Suchergebnisse

Het was een schok voor de Europese Unie en de rest van de wereld toen bleek dat de Britten in een referendum in meerderheid voor een Brexit hadden gestemd en dat als gevolg daarvan het Verenigd Koninkrijk zijn lidmaatschap van de Europese Unie zal beëindigen. In de media wordt uitgebreid gediscussieerd over de mogelijk ingrijpende economische en politieke consequenties van een Brexit. Het gaat dan over zaken als de verzwakking van het Britse pond en de Euro, de rem op de economische groei in het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie, handelsbarrières die worden opgeworpen, de inperking van het vrije verkeer van personen, Schotland dat zich wil losmaken van het Verenigd Koninkrijk om lid van de Europese Unie te kunnen blijven, Spanje dat een dergelijk lidmaatschap zal blokkeren om geen precedent te scheppen voor Catalonië, de roep om een Nexit, Frexit, Spexit, Grexit en ga zo maar door.

Ik schrijf deze column aan de vooravond van de verkiezingen voor het Europees Parlement. Mijn verwachting is dat vooral partijen die sceptisch staan tegenover de Europese integratie en eenwording als winnaar uit de bus zullen komen. U kunt als lezer van het juninummer mijn verwachting direct staven aan de verkiezingsuitslag. Die euroscepsis begrijp ik. De grootste fouten die Brussel heeft gemaakt zijn het toelaten van Griekenland en wellicht ook nog enkele andere Zuid-Europese landen tot de eurozone en het sinds 2004 welhaast ongebreideld uitbreiden van de Europese Unie van 15 naar 28 lidstaten. Maar dit zijn vooral ook politieke vraagstukken waar ik het in deze column niet over wil hebben.