Search results

Avrupa Birliği'nin ortak bir dış politika geliştirme çabaları, Orta Doğu bölgesinde başarılı bir sonuç verememiştir. Ancak AB, kendisine komşu olan bu bölgede barış, güvenlik ve istikrarın sağlanabilmesi için 'Avrupa Komşuluk Politikası' ve 'Akdeniz için Birlik' politikaları çerçevesinde hareket etmektedir. Dolayısıyla, AB'nin Orta Doğu politikasının Avrupa Komşuluk Politikası ile şekillendiği ifade edilebilmektedir. Bu bağlamda çalışma, Birliğin Orta Doğu'ya yönelik ortak bir dış politika ortaya koyamadığını göstermeyi ve farklı politikalar yoluyla bölgede Birliğin etkin olup olmadığını değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında, Arap Baharı öncesi ve sonrası Birliğin Orta Doğu bölgesinde uyguladığı politikalar incelenecektir. Böylece başlangıçta Orta Doğu'da barışın sağlanması amacıyla geliştirilen AB'nin Orta Doğu politikasının, son yıllarda enerji, göç ve güvenlik konularına daha fazla önem verdiği ortaya konacaktır. ; The efforts of the European Union to develop a common foreign policy did not result successfully in the Middle East region. However, the EU acts within the framework of the 'European Neighborhood Policy' and the 'Union for the Mediterranean' policies in order to ensure peace, security and stability in this neighboring region. Therefore, it can be stated that the EU's Middle East policy is shaped by the European Neighborhood Policy. In this context, the study aims to show that the Union has not put forward a common foreign policy towards the Middle East and to evaluate whether the Union is effective in the region through different policies. Within the scope of the study, the policies implemented by the Union in the Middle East region before and after the Arab Spring will be examined. Thus, it will be revealed that the EU's Middle East policy, which was initially developed to ensure peace in the Middle East, has given more importance to energy, migration and security issues in recent years.

Avrupa Birliği'nde, 6 ayda bir değişen rotasyon sistemiyle gerçekleşen dönem başkanlığı, ülke devlet ve hükümet başkanlarının kendilerini uluslararası alanda gösterebilecekleri bir sistemdir. Dönem başkanlığını yürüten üye ülke, trio olarak adlandırılan üçlü gruplar halinde bir arada çalışmaktadırlar. Trio, uzun vadeli hedefler belirlemekte ve 18 aylık bir süre boyunca ön planda olacak önemli konuları belirleyen ortak bir gündem hazırlamaktadır. Avrupa Birliği'nin başından beri var olan bu sistem, genişleme ve derinleşme süreçleriyle yenilenmiş ve daha verimli hale getirilmeye çalışılmıştır. Bu çalışma kapsamında, özellikle Lizbon Antlaşması'nın yürürlüğe girmesinden sonra dönem başkanlığı yapan ülkelerin politikaları analiz edilecektir. Bu çerçevede trionun ortak bir politika mı yürüttüğü yoksa her dönem başkanı ülkenin kendi önceliklerini mi uygulamaya çalıştığı araştırılacaktır. Sonuç olarak, politik öneme sahip olan bu sistemin, Avrupa Birliği'nde politika yapımına ne derece katkı sağladığı anlaşılmaya çalışılacaktır. ; The rotating presidency, which takes place every 6 months in the European Union, is a system in which the heads of states and governments can show themselves in the international arena. Member states which are holding the presidency work together closely in groups of three, called trios. The trio sets long-term goals and prepares a common agenda determining the major issues over an 18 month period. This system, which has existed since the beginning of the European Union, has been renovated and developed by processes of enlargement and deepening. In this study, especially after the entry into force of the Treaty of Lisbon, the politics of the countries that preside over the term will be analyzed. In this framework, it will be analyzed that whether the trio has a common policy or each president country tries to apply the country's own priorities. As a result, it will be attempted to understand the extent to which this system, which has a political prescription, contributes to policy-making in the European Union.

Bölgesel Kalkınma Ajansları, bölgesel politikalar geliştirerek, bölgelerin kalkınmasını, geri kalmış bölgelerin iyileştirilmesini ve dolayısıyla birbirleriyle rekabet edebilir hale gelmelerine yardım etmeyi amaçlayan kuruluşlardır. Avrupa Birliği de bölgesel politikalara önem vermekte ve yeni katılan ülkelerin de bölgesel yapılanmalarını uyumlaştırmaları gerektiği düşüncesini savunmaktadır. Bölgesel Kalkınma Ajansları, Maastricht Antlaşması ile oluşturulan Bölgeler Komitesi çerçevesinde işleyişlerini sürdürmektedir. Ancak, Avrupa Birliği'nin üye ülkelerde uyumlu ve ortak bir bölgesel politikaya geçiş aşamasında ne kadar başarılı olduğu tartışma konusu olmaktadır. Bu çalışma çerçevesinde, Birliğe üye olan ülkelerin ortak bir bölgeselleşme süreci yaşayıp yaşamadıkları tartışılacaktır. Bunun için öncelikle bölge ve bölgeselleşme konuları ele alınacak ve bölgesel kalkınma ajansları değerlendirilecektir. Daha sonra Fransa, İngiltere, Polonya ve Çek Cumhuriyeti'ndeki bölgeselleşme hareketlerinin işleyişi incelenecektir. Böylece, adı geçen ülkelerin bölgesel kalkınma ajanslarına geçiş süreçleri karşılaştırılmaya çalışılacaktır. ; Regional Development Agencies are organizations which are aiming to help the development of the regions, the improvement of the underdeveloped regions, and thus to be able to compete with each other, via developing regional policies. The European Union gives importance to regional politics and advocates that the new participating countries should harmonize their regional structures. Regional Development Agencies continue to operate within the framework of the European Committee of the Regions that established by the Maastricht Treaty. However, there is a debate about how successful the European Union is in the transition to a coherant and common regional policy in the member countries. Within the framework of this study, it will be discussed whether the countries that are members of the Union have lived in a common regionalization process. First of all, region and regionalization issues will be determined, and regional development agencies will be evaluated. Then, the functioning of the regionalization movements in France, United Kingdom, Poland and the Czech Republic will be examined. Thus, the transition processes of the mentioned countries to regional development agencies will be tried to be compared.