Search results

Intervenimi ushtarak i NATO-s në luftën e Kosovës, përkatësishtgoditja e caqeve ushtarake serbe, paraqet një nga ngjarjet më tërëndësishme në Evropë në dhjetëvjeçarin e parë pas përfundimit tëkonfliktit Lindje-Perëndim, që po ashtu çoi në dezintegrimin edhunshëm të Federatës Jugosllave. Ishte kjo ndërhyrja e parëhumanitare në historinë e NATO-s ndaj një shteti agresor, i cili derinë atë moment kishte refuzuar çdo zgjidhje me mjete paqësore dhepolitike, refuzoi përmbushjen e të gjitha rezolutave të Këshillit tëSigurimit dhe Marrëveshjen e Rambujesë. Kjo ndërhyrje e NATO-snuk ishte një luftë për interesa nacionale dhe as për pushtimin eterritorit, por synonte të evitonte një "Bosnje të dytë" në Kosovë, ecila në këtë periudhë po përballej me agresionin, vrasjet dhe dëbimetmë masive që nga Lufta e Dytë Botërore.Në këtë punim synohet për t'i dhënë përgjigje pyetjes hulumtuese: Aishte "ndërhyrja humanitare" e NATO-s në luftën e Kosovës njëndërhyrje legjitime dhe nëse ky intervenim përbënte një rastprecedent apo përjashtim dhe përse intervenimi i NATO-s ishte idomosdoshëm në luftën e Kosovës? Së pari, është trajtuar çështja e"intervenimit humanitar" dhe principi i sovranitetit, përpara se tëndalemi në trajtimin e rrethanave të ndërhyrjeve humanitare nëKosovë. Kjo pasohet nga një përshkrim i shkurtër i situatës në Kosovëpara ndërhyrjes dhe një pasqyrë e operacionit të Forcave Aleate. Nëhapin e fundit, do të bëhet një analizë e motiveve dhe arsyeve tëNATO-s, duke marrë parasysh mendimet e autorëve të ndryshëm qëargumentojnë përmbushjen e kritereve të kësaj ndërhyrjejehumanitare. Punimi im bazohet në burimet e botuara, në studime tëautorëve të huaj, si dhe në shtypin e kohës, në të cilin trajtohetçështja e luftës së Kosovës dhe çështja e intervenimit ushtarak tëNATO-s në kontekstin e ri ndërkombëtar pas përfundimit të Luftës sëFtohtë. Për të dhënë një sfond më të detajuar të ndërhyrjes ajrore tëNATO-s në luftën e Kosovës, bëhet një vështrim përmbledhës rrethçështjes së "intervenimit humanitar" dhe principit të sovranitetit,konventave ndërkombëtare mbi konfliktet dhe luftërat, në mënyrë që të përshkruaj rrethanat dhe rrjedhën e ndërhyrjes ajrore të NATO-snë periudhën 24 mars -10 qershor 1999. Në diskutimin publik ka dypikëpamje të kundërta. Për disa ndërhyrja e 19 shteteve anëtare tëNATO-s ishte një hap vendimtar larg një sistemi juridik ndërkombëtartë vjetërsuar, ndërsa për të tjerët mandatimi i Këshillit të Sigurimitishte i nevojshëm për autorizimin e përdorimit të forcës nga NATO-jakundër Jugosllavisë së mbetur.Në fund të punimit paraqiten edhe konkluzionet përse rasti i Kosovësështë një pikënisje e rëndësishme dhe një argument i qëndrueshëm, sepërse shkelja e të drejtave të njeriut nuk mund të përligjet meargumentin e sovranitetit shtetëror. Ky intervenim i NATO-s njihetedhe si doktrina mbi ndërhyrjen humanitare, e cila prej rastit tëKosovës dëshmoi se sovraniteti shtetëror dhe integriteti i kufijve nukjanë kategori të shenjta në rendin juridik ndërkombëtar.

This paper analyses the EU member states' stance on Kosovo's declaration of independence on 17 February 2008, which underwent scrutiny by the International Court of Justice (ICJ). On 22 July 2010, the ICJ issued an advisory opinion affirming that Kosovo's declaration did not violate international law. This opinion further reinforces the argument that Kosovo's independence was inevitable, given the backdrop of Yugoslavia's dissolution during the post-Cold War era. During this process, most EU countries expressed their political and legal support for Kosovo's independence. In contrast, five EU nations (Cyprus, Spain, Greece, Romania and Slovakia) continue to withhold recognition of Kosovo's independence even after fifteen years. This paper demonstrates the persistent stance of these five EU states regarding Kosovo's statehood, unchanged by the ICJ's declaration.