagrożenie, w większym stopniu dla społeczeństw, niż samych państw. Kwestia ta przełożyła się na formę wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państw.Niniejszy artykuł zawiera analizę pojęcia "instrument militarny". Scharakteryzowane zostaną także formy wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państwa. W niniejszym artykule poddano weryfikacji dwie hipotezy. Po pierwsze, formy wykorzystania instrumentu militarnego polityki zagranicznej państwa są dynamicznym procesem i ulegają stopniowemu poszerzeniu. Po drugie, mimo iż dominują pośrednie formy wykorzystania instrumentu militarnego, to jednak pojawiają się nowe możliwości, w tym związane z bezpośrednim użyciem sił zbrojnych o niskiej intensywności, tj. poniżej progu wojny.

Importance of military power has been limited after the cold-war. Range of military instrument underwent gradual broadening. Significant influence on this situation has been exerted by both new technology and new armament systems but also by the growth of non-state actors.The latest actors are more threat to the societies than to states. This problem has affected a form of utilization of military instrument in foreign policy of states.The article includes analysis of notion "military instrument". Forms of implementation of military instruments in foreign policy of states has been characterized also. Two hypotheses are subject of verification. The first, forms of implementation of military instruments of foreign policies of states are dynamic process and they undergo gradual widening. The second, although indirect forms of implementation of military instruments predominate, however, it appear new possibilities of direct use of military instruments in low intensity conflicts, i.e. below threshold of war. ; Znaczenie siły militarnej po zakończeniu zimnej wojny zostało ograniczone. Jednocześnie zakres instrumentów militarnych ulegał stopniowemu rozszerzeniu. Znaczący wpływ na zaistniałą sytuację wywarł rozwój technologiczny i wprowadzanie nowych systemów uzbrojenia oraz wzrost znaczenia podmiotów niepaństwowych, które stanowią zagrożenie, w większym stopniu dla społeczeństw, niż samych państw. Kwestia ta przełożyła się na formę wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państw.Niniejszy artykuł zawiera analizę pojęcia "instrument militarny". Scharakteryzowane zostaną także formy wykorzystania instrumentu militarnego w polityce zagranicznej państwa. W niniejszym artykule poddano weryfikacji dwie hipotezy. Po pierwsze, formy wykorzystania instrumentu militarnego polityki zagranicznej państwa są dynamicznym procesem i ulegają stopniowemu poszerzeniu. Po drugie, mimo iż dominują pośrednie formy wykorzystania instrumentu militarnego, to jednak pojawiają się nowe możliwości, w tym związane z bezpośrednim użyciem sił zbrojnych o niskiej intensywności, tj. poniżej progu wojny.