Search results

The war of 1950-1953 in Korea was the first war by the United Nations against an aggressive state in the twentieth century. The war was also the most significant conflict to emerge at the beginning of the Cold War and it leaded to be decisive the route of the Cold War. The Korean War was not only considerable reflection of the United States and the Soviet Union confrontation, but also they avoided direct combat each other in this conflict. This war shaped again how the West and the East dealt with each other and also caused part of a revolution in war in history. Indeed, without the Korean war, no other possible event could have created the impact of Korea on diplomatic and military options in world politics. The Korean war has created a situation where it avoided an important perceived war threat that reveals high-level conflicts and policies that it was associated with the cold war. In this context, this paper will examine the main military, diplomatic and political issues of the Korean War. The aim of this paper is to explore the characteristics and nature of Korean War, and also to examine why the Korean War was the birthplace of doctrine of limited war at beginning of the Cold War. In this way, it can be understood why the Korean war strongly influenced world politics, and how it created most of the features of the cold war.

Avrupa Bütünleşmesinin önemli boyutlarından ve tartışmalarından biri olan ortak dış politika geliştirme konusu, gerek uluslararası konjonktürden, gerekse Avrupa Birliği'nin (AB) kendi dinamiklerinden dolayı 1990'lı yıllara kadar çok sınırlı bir gelişme gösterebilmiştir. Soğuk savaş boyunca, AB pek çok alanda ortak dış politika belirlemeye çalışmış fakat üye ülkelerin dış politika konularında egemenlik haklarından feragat etmek istememeleri ve dünya sisteminde iki kutupluluğun dayattığı kısıtlamalar nedeniyle uluslararası ilişkileri etkileme kabiliyetlerini çok sınırlı düzeyde kalmıştır. Ancak Soğuk Savaşın sona ermesi, AB'nin küresel rolünün yeniden tanımlaması için uygun bir zemin ortaya çıkmıştır. Nitekim AB'nin kendine münhasır özellikleriyle Soğuk Savaş sonrası dönemde uluslararası ilişkilerde bir aktör olarak kapasitesini ve kabiliyetini artırdığı ve uluslararası politikada önemli roller oynamaya başladığı görülmektedir. Bu çalışmanın amacı AB gibi siyasal yapıya sahip bir aktörün uluslararası politikada nasıl bir gücü temsil ettiği, onun kapasitesinin bileşenlerinin neler olduğu, hangi ölçüde uyumlu bir politika oluşturabildiği ve oluşturulan ortak politikaların hangi düzeyde tam olarak uygulanabildiği sorularına cevap aramaktır. Bu cevaplar ışığında AB'nin Ortak Dış ve Güvenlik Politikasını oluşturulduktan sonra uluslararası ilişkilerde önemli aktör konumuna gelmiştir. Ancak üye ülkeler dış politika alanında sınırlı düzeyde işbirliğini ön planda tutmak istemesinden dolayı bu aktörlüğünü sivil ve normatif bir güç olarak sürdürebildiği gösterilecektir. ; A common foreign policy issue, one of the important dimensions and debates of European integration was able to show a very limited development due to the international conjuncture and its own dynamics. During the Cold War, the EU has tried tried to identify common foreign policy in many areas but the fact that member countries did not want to waive their sovereignty rights in foreign policy matters and there was restrictions imposed by bipolarity in the world system led to the very limited ability of the EU to influence international relations. However, the end of the Cold War created a suitable ground for redefining the global role of the EU. Indeed it appears that the EU has increased its capacity and capability as an actor in international relations in the post-Cold War era and played an important role in international politics. The aim of this study is to find answers to questions what kind of power an actor with a political structure, such as the EU represents in international politics, what the components of its capacity are, to what extent a policy can be harmonized and the extent to which common policies are implemented. In the light of this response, the EU has become an important actor in international relations after the creating of EU's Common Foreign and Security Policy. In doing so, since member countries are willing to keep a limited level of cooperation in the field of foreign policy, it will be shown that the EU's actorness could continue as a civil and normative power.

Avrupa bütünleşmesinin önemli boyutlarından ve tartışmalarından biri olan ortak dış politika geliştirme konusu, gerek uluslararası konjonktürden, gerekse Avrupa Birliği'nin (AB) kendi dinamiklerinden dolayı 1990'lı yıllara kadar çok sınırlı bir gelişme gösterebilmiştir. Soğuk Savaş boyunca, AB pek çok alanda ortak dış politika belirlemeye çalışmış , fakat üye ülkelerin dış politika konularında egemenlik haklarından feragat etmek istememeleri ve uluslararası sistemde sisteminde iki kutupluluğun dayattığı kısıtlamalar nedeniyle uluslararası ilişkileri etkileme kabiliyeti çok sınırlı düzeyde kalmıştır. Ancak Soğuk Savaş 'ın sona ermesi, AB'nin küresel rolünün yeniden tanımlanması için uygun bir zemin ortaya çıkarmıştır. Nitekim AB'nin kendine münhasır özellikleriyle Soğuk Savaş sonrası dönemde uluslararası ilişkilerde bir aktör olarak kapasitesini ve kabiliyetini art tırdığı ve uluslararası politikada önemli roller oynamaya başladığı görülmektedir. Bu çalışmanın amacı AB gibi siyasal yapıya sahip bir aktörün uluslararası politikada n asıl bir gücü temsil ettiği, kapasitesinin bileşenlerinin neler olduğu, hangi ölçüde uyumlu bir politika oluşturabildiği ve oluşturulan ortak politikaların hangi düzeyde tam olarak uygulanabildiği sorularına cevap aramaktır. Bu cevaplar ışığında AB'nin Ortak Dış ve Güvenlik Politikası (ODGP) oluşturulduktan sonra uluslararası ilişkilerde önemli aktör konumuna geldiği görülmektedir. Bununla birlikte çalışmada, üye ülkelerin dış politika alanında sınırlı düzeyde işbirliğini ön planda tutmak istemesinden dolayıdır ki AB'nin bu aktörlüğünü sivil ve normatif bir güç olarak sürdürebildiği öne sürülmektedir. ; A common foreign policy is sue, one of the important dimensions and debates of European integration was able to show a very limited development due to the international conjuncture and its own dynamics. During the Cold War, the EU has tried tried to identify common foreign policy in many areas but the fact that member countries did not want to waive their sovereignty rights in foreign policy matters and there was restrictions imposed by bipolarity in the world system led to the very limited ability of the EU to influence international relations. However, the end of the Cold War created a suitable ground for redefining the global role of the EU. Indeed it appears that the EU has increased its capacity and capability as an actor in international relations in the post -Cold War era and played an important role in international politics. The aim of this study is to find answers to questions what kind of power an actor with a political structure, such as the EU represents in international politics, what the components of its capacity are, to what extent a policy can be harmonized and the extent to which common policies are implemented. In the light of this response, the EU has become an important actor in international relations after the creating of EU's Common Foreign and Security Policy. In doing so, since member countries are willing to keep a limited level of cooperation in the field of foreign policy, it will be shown that the EU's actorness could continue as a civil and normative power.

Bu çalışma, Avrupa Birliği (AB) düzeyinde oluşturulan dış politika işbirliği süreçlerinin ulusal dış politikalar üzerindeki etkilerini incelemeyi amaçlamaktadır. Avrupa bütünleşmesiyle ilgili mevcut literatürün büyük bir kısmı AB düzeyindeki gelişmeler ile ulusüstü kurumsallaşma ve politika yapma süreçlerinin üye ulus devletlere olan etkisini araştırmaya odaklanmıştır. Fakat Maastricht Antlaşması ile AB'nin kurumsal çatısı altında yer almaya başlayan dış politika alanı -üye ülkelerin kontrolünde olmasından dolayı- uzun bir süre bu incelemelerin dışında tutulmuştur. AB dış politikasının hükümetler arası niteliğe sahip olmasına rağmen Maastricht Antlaşması'ndan sonra AB düzeyinde dış politika alanının genişlemesi ve kurumsal yapıların büyümesi, üye ülkelerin ulusal dış politikalarında önemli değişiklikleri meydana getirmeye başlamıştır. Bu bağlamda egemenlik kaygıları neticesinde üye ülkelerin kontrolünde olacak şekilde kurgulanan AB dış politikasının üye ülkelerin ulusal dış politikalarındaki değişimleri nasıl ve ne şekilde ortaya çıkardığı bu çalışmanın temel sorunsalını oluşturmuştur. Bu kapsamda çalışmada öncelikle Avrupalılaşma kavramının kuramsal çerçevesi çizilecek ve Avrupalılaşmanın ulus devletler üzerinde nasıl ve hangi araçları kullanarak bir dönüşüme neden olduğu/olabildiği literatür ışığında açıklanacaktır. Avrupalılaşmanın, AB üyesi ülkelerin dış politika oluşturma süreçlerinde, kurumlarında ve tercihlerinde nasıl bir etkiye sahip olduğunun, Avrupa dış politikasının oluşumunda hangi mekanizmaları kullandığının ve bunlara ne derece katkı sağladığı literatür çerçevesinde ele alınacaktır. Böylece, Avrupalılaşmanın ulusal dış politikalarda bir yakınlaşma mı yoksa bir farklılaşmayı mı ortaya çıkardığı gösterilmiş olacaktır ; This study aims to investigate the effects of foreign policy cooperation processes laid down at European Union (EU) level on national foreign policies. Vast majority of the current literature on European integration focus on the impacts of developments at EU level, supra-national institutionalization and policy-making processes on member states. However, as the domain of foreign policy, which has been included within the institutional framework of the EU with the Maastricht Treaty, is under the control of member states, it has been excluded from these investigations for a long time. Even though the foreign policy of EU has an intergovernmental character, the expansion of the foreign policy domain and the development of institutional structures after the adoption of the Maastricht Treaty have introduced considerable changes in the national foreign policies of member states. In this context, the main problematic of this study is to examine how and in what ways EU foreign policy, which was designed to be under the control of member states as a result of concerns related with sovereignty, unveil the changes in member states' foreign policies. In this context, the work will be drawn primarily theoretical framework of the concept of Europeanization and it will be explained in the light of the literature how and what the Europeanization has caused and transformed on the nation states. It will be discussed how Europeanization has influenced EU member countries in their foreign policy making processes, institutions and preferences, what mechanisms are used in the formation of European foreign policy, and to what extent it contribute to these processes. Thus it will be shown whether Europeanisation is a convergence in national foreign policy or a differentiation

Abstract. This study aims to investigate the effects of foreign policy cooperation processes laid down at European Union (EU) level on national foreign policies. Vast majority of the current literature on European integration focus on the impacts of developments at EU level, supra-national institutionalization and policy-making processes on member states. However, as the domain of foreign policy, which has been included within the institutional framework of the EU with the Maastricht Treaty, is under the control of member states, it has been excluded from these investigations for a long time. Even though the foreign policy of EU has an intergovernmental character, the expansion of the foreign policy domain and the development of institutional structures after the adoption of the Maastricht Treaty have introduced considerable changes in the national foreign policies of member states. In this context, the main problematic of this study is to examine how and in what ways EU foreign policy, which was designed to be under the control of member states as a result of concerns related with sovereignty, unveil the changes in member states' foreign policies. Providing an explanation for this problematic has become significant as national foreign policies have increasingly become the subject matter of foreign policy-making at EU level after the adoption of the Maastricht Treaty. In order to account for this problematic, the concept of Europeanization, which examines the effects of the EU integration processes and developments on member states and suggests a different approach to the European integration, was employed. Moreover, this study addressed the Ukraine crisis, which posed a considerable threat to European peace and stability in the post-Cold War era, as a case study. The changes in the national foreign policies of two prominent members of the European Union, Germany and France, towards Russia within the course of Ukraine crisis were also examined in the context of the Europeanization concept. Consequently, it is seen that constant participation of member states in the foreign policy-making processes at EU level initiates significant changes in member states' national foreign policies, even though it cannot cause a transformation of national foreign policies. While such change assists the growth of institutional structures at EU level, it also enables more binding decisions to be made for the Europeanization of member states' national foreign policies. Thereby, national foreign policies of member states become more likely to be influenced by the foreign policy at EU level.Keywords. European Union Foreign Policy, The Europeanization, Ukraine Crisis, National Foreign Policy.JEL. F51, F55.

Avrupa Birliği (AB) üzerine yapılan tartışmaların önemli bir bölümünü, AB'nin mevcut bir dış politikasının olup olmadığı, bu dış politikanın öngörülebilirliği ve bu dış politikanın hangi gücün üzerine inşa edildiği oluşturmaktadır. Bu tartışmaların paralelinde AB'nin bir uluslararası aktör olma bağlamında sivil, askeri ve normatif güce dayalı dış politika araçlarını geliştirerek kendisine strateji oluşturduğu görülmektedir. Bu stratejinin parametrelerini sivil, askeri ve normatif dış politika araçları oluşturmaktadır. AB, bu araçları uluslararası sistemde kullanarak etkili bir aktör görünümü sergilemeye çalışmaktadır. Buna karşın, AB üyesi devletler ulusal çıkarlarından dolayı ortak dış politika konusunda farklı görüşlere sahiptirler ve ortak bir uzlaşı sağlayamamaktadırlar. Bu nedenle AB'nin oluşturmaya çalıştığı bu dış politika araçlarının kapasitelerinin/kabiliyetlerinin etkin biçimde kullanılması da mümkün olmamaktadır. ; An important part of the debate on the European Union (EU) is whether the EU has an existing foreign policy, the predictability of the foreign policy and to built on what constitutes the power of its foreign policy. In parallel with these discussions, the EU as an international actor has developed foreign policy based on civil, military and normative power. Accordingly, the EU has created it strategies. This strategy parameters constitutes economic/civilians, normative and military tools. The EU is trying to indicate its effectiveness and enhance its actorness in the international system by using these tools. However, it is argued that since EU member states do not share long standing and extensive common interest, this leads to not only block agreement on creating suprenational foreign policy in the EU level, but also prevent to create collective capabilities by using these tools.