Suchergebnisse

Demokrasilerin üzerinde uzlaşılmış olan en belirgin özelliği, kuşkusuz yönetici elitlerin belirli aralıklarla yapılan seçimler neticesinde belirleniyor olmasıdır. Ancak günümüzde son derece baskıcı uygulamalara ve otoriter anlayışlara sahip yönetimler bile düzenli yaptıkları seçimleri meşruiyetlerine dayanak olarak gösterebilmektedirler. Bu nedenle uzunca zamandan beri siyaset bilimciler ve anayasa hukukçuları hangi yönetim şeklinin değil hangi demokrasinin daha iyi işlediğini ve çoğulcu bir siyasal düzene yaslanan demokrasinin nasıl tesis edilebileceğini tartışmaktadırlar. Sözü edilen biçimde çoğulcu siyasal zeminin oluşması ise ancak; farklı kimlikleri, farklı siyasal eğilimleri temsil eden grupların/yapıların/partilerin, azınlıkta kalsalar bile ittifaklar kurarak siyasal karar alma süreçlerine katılabileceği mekanizmaları kuran, bunu yaparken de ülkedeki siyasal istikrarı muhafaza edebilen bir seçim sistemi ile mümkün olabilecektir. Seçim sistemleri üzerindeki akademik tartışmalar genel olarak "temsilde adalet" veya "yönetimde istikrar" prensipleri etrafında yapılmakta olup bunlardan birinin ağırlıklı olarak tercihine dayalı seçim sistemi kurgulanmaktadır. Bu tezin konusunu oluşturan partiler-arası (yahut farklı siyasal eğilimler-arası) seçim ittifakları; her iki prensibin yöneldiği amaçları bağdaştırabilecek yani hem temsil adaletini hem de siyasal istikrarı telif edebilecek en önemli araçlardan biridir. Çalışmada öncelikle; belli başlı seçim sistemleri, seçim ittifaklarına imkân sağlama kapasiteleri bakımından değerlendirilmiştir. Bilahare Türk siyaset tarihinde yapılmış olan seçim ittifakları ve bunların hangi hukuksal kısıtlar içerisinde gerçekleştirilebilmiş oldukları ele alınmıştır. Nihayet son bölümde ise; ittifak uygulamalarının yaygın olduğu ülkelerdeki farklı seçim ittifakı modelleri ele alınmıştır. Bu bölümde siyaset bilimi ve seçim hukuku literatürüne katkı olacak biçimde model adlandırmaları yapılmıştır. ; The most evident aspect of the modern democracies definitely resides on the fact that the ruling elites are constituted by the elections taken place in regular intervals. However, in today's world, even the most repressive and authoritarian regimes could legitimate their power by organizing regular elections. Hence, for a few decades, the political scientists, instead of dealing with the question of democratic or non-democratic regimes, have been discussing which types of democracies work better and how it is possible to establish a democracy that is truly based on a pluralistic political order. And the institution of such pluralistic political ground requires a particular kind of election system. The academic researchers on the electoral systems generally focus on the principals of "the representative justice" or that of "the governmental stability" and elaborate electoral systems privileging the one over the other of these principles. The electoral alliances between political parties, which constitute the major problematics of this doctoral study, could reconcile the objectives of both principles. This Ph.D. dissertation first explores the major elections systems from the perspective of electoral alliances, trying to elucidate their respective capacities to provide the possibility of such alliances. Secondly, the different polling alliances in the political history of Turkey are investigated. Finally, the third part analyzes the polling alliances in different countries. This last part also proposes new terminology to name such alternative models that could contribute to the literature of political sciences.