Suchergebnisse

Artykuł koncentruje się na wpływie polityki inwestycyjnej na konwergencję regionalną w Polsce w latach 1960–1973. Na podstawie oficjalnych statystyk dotyczących regionalnego produktu materialnego netto i brutto oraz struktury zawodowej (sektor materialny/niematerialny) zrekonstruowano poziom PKB dla poszczególnych regionów Polski. Przeprowadzona analiza wykazała brak konwergencji regionalnej zarówno typu sigma, jak i beta. W rezultacie przeprowadzone badanie potwierdziło, że przestrzenna alokacja inwestycji w Polsce okresu rządów Gomułki i Gierka nie sprzyjała polityce konwergencji, a ze względu na inne cechy gospodarki centralnie planowanej spontanicznie wyłaniający się polaryzacyjny model rozwoju również okazał się nieefektywny.

Artykuł dotyczy relacji pomiędzy dyrektorami przedsiębiorstw a nadzorującymi ich komitetami wojewódzkimi PZPR w latach 1971–1974. Badanie opiera się na analizie dokumentów czterech komitetów wojewódzkich PZPR (katowickiego, warszawskiego, lubelskiego i Komitetu Warszawskiego). Wychodząc z założeń teorii agencji, zdefiniowano główne problemy i koszty występujące w stosunkach pomiędzy sekretarzami komitetów wojewódzkich i dyrektorami w kontekście relacji pryncypał – agent. Na podstawie analizy zebranego materiału źródłowego autorzy przedstawiają metody wykorzystywane przez dyrektorów przy wyjaśnieniach dotyczących problemów z realizacją projektów inwestycyjnych. Wskazują m.in. na manipulacje informacjami, działania ukryte oraz uwiarygodniające dyrektorów przedsiębiorstw. Autorzy konkludują, że dyrektorzy przedsiębiorstw ponosili znaczące koszty, aby przedstawić swoje działania jako pełne zaangażowanie na rzecz wykonania zleconych im inwestycji oraz planów produkcji. Wzrost liczby realizowanych projektów inwestycyjnych w badanym okresie spowodował wzmożenie tego typu zachowań.

W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych XX w. pod rządami Edwarda Gierka w Polsce wprowadzono jeden z największych programów inwestycyjnych po II wojnie światowej. W jego realizacji kluczową rolę odgrywały technologie importowane z krajów wysokorozwiniętych oraz projekty inwestycyjne finansowane z zachodnich kredytów. Rezultaty modernizacji kraju, chociaż spowodowały krótkotrwałe przyspieszenie rozwoju, nie przyniosły oczekiwanych efektów.

The paper deals with the history of Polish revisionist Marxist political economy, which flourished between 1956 and 1968, mostly in the academic institutions of Warsaw. The fate of Polish revisionism in Marxist economics is presented in parallel to the intellectual biography of Włodzimierz Brus (one of its leaders) and the fate of the Faculty of Political Economy ( Wydział Ekonomii Politycznej [WEP]), which he co-established at the University of Warsaw. The authors compare contemporary documents and existing analyses of the period with memories of Brus's colleagues and students, collected decades after the events. The authors show that both the relative freedom of expression and academic research and the process of gradual closing of these possibilities were related to the changing balance of power within Party elites.

AbstractThis paper presents the estimates of the gross domestic product (GDP) of the Congress Kingdom of Poland for the period 1870–1912. The authors used bottom-up methodology and calculated sectoral added values using historical economic, social, and demographic data. The presented results offer first ever insight into the structure of sectoral added values in the Congress Kingdom of Poland during the period of first globalization and first reliable estimates of GDP of the Congress Kingdom of Poland. All results are presented in Geary–Khamis dollars PPP1990 and are compatible with Maddison dataset.