Suchergebnisse

Specyfika w kreowaniu wizerunku Andrzeja Dudy silnie związana jest z dwoma stosunkowo nowymi na gruncie zasad komunikowania wizerunkiem pojęciami i kontekstami jednocześnie: MediaPolis i MediaEgo. Autorka poszukuje toposów kształtujących i opisujących wizerunek Pierwszego w trzech grupach publikacji, które opisują życie i działania obecnego prezydenta. Zaproponowana analiza, jest częścią szerszych badań dotyczących zmiany paradygmatu współczesnego komunikowania politycznego i mechanizmów budowania wizerunku polityków.

Badanie strategii politycznego public relations partii politycznych w zakresie budowania wizerunku jest ciekawym i ważnym tematem. Celem artykułu są rozważania na temat miejsca i roli partii pozaparlamentarnych, które kształtują polską lewicową scenę pozaparlamentarną. Ugrupowania te są do siebie podobne w kwestii budowanej struktury organizacyjnej, zapisu programowego (często łudząco przypominającego partie mainstreamowe lub statuty innych peryferyjnych ugrupowań lewicowych), sytuacji ekonomicznej (brak zaplecza budżetowego, co stanowi znaczną przeszkodę w finansowaniu kampanii wyborczych oraz utrzymywaniu poprawnych struktur partyjnych).

Badanie strategii politycznego public relations partii politycznych w zakresie budowania wizerunku jest ciekawym i ważnym tematem. Celem artykułu są rozważania na temat miejsca i roli partii pozaparlamentarnych, które kształtują polską lewicową scenę pozaparlamentarną. Ugrupowania te są do siebie podobne w kwestii budowanej struktury organizacyjnej, zapisu programowego (często łudząco przypominającego partie mainstreamowe lub statuty innych peryferyjnych ugrupowań lewicowych), sytuacji ekonomicznej (brak zaplecza budżetowego, co stanowi znaczną przeszkodę w finansowaniu kampanii wyborczych oraz utrzymywaniu poprawnych struktur partyjnych). ; The study of political parties' political public relations strategies in terms of image building is an interesting and important topie. The aim of the article is a reflection on the place and role of non-parliamentary parties of the Polish left-wing scene. These groups are similar in their organizational structure, platforms (often strikingly similar to the mainstream parties or other peripheral leftist groups), financial situation (no secured budget, which is a significant obstacle in financing of election campaigns and maintaining proper structures).

Video‑ideology and Youtubization as a Political Tool of Public Relations
Quantifier of our century is the media that define the present century as a time of media democracy, or, more narrowly, of e‑democracy. Politicians around the world submitting their political campaigns, interviews, speeches to the plans of media. They need media to communicate with the citizens of their countries, with voters, with national and international institutions. Models of communication created this way, according to the theory of public relations, can have the character of propaganda, marketing or of a dialog. The phenomenon of video‑ideology and the resulting political youtubization analyzed by the Author fits in all these three models. The paper identifies three channels of PR communication of the world of politics to the world of audience/electorate. The first two channels are top‑down schemes, created by the political power base, applied to influence and shape political attitudes of citizens. The third channel is bottom‑up formed grassroots citizens' attitude, which is a meaningful response of the electorate to the political action.

The purpose of this paper is to analyze public discussion on the place of the artist Nergal in Polish society (or outside of this society). This discussion has significantly expanded the present context of the tabloidization of political stage and the dimension of politicality. As indicated by Chantal Mouffe, modern politicality is played out in the "moral register". The conflict between "right and left" wing is replaced by the "struggle between good and evil". Politicians have 'used' a private individual, or the artist-celebrity - Adam Darski, to create a powerful social dichotomy, dividing society into good, religious, Catholic believers who condemn the staged artistic expression of the Behemoth band and the bad, non-religious, non-Catholic non-believers who are indifferent to how religious symbols are used. What is peculiar is the fact that this discussion took place in the opinion-forming press on the one hand and in tabloids and gossip services on the other. This undoubtedly demonstrated the tabloid-like dimension of the Polish political stage, which has been observable for some time now, although all sides were convinced they were acting as a defender of Polish democracy.